Loading

Category Archive for: Porady

Glutaminian sodu

Glutaminian sodu o wzorze sumarycznym C5H8NNaO4 jest organicznym związkiem chemicznym, solą sodową kwasu glutaminowego. W warunkach normalnych produkowany przemysłowo czysty glutaminian sodu przyjmuje postać białych kryształów charakteryzujących się dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Ten sam związek chemiczny znany jako E621 to popularny dodatek spożywczy, który jest nazywany wzmacniaczem smaku. Co warto o nim wiedzieć? Czy jest bezpieczny dla naszego zdrowia?

Kulinarne początki

Glutaminian sodu jest od wieków stosowany w kuchni dalekowschodniej. Jako przyprawa poprawia walory smakowe dań. Warto przy tym zauważyć, iż jako związek organiczny glutaminian sodu występuje w naturze, można go znaleźć m.in. w liściach wodorostu Laminaria japonica (listownicy japońskiej) zwanej lokalnie kombu. To właśnie kombu przez długi czas poprawiało walory smakowe dań, o których wspominamy. Czysty glutaminian sodu został wyizolowany z listownicy dopiero w 1908 roku przez japońskiego uczonego profesora Kikunae Ikeda. Po wyizolowaniu z listownicy japońskiej kwasu glutaminowego, smak ów trafił do produkcji masowej. Do dnia dzisiejszego na Dalekim Wschodzie sprzedawana jest przyprawa o nazwie Aji-no-moto, która w rzeczywistości jest oczyszczonym glutaminianem sodu.

Dodatek do żywności

W przemyśle spożywczym produkującym dania i dodatki spożywcze na dużą skalę nikt nie korzysta z kombu. Wiele marek korzysta za to z dodatku do żywności oznaczonego symbolem E621. Jest to omawiany glutaminian sodu, który na szeroką skalę dodaje się do zup instant, sosów, przypraw oraz konserw rybnych. Jego zadaniem jest wzmacnianie smaku i zapachu. Glutaminian sodu jest jedną z ważniejszych substancji w chemii spożywczej.

Otrzymywanie

Glutaminian sodu po raz pierwszy został wyizolowany z wodorostu. Obecnie kwas glutaminowy na skalę przemysłową uzyskuje się trzema różnymi technologiami. Pierwsza zakłada jego pozyskiwanie z surowców o dużej zawartości biała stanowiących jednocześnie produkty uboczne inny procesów przetwórczych w przemyśle spożywczym. Druga zakłada pozyskiwanie kwasu glutaminowego z surowców odpadowych powstających podczas przetwórstwa buraka cukrowego. Trzecia technologia skupia się na pozyskiwaniu glutaminianu sodu z surowców o charakterze węglowodanów. O ogromnej popularności glutaminianu sodu w przemyśle spożywczym świadczy fakt, iż jego roczna produkcja w przybliżeniu odpowiada produkcji wszystkich innych pozostałych aminokwasów i soli.

Czy glutaminian sodu jest bezpiecznym dodatkiem do żywności?

Glutaminian sodu nie został sklasyfikowany jako substancja szkodliwa. Jest to zalegalizowany na terenie Unii Europejskiej dodatek do żywności, którego toksyczność szacuje się na kilkanaście razy niższa niż toksyczność soli  kuchennej. Jeszcze do nie dawna nadmiernemu spożywaniu glutaminianu sodu przypisywano dolegliwości zdrowotne znane jako syndrom chińskiej restauracji. Osoby szczególnie wrażliwe oraz zagorzali miłośnicy chińskich dań często skarżyli się bowiem na zawroty głowy, palpitacje serca, nadmierną potliwość i uczucie niepokoju. Badania zaprzeczyły jednak temu, jakoby przyczyną tych dolegliwości miał być glutaminian sodu. Obecnie przyczyn występowania syndromu chińskiej restauracji upatruje się w reakcjach alergicznych na potrawy kuchni chińskiej, do których nasze organizmy nie są przyzwyczajone.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Glutaminian sodu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Tlenek ceru

Tlenek ceru znany również jako dwutlenek ceru o wzorze sumarycznym CeO2 jest substancją powszechnie wykorzystywaną w różnych gałęziach przemysłu. Stosuje się go jako dodatek do substancji polerskich wykorzystywanych podczas polerowania luster i soczewek, jak również jako dodatek do oleju napędowego. Dodawany do oleju napędowego tlenek ceru zmniejsza emisję cząstek stałych, zaś jako składnik past polerskich skutecznie walczy z rysami i zarysowaniami na szkle oraz innych powierzchniach o zbliżonej twardości i strukturze. Czy tlenek ceru to rzeczywiście skuteczny produkt do polerowania szkła i usuwania z jego powierzchni rys?

Tlenek ceru jako skuteczne remedium na rysy na szkle

W przemyśle tlenek ceru jest od dawna stosowany jako składnik past polerskich. Obecnie jego właściwości coraz częściej wykorzystują m.in. prywatni właściciele samochodów. Powszechnie uznaje się bowiem, że tlenek ceru doskonale sprawdza się jako proszek do polerowania szyb i usuwania z ich powierzchni zarysowań.

Tlenek ceru przyjmuje postać drobnoziarnistego proszku w kolorze białym, lekko kremowym lub lekko różowym. Samego proszku nie wykorzystuje się w pracach polerskich. Szyby oraz inne powierzchnie szklane poleruje się pastą powstałą w wyniku zmieszania proszku z wodą. Tę samą pastę można wykorzystać podczas polerowania powierzchni z kamienia naturalnego czy terakoty.

Jakie powierzchnie nadają się do polerowania tlenkiem ceru?

Zastosowanie tlenku ceru, a właściwie pasty na jego bazie jest bardzo szerokie i wszechstronne. Zdaniem użytkowników, którzy już przetestowali ten środek na swoich samochodach pastą z tlenku ceru możemy polerować lustra i lusterka samochodowe, reflektory, szyby pojazdów, a nawet szkła w zegarkach. Alternatywą dla tlenku ceru może być również proszek elektrokorundowy, jednak ze względu na bezpieczeństw polerowanych powierzchni lepiej sięgać po tlenek ceru, który jest delikatniejszy. Tlenek ceru nabłyszcza, usuwa rysy i niedoskonałości i pozostawia polerowaną powierzchnię nienaruszoną.

Jak stosować remedium na zarysowania?

Jak już wcześniej wspomnieliśmy tlenek ceru stosuje się w postaci pasty polerskiej, jaką uzyskujemy poprzez zmieszanie tlenku ceru z wodą. Jakie proporcje należy zachować, aby nasz preparat do polerowania był skuteczny? Pastę z tlenku ceru i wody należy przygotować w proporcjach 1:1. Powstałą w ten sposób gęstą papkę należy nałożyć na uszkodzoną powierzchnię, a następnie polerować. Czym polerować uszkodzone powierzchnie? Praktycy podpowiadają, że najlepiej w tym celu sprawdza się wiertarka zaopatrzona w krążek polerski z filcu. Polerując uszkodzoną powierzchnię należy pamiętać o regularnym nawilżaniu krążka wodą oraz odpowiednim ustawieniu wiertarki – podobno pasta najlepiej działa przy ustawieniach od 500 do 600 obrotów na minutę. Podczas polerowania ważne jest równomierne przemieszczanie krążka polerskiego po polerowanej powierzchni. Najlepiej polerować zataczając ruchy okrężne nie tylko w samym miejscu występowania zarysowań, ale również wokół niego. W ten sposób skutecznie usuniemy zarysowania i nie uszkodzimy polerowanej powierzchni. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby do polerowania wykorzystać profesjonalne urządzenie polerskie, o ile takie mamy pod ręką.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Tlenek ceru występuje w opakowaniach:
50g – 100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

Siarczan chondroityny

Siarczan chondroityny to organiczny związek chemiczny z grupy glikozoaminoglikanów wpierający prawidłową pracę stawów. Substancja jest ważnym składnikiem tkanki chrzęstnej. To dzięki chondroitynie wytwarzane są protoglikany odpowiadające z produkcję mazi zapewniającej poślizg i chroniącej stawy przed urazami oraz działaniem sił zewnętrznych. Maź amortyzuje ruch i sprawia, że stawy są elastyczne. Chondroityna jest wytwarzana endogennie, a więc wewnątrz ludzkiego organizmu, jednak jej podaż nie zawsze dopowiada popytowi. Dlatego jako substancja regenerująca stawy siarczan chondroityny powinien być regularnie suplementowany przez osoby starsze oraz osoby, których stawy ze względu na wykonywaną pracę lub intensywne uprawianie sportu są nadmiernie obciążone. Naturalnym źródłem chondroityny jest chrząstka wołowa oraz chrząstka rekina. Siarczan chondroityny dostępny w aptekach w większości pochodzi właśnie z chrząstki rekina.

Właściwości i działanie

Siarczan chondroityny jest substancją o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym. Hamuje postęp choroby zwyrodnieniowej stawów, jednocześnie zapewniając chrząstce stawowej odpowiednią ochronę. Substancja zmniejsza dolegliwości bólowe i pozwala zminimalizować sztywnienie stawów związane z zapaleniem kości i stawów dłoni. Skuteczność siarczanu chondrityny w leczeniu dolegliwości dłoni została potwierdzona klinicznie. Dodatkowym atutem siarczanu chondrityny jest brak stwierdzonego działania ubocznego, czego nie można powiedzieć o popularnych lekach przeciwzapalnych zawierających sterydy.

W medycynie chondroityna jest stosowana w połączeniu z glukozaminą. Ten wyjątkowy duet od lat z sukcesami leczy choroby stawów. Badania kliniczne potwierdziły skuteczność chondrityny i glukozaminy jako preparatów, które zmniejszają straty w objętości tkanki chrzęstnej oraz hamują rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów.

Jak stosować siarczan chodrityny?

Siarczan chondrityny jako suplement jest w sposób szczególny polecany sportowcom. Z jego prozdrowotnych i ochronnych właściwości powinni korzystać przede wszystkim biegacze oraz osoby podnoszące ciężary. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że wymienione powyżej formy aktywności fizycznej sprzyjają przeciążaniu i przedwczesnemu zużywaniu się stawów, a siarczan chondrityny korzystnie wpływa na ich regenerację. Z suplementów na bazie siarczanu chondrityny powinny również korzystać osoby cierpiące na poranne zesztywnienie stawów oraz zapalenie kości i stawów.

Siarczan chondrityny ma także zastosowanie w ortopedii i traumatologii narządów ruchu, w medycynie sportowej i reumatologii. Preparaty na jego bazie są powszechnie stosowanymi suplementami diety, których zadaniem jest uzupełnianie w codziennej diecie składników wspomagających utrzymanie prawidłowej struktury chrząstki stawowej. Suplementację preparatów na bazie siarczanu chondrityny zaleca się sportowcom, osobom po urazach chrząstki kostnej oraz osobom, które ukończyły 50. rok życia. Większość preparatów wspomagających regenerację chrząstki stawowej na bazie chondrityny i glukozaminy dostępne jest w aptekach bez recepty.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Siarczan chondroityny występuje w opakowaniach:
50g – 100g – 250g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Nadchloran potasu

Nadchloran potasu o wzorze sumarycznym KClO4 jest nieorganicznym związkiem chemicznym należącym do grupy nadchloranów (soli i estrów kwasu nadchlorowego). Charakteryzowana sól kwasu nadchlorowego i potasu jest silnym utleniaczem, ale słabszym niż sole innych tlenowych kwasów chloru.

Nadchloran potasu jest związkiem chemicznym znajdującym zastosowanie w mieszaninach pirotechnicznych z siarką, w których nie może być stosowany chloran potasu. Jednocześnie znajduje on ograniczone zastosowanie w preparatyce chemicznej. Nadchloran potasu jest również wykorzystywany w leczeniu nadczynności tarczycy, gdyż ze względu na swoje właściwości blokuje syntezę hormonów tarczycy.

W warunkach normalnych nadchloran potasu przyjmuje postać ciała stałego. Jest to bezbarwny kryształ lub biały proszek charakteryzujący się słabą rozpuszczalnością w wodzie. Obok nazwy nadchloran potasu związek bywa określany jako chloran (VII) potasu, a także jako tetraoksydochloran(1−) potasu.

Nadchloran potasu jako surowiec do reakcji chemicznych

Nadchloran potasu znajduje zastosowanie w preparatyce chemicznej, ale ze względu na swoje właściwości wymaga stosowania odpowiednich środków ostrożności, zarówno podczas stosowania, jak i przechowywania. Opisywany związek chemiczny może spowodować pożar lub wybuch. Sam materiał nie jest zapalny, ale po zmieszaniu z materiałem zapalnym grozi wybuchem. Po połknięciu działa szkodliwe, jednocześnie nie wykazuje działania drażniącego w kontakcie ze skórą czy oczami. W przypadku kontaktu produktu z oczami większość producentów nadchloranu potasu zaleca obfite płukanie oczu pod bieżącą wodą przez kilka minut.

Środki ostrożności

Jak już wcześniej wspomnieliśmy stosowanie nadchloranu potasu wymaga wdrożenia odpowiednich środków ostrożności. Przede wszystkim, należy unikać mieszania się nadchloranu potasu z innymi materiałami zapalnymi, co jest szczególnie istotne w przypadku przemysłu pirotechnicznego. Pracownicy zatrudnieni przy produkcji mieszanin pirotechnicznych powinni być wyposażeni w odzież ognioodporną, płomienioodporną lub opóźniającą zapalenie. Z resztą zalecenie to dotyczy także pracowników innych branż, którzy w codziennej pracy mają styczność z nadchloranem potasu. Dodatkowo substancję należy przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, iskrzenia, otwartego ognia oraz innych źródeł zapłonu. Zaleca się również przechowywanie nadchloranu potasu z dala od odzieży i innych materiałów zapalnych. Natomiast w przypadku kontaktu substancji z odzieżą roboczą, należy natychmiast spłukać zanieczyszczoną odzież oraz skórę dużą ilością wody. Miejsce zanieczyszczenia zaleca się płukać przed zdjęciem odzieży.

Pierwsza pomoc

Jeśli dojdzie do zanieczyszczenia odzieży substancją, należy ją niezwłocznie usunąć. Oczywiście zgodnie ze wskazanymi wcześniej zaleceniami zanieczyszczone miejsce należy najpierw obficie spłukać wodą. Osoby narażone na wdychanie oparów nadchloranu potasu powinny wyjść na świeże powietrze, a w razie wystąpienia dolegliwości skontaktować się z lekarzem. W przypadku kontaktu środka ze skórą lub oczami zaleca się obfite płukanie miejsca kontaktu wodą. W przypadku przełknięcia substancji należy się bezpośrednio udać do lekarza. Warto przy tym pamiętać, że objawy zatrucia nadchloranem potasu mogą wystąpić dopiero po kilku godzinach, dlatego zaleca się pozostawanie pod kontrolą lekarską przez 48 godzin od momentu przełknięcia substancji.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Nadchloran potasu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Wodorotlenek baru

Wodorotlenek baru jest nieorganicznym związkiem chemicznym o wzorze sumarycznym Ba(OH)2. Roztwór wodorotlenku baru stanowi silną zasadę, zaś w stanie stałym związek występuje w postaci białych granulek lub proszku charakteryzującego się słabą rozpuszczalnością w wodzie, alkoholu i eterze. Wodorotlenek baru jest substancją żrącą i szkodliwą dla zdrowia. Jednocześnie wodorotlenek baru jest substancją niepalną.

Otrzymywanie

Wodorotlenek baru otrzymuje się w wyniku reakcji tlenku baru z wodą. Związek krystalizuje jako ośmiowodny hydrat, który można odwodnić do związku jednowodnego poprzez ogrzewanie na powietrzu. Całkowite odwodnienie wodorotlenku baru można uzyskać poprzez ogrzanie związku do temperatury 1000C pod próżnią.

Zastosowanie

Wodorotlenek baru stosuje się w chemii analitycznej do miareczkowania słabych kwasów. Zwyczajowo miareczkowaniu z wykorzystaniem wodorotlenku baru poddaje się kwasy organiczne. Omawiany związek chemiczny jest również „czystym odczynnikiem”, a więc substancją wolną od zanieczyszczeń wodorotlenkiem sodu i wodorotlenkiem potasu. Rozpuszczony wodorotlenek baru nie zawiera nie pożądanych węglowodanów. To sprawia, że może być z powodzeniem stosowany do miareczkowania z takimi wskaźnikami jak fenoloftaleina lub tymoloftaleina. Wskaźniki te zmieniają kolor w środowisku alkalicznym. W związku z tym, gdyby wodorotlenek baru nie był odczynnikiem „czystym” istniałoby ryzyko wystąpienia błędu miareczkowania spowodowanego słabymi jonami węglanowymi. Wodny nasycony roztwór wodorotlenku baru to woda barytowa.

Inne zastosowania

Wśród innych zastosowań wodorotlenku baru na uwagę zasługuje stosowanie omawianego związku chemicznego do jako substancji neutralizującej rozlane kwasy, a także jako składnika preparatów homeopatycznych należących do grupy preparatów stosowanych w medycynie niekonwencjonalnej.

Wodorotlenek baru stosuje się również jako dodatek do smarów dla silników spalinowych wewnętrznego spalania. Jest to rodzaj wielofunkcyjnego dodatku o właściwościach dogładzających do smarów produkowanych na bazie baru i oleju.

Woda barytowa

Woda barytowa to nazwa, którą zwyczajowo określa się nasycony wodny roztwór wodorotlenku baru. Woda ma właściwości silnie zasadowe. W laboratoriach wykorzystuje się jaką jako odczynnik w analizie chemicznej. Pod wpływem dwutlenku węgla woda barowa mętnieje, co jest wynikiem wytrącania się nierozpuszczalnego osadu węglanu baru. W reakcji z tlenkiem siarki (IV) woda barytowa tworzy również nierozpuszczalny siarczan baru.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Wodorotlenek baru występuje w opakowaniach:
500ml – 1L – 5L – 28L



   

Fosforan trisodu

Fosforan trisodu to nieorganiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym Na3PO4, znany również jako fosforan sodu. Fosforan sodu jest solą sodową kwasu fosforowego. W warunkach normalnych przyjmuje postać białych kryształów charakteryzujących się dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Roztwór wodny fosforanu sodu ma odczyn silnie zasadowy. Związek występuje w postaci hydratu, najczęściej jako dwunastowodzian, rzadziej jako dziesięciowodzian.

Fosforan sodu jest stosowany do strącania fosforanów innych metali, produkcji środków chemicznych przeznaczonych do zmiękczania wody, a także jako regulator kwasowości oraz substancja odpowiadająca za wzbogacanie żywności w fosfor. Możemy go znaleźć w nawozach fosforowych. Omawiany związek chemiczny może się również przyczynić do eutrofizacji wód (wzbogacania wód w zbiornikach wodnych w pierwiastki biofilne, co skutkuje wzrostem trofii, a więc żyzności zawożonych wód).

Tyle na temat fosforanu trisodu możemy przeczytać w popularnej encyklopedii internetowej. Co jeszcze warto wiedzieć na temat omawianego związku?

Nazewnictwo

Fosforan trisodu to jeden z tych związków chemicznych, które funkcjonują w sprzedaży pod wieloma nazwami. Do tych najbardziej popularnych zalicza się: trisodu fosforan dwunastowodny, fosforan trisodowy oraz ortofosforan trójsodowy. W handlu międzynarodowym dodatkowo obowiązuje nazewnictwo anglojęzyczne, a więc nazwy takie jak Trisodium phosphate dodecahydrate i Sodium phosphate tribasic dodecahydrate. Wszystkie powyższe nazwy i synonimy odnoszą się do tego samego związku chemicznego.

E339

Jako dodatek do żywności fosforan sodu pełni role emulgatora, przeciwutleniacza, stabilizatora oraz regulatora kwasowości. Można go znaleźć w wielu produktach spożywczych. E339 jest m.in. w słodkich napojach typu cola, serach, wędlinach, mieszkankach deserowych w proszku, pierogach, makaronach, lodach i konserwach. Fosforan sodu z pewnością jest wszechobecny i chętnie wykorzystywany przez producentów żywności, ale czy jest bezpieczny?

Nadmiar fosforanu sodu w diecie może wpływać niekorzystnie na żeby, a także prowadzić do odwapniania się kości. Ponadto, konsumowany w nadmiernych ilościach wraz z wysoko przetworzoną żywnością fosforan trisodu może przyczynić się do uszkodzenia nerek oraz zwiększyć ryzyko wystąpienia chorób serca. Nie jest to więc najbezpieczniejszy z dodatków do żywności, które wraz z jedzeniem każdego dnia wprowadzamy do organizmu. Rozwiązaniem tego problemu jest zdrowa i zbalansowana dieta, w której żywność wysoko przetworzona wzbogacana emulatorami, stabilizatorami i regulatorami kwasowości stanowi dodatek, a nie główne źródło energii.

Przechowywanie

Fosforan sodu jest związkiem chemicznym, który poleca się przechowywać zgodnie z instrukcjami producenta. Opakowanie, w którym przechowujemy fosforan trisodu powinno być szczelnie zamknięte, a związek przechowywany w suchych i przewiewnych pomieszczeniach.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Fosforan trisodu występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg

   ,,

Kwas solny

Kwas solny znany również jako kwas chlorowodorowy to nieorganiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym HCI. Określenie kwas solny odnosi się do roztworu wodnego gazowego chlorowodoru, choć czasami bywa stosowane także w kontekście roztworów chlorowodoru w innych rozpuszczalnikach polarnych. Omawiana substancja jest silnie żrąca. W warunkach normalnych przyjmuje postać przezroczystej, bezbarwnej cieczy, przy czym techniczny kwas solny może przybierać kolor żółty.

Otrzymywanie

Kwas solny otrzymuje się poprzez absorpcję w wodzie gazowego chlorowodoru. Mianem absorpcji w chemii fizycznej określamy proces wnikania jednej substancji do innej substancji. Jest to proces silnie egzotermiczny, w wyniku czego mieszanina gwałtownie się rozgrzewa. To dlatego proces absorpcji przeprowadza się przez przepuszczanie gazowego HCI nad powierzchną wody w specjalnym urządzeniu nazywanym absorberem powierzchniowym.

Właściwości

Jak już wcześniej zdążyliśmy wspomnieć, kwas solny to roztwór bezbarwny. Spotykane w niektórych sytuacjach żółtawe zabarwienie technicznego kwasu solnego wynika z zanieczyszczenia mieszaniny jonami żelaza.

Kwas solny jest jednym z najmocniejszych kwasów nieorganicznych. Związek nie ma właściwości utleniających i jest lotny, w wyniku czego jest mniej żrący do mocnych kwasów tlenowych, co nie zmienia faktu, iż działaniu stężonego kwasu solnego ulegają m.in. tkaniny, papier, a także nasza skóra.

Warto pamiętać o tym, że kwas solny ma istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania wielu organizmów żywych. Jest on niezwykle istotnym czynnikiem trawiennym wydzielanym w żołądkach większości zwierząt przez specjalne komórki okładzinowe. Kwas solny powstaje również w naszych żołądkach. Jest składnikiem tzw. soku żołądkowego, którego nasz organizm produkuje około półtora litra na dobę. Zadaniem kwasu solnego w układzie trawiennym jest m.in.:

  • aktywowanie nieczynnego pepsynogenu (proenzymu pepsyny),
  • zapewnienie kwaśnego środowiska niezbędnego do prawidłowego trawienia białka przez pepsynę,
  • uruchamianie procesów pęcznienia tkanki łącznej w mięsie,
  • koagulacja białka mleka poprzez utrzymywanie w żołądku zakwaszonej kazeiny,
  • działanie antyseptyczne i bakteriobójcze,
  • ochrona niektórych witamin,
  • ułatwianie wchłaniania żelaza i wapnia,
  • regulowanie procesów otwierania i zamykania odźwiernika żołądka.

Zastosowanie

Kwas solny to jeden z najczęściej stosowanych kwasów technicznych i przemysłowych. Wykorzystuje się go m.in. w przemyśle włókienniczym, przetwórstwie tworzyw sztucznych, przemyśle farmaceutycznym, garbarstwie, a także w cukiernictwie, przy produkcji barwników i ekstrakcji ród metali. Kwas solny jest również wykorzystywany jako preparat do czyszczenia powierzchni metali, a w geologii jako środek do analizy minerałów. W połączeni z kwasem azotowym kwas solny tworzy tzw. wodę królewską, którą stosuje się do roztwarzania metali szlachetnych.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas solny występuje w opakowaniach:
100ml – 500ml – 1L – 30L



   

Glikol propylenowy

Mianem glikolu propylenowego określamy organiczny związek chemiczny należący do grupy alkoholi dwuhydroksylowych, a więc doili. W temperaturze pokojowej glikol propylenowy jest bezbarwną i bezwonną oleistą cieczą. Charakteryzuje się lekko słodkawym smakiem oraz wysoką lepkością. W odróżnieniu do glikolu etylenowego glikol propylenowy nie jest toksyczny.

Nazewnictwo

Glikol propylenowy o wzorze sumarycznym C3H8O2 występuje pod licznymi nazwami i oznaczeniami . W przemyśle farmakologicznym związek nazywany jest Propylenglycolum. W nomenklaturze systematycznej (IUPAC) występuje jako propano-1,2-diol, podczas gdy w nomenklaturze systematycznej (ACS) nazywa się 1,2-propanodiol. Ta sama substancja określana jest również jako: glikol 1,2-propylenowy, glikol α-propylenowy, glikol monopropylenowy, a także glikol metyloetylenowy.

Charakterystyka fizykochemiczna substancji

Glikol propylenowy jest substancją o właściwościach higroskopijnych. To oznacza, że w zależności od sytuacji wykazuje zdolność do wchłaniania wilgoci z otoczenia lub do wiązania się z wodą. Glikol propylenowy jest rozpuszczalny w wodzie i chloroformie. Poza zastosowaniami specjalnymi występuje w postaci mieszaniny racemicznej, a więc równomolowej mieszaniny pary enacjomerów danego związku chemicznego.

Glikol propylenowy otrzymuje się w wyniku uwodnienia tlenku propylenu zarówno w procesie niekatalitycznym, jak i procesie katalitycznym.

Zastosowanie

Ze względu na swoje właściwości glikol propylenowy jest powszechnie wykorzystywany w przemyśle spożywczym i chemicznym, a także medycynie i farmacji. W przemyśle spożywczym C3H8O2 jest popularnym konserwantem i emulgatorem. Często występuje również jako składnik barwników i aromatów. O jego obecności w produktach spożywczych świadczy oznaczenie E1520 na opakowaniu. W przemyśle medycznym i farmacji glikol propylenowy jest stosowany jako podłoże, a więc płyn który sam w sobie nie ma istotnego działania dla organizmu, ale może posłużyć jako substancja do rozprowadzania składnika czynnego leku. Związek jest więc powszechnie wykorzystywany w substancjach leczniczych, które nie rozpuszczają się w wodzie. Stosuje się go zarówno do wyroby środków doustnych, jak i kremów przeznaczonych do aplikacji zewnętrznej. W przemyśle kosmetycznym glikol propylenowy jest stosowany jako rozczynnik odpowiadający za pożądaną konsystencję kosmetyków, w szczególności emulsji. Ze względu na swoje właściwości glikol propylenowy jest również częstym składnikiem kosmetyków o działaniu nawilżającym. Możemy go znaleźć m.in. w pastach do zębów, środkach do higieny dłoni, ogólnych środkach czystości, dezodorantach w sztyfcie, a także olejkach zapachowych i olejkach do masażu.

Z charakterystycznych właściwości glikolu propylenowego korzysta również przemysł tytoniowy. C3H8O2 reguluje wilgotność tytoniu, a dodawany do tytoniu fajkowego zapobiega jego wysuszeniu. Ten sam związek organiczny znajduje zastosowanie jako płyn w prasie hydraulicznej czy czynnik chłodniczy w systemach chłodzących.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Glikol propylenowy występuje w opakowaniach:
500ml – 1L – 5L – 28L

   ,

DMSO czyli Dimetylosulfotlenek

Dimetylosulfotlenek to organiczny związek chemiczny należący do grupy sulfotlenków. W temperaturze pokojowej DMSO przyjmuje postać bezbarwnej cieczy lub kryształów o właściwościach higroskopijnych. Związek rozpuszcza się w wodze oraz innych rozpuszczalnikach i jest mieszalny z większością rozpuszczalników organicznych. Wyjątkiem są tutaj alkany i eter.

Właściwości

Dimetylosulfotlenek jest naturalnym środkiem stosowanym przy wielu dolegliwościach. Będąc związkiem siarki (patrząc z chemicznego punktu widzenia DMOS jest właśnie związkiem siarki) dimetylosulfotlenek charakteryzuje się właściwościami przeciwbólowymi, dzięki czemu znajduje zastosowanie jako środek w zwalczaniu stanów zapalnych i bólowych. Może również pomagać w łagodzeniu objawów artretyzmu oraz innych chorób związanych ze zwyrodnieniem stawów.

Podczas miejscowej aplikacji zewnętrznej DMSO możemy uzyskać efekt znieczulenia bolącego miejsca. Szczególne właściwości preparatów zawierających dimetylosulfotlenek wykorzystuje się również do leczenia objawów odleżyn. Zastosowany odpowiednio wcześnie pozwala nie tylko załagodzić schorzenie, ale również uniknąć jego dalszego rozwoju. W przypadku odleżyn stosowany miejscowo roztwór DMSO łagodzi ból, zmniejsza rumień i obrzęk. Z charakterystycznych właściwości preparatu korzystają również sportowcy podczas leczenia wszelkich urazów. 

Występowanie

W całkowicie naturalnej postaci dimetylosulfotlenek występuje w niewielkich ilościach w niektórych produktach spożywczych. Można go znaleźć m.in. w kawie, pomidorach i mleku.

Stosowanie

DMSO można aplikować na dwa sposoby – zewnętrznie i wewnętrznie. Aplikacja zewnętrzna skupia się na wcieraniu preparatu w bolące lub zmienione chorobowo miejsce. Aplikacja wewnętrzna polega na piciu przygotowanego roztworu. Podczas aplikacji wewnętrznej należy drobiazgowo trzymać się wytycznych, co do stężenia przygotowywanego roztworu. W przeciwnym razie mogą wystąpić niepożądane skutki uboczne w postaci m.in. problemów żołądkowych (głównie niestrawność).

Preparat ma również właściwości przeciwwirusowe, antybakteryjne i przeciwgrzybicze. Między innymi dlatego dimetylosulfotlenek jest stosowany jako środek zabezpieczający różnego rodzaju próbki biologiczne przed degradacją. DMSO wykorzystuje się również jako wsparcie dla innych substancji, które dla prawidłowego działania muszą wniknąć w głąb skóry, a samodzielnie nie są wstanie dokonać wystarczająco głębokiej penetracji.

Rekomendacje Dimetylosulfotlenek to środek wciąż nieuznawany przez medycynę konwencjonalną. Jego prozdrowotne właściwości są wykorzystywane głównie przez przedstawicieli medycyny alternatywnej. DMSO nigdy nie został przebadany klinicznie, w związku z powyższym nie istnieją dowody potwierdzające jego skuteczność, jak również nie dysponujemy żadnymi wynikami badań, które by jej zaprzeczały.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

DMSO występuje w opakowaniach:
250ml – 500ml – 1L – 5L – 20L



   ,

Dichlorometan – właściwości i zastosowania

Dichlorometan znany również jako chlorek metylenu o wzorze sumarycznym CH2Cl2  to organiczny związek chemiczny należący do grupy halogenków alkilowych. W temperaturze pokojowej dichlorometan przyjmuje postać bezbarwnej, szybko parującej cieczy o charakterystycznym, słodkawym zapachu. Jest to substancja niepalna i mało reaktywna. Chlorek metylenu rozpuszcza się w wodzie i jest mieszalny z etanolem i eterem dietylenowym, rozpuszcza się także w czterochlorku węgla.

Przede wszystkim rozpuszczalnik…

Dichlorometan jest stosowany przede wszystkim jako rozpuszczalnik do reakcji i ekstrakcji. Stanowi również mało polarny eluent w chromatografii cieczowej. Mianem chromatografii cieczowej określa się technikę analityczną lub preparatywną, która służy do rozdzielania lub badania składu mieszanin związków chemicznych przy wykorzystaniu eluentu. Eluentem w przypadku chromatografii cieczowej nazywamy płyn wymywający substancje zaadsorbowane na fazie stałej. Może to być rozpuszczalnik lub mieszanina rozpuszczalników.

Dichlorometan jest o wiele mniej szkodliwy niż chloroform, dlatego wyparł chloroform z preparatyki organicznej. Jako rozpuszczalnik chlorek metylenu jest również stosowany do powlekania i odtłuszczania metali. Omawiany związek chemiczny jest także produktem bazowym dla wielu rozpuszczalników wspomagających usuwanie starych powłok malarskich, a nawet czyszczenie kamienia (np. nagrobków), czy usuwanie nadruków z koszulek.

Inne zastosowania

Chlorek metylenu znajduje zastosowanie w wielu branżach i gałęziach przemysłu. W przemyśle farmakologicznym stanowi medium reakcyjne do wytwarzania ampicyliny, penicyliny hydroksy-benzylowej i cefalosporyny.

Jako półprodukt chemiczny dichlorometan jest stosowany jako: rozpuszczalnik, rozcieńczalnik, środek spieniający, płyn termoprzewodzący, odczynnik chemiczny, itd.

Bezpieczeństwo

Chlorek metylenu jest najmniej szkodliwym związkiem chemicznym z chlorkowych pochodnych węglowodorów, przy czym jego duża lotność zwiększa ryzyko zatrucia. Środek działa drażniąco na skórę i oczy, a po wchłonięciu przez drogi oddechowe lub po połknięciu bywa toksyczny. Dichlorometan przejawia właściwości kancerogenne – przyczynia się do rozwoju choroby nowotworowej powodując mutację materiału genetycznego. Wdychanie chlorku metylenu powoduje narkozę i utratę przytomności. Stosowanie chlorku metylenu wymaga zachowania środków ochrony indywidualnej. W przypadku oddziaływania oparów na oczy, oczy należy przez kilka minut płukać obficie wodą.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek metylenu występuje w opakowaniach:
500ml – 1L – 5L – 25kg



   ,,

Formalina – więcej niż preparat do konserwacji i przechowywania preparatów biologicznych

O formalnie słyszał praktycznie każdy. Większość z nas kojarzy tę nazwę w kontekście lekcji anatomii w prosektorium, gdzie preparaty anatomiczne przechowuje zanurzone w basenach wypełnionych niczym innym, jak właśnie formaliną. 

Formalina to określenie odnoszące się do nasyconego roztworu wodnego formaldehydu (aldehydu mrówkowego). Aldehyd mrówkowy nazywany również formaldehydem to organiczny związek chemiczny charakteryzujący się dobrą rozpuszczalnością w wodzie, silnym działaniem bakteriobójczym oraz działaniem denaturującym na białka.  Aldehyd mrówkowy jest konserwantem oraz środkiem odkażającym o szerokim spektrum zastosowań. W sprzedaży najczęściej spotykany jest w postaci 35-40% roztworu w wodzie, czyli omawianej formaliny. Formalina to bezbarwna ciecz o drażniącym ostrym zapachachu i smaku. Nasycony roztwór wodny formaldehydu jest silnie toksyczny i bakteriobójczy, ścina białka – zarówno strukturalne, jak i enzymatyczne.

Formalina jest łatwiejsza w stosowaniu niż czysty formaldehyd przede wszystkim ze względu na swoją postać. O ile roztwór ma postać cieczy, o tyle sam formaldehyd w warunkach normalnych występuje w postaci gazu. Formalina miesza się z etanolem, który służy do jej stabilizowania. W czystej postaci formalina wykazuje tendencje do polimeryzacji do trioksanu lub polioksymetylenu.

Zastosowanie najbardziej znanego preparatu do konserwacji i przechowywania materiału biologicznego i anatomicznego

Zastosowania formaliny są mnogie i bardzo zróżnicowane. Nasycony roztwór wodny formaldehydu jest wykorzystywany m.in.:

  • w różnych gałęziach przemysłu chemicznego,
  • przy produkcji tworzyw sztucznych,
  • przy produkcji gumy,
  • przy produkcji papieru.

W medycynie stężoną formalinę wykorzystuje się jako preparat do wypalania brodawek i cyst. W wodnym rozcieńczeniu (ok. 1-2%) stanowi środek antyseptyczny, odkażających i przeciwpotny. Kilkuprocentowe roztwory wodne formaliny stosuje się także w muzealnictwie i branży związanej z renowacją dzieł sztuki – doskonale sprawdzają się bowiem jako środki do konserwacji obrazów malowanych farbami zawierającymi substancje białkowe. W tradycyjnej fotografii roztwór wodny formaldehydu stosowano jako środek ścinający żelatynę, która była bazą emulsji fotograficznej.

Konserwacja i przechowywanie materiału biologicznego

Zastosowanie formaliny jako środka do konserwacji i przechowywania materiału biologicznego wymaga stosowania roztworów o odpowiednim stężeniu. W przypadku konserwacji preparatów biologicznych pochodzenia roślinnego stosuje się formalinę w stężeniu trzyprocentowym, w przypadku anatomicznych preparatów zwierzęcych wymagane jest silniejsze stężenie roztworu wodnego formaldehydu wynoszące pięć procent.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Formalina występuje w opakowaniach:
250ml – 500ml – 1L – 5L – 25kg



   ,,

ABC chlorku wapnia

Chlorek wapnia to nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy chlorków. Jest substancją silnie higroskopijną przyjmującą postać bezbarwnych kryształów. Rozpuszcza się w wodzie i etanolu. Chlorek wapnia znajduje zastosowanie w medycynie, kosmetyce, fizykoterapii, przemyśle spożywczym – tu jako dodatek do żywności o symbolu E509 – i budownictwie. Jakie są jego zastosowania? Czy spożywany wraz z jedzeniem nie szkodzi?

Właściwości i zastosowanie chlorku wapnia

Chlorek wapnia występuje m.in. w postaci suplementów diety przyjmowanych przez osoby ze stwierdzonymi niedoborami wapnia oraz tężyczką. Tężyczka to choroba objawiająca się bolesnymi mimowolnymi skurczami mięśni. Przyjmowanie suplementów z chlorkiem wapnia zaleca się sportowcom oraz osobom po złamaniach. Chlorek wapnia powinna również przyjmować młodzież w okresie dorastania. To ostatnie zalecenie wynika z przyspieszenia wchłanialności wapnia przez organizm, jaką zapewnia właśnie chlorek wapnia. Wapń w okresie dojrzewania jest szczególnie ważny, ponieważ stanowi pierwiastek niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania całego ciała, w szczególności układu kostno-szkieletowego.

Nie tylko branża farmakologiczna wykorzystuje właściwości chlorku wapnia. Omawiany związek chemiczny jest powszechnie wykorzystywany w branży spożywczej. Chlorek wapnia stosuje się w:

  • przemyśle cukierniczym,
  • przemyśle warzywnym i owocowym,
  • przemyśle piekarskim,
  • przemyśle serowarskim.

Chlorek wapnia jest częstym składnikiem twarogów, serów dojrzewających, serów żółtych, a nawet mleka. Do mleka oraz innych produktów nabiałowych dodaje się go w szczególności wówczas, gdy charakteryzują się one niską zawartością wapnia. Chlorek wapnia cechuje się właściwościami wiążącymi, dlatego też jest bardzo często wykorzystywany do produkcji różnego rodzaju przetworów owocowych – dżemów, galaretek, marmolad, kompotów owocowych i owoców w puszkach.

Poza przemysłem farmakologicznym i spożywczym chlorek wapnia jest wykorzystywany jako substancja zabezpieczająca kamień i drewno przed porostami. Tkaninom bawełnianym chlorek wapnia nadaje niepalność. W sadownictwie i ogrodnictwie doskonale sprawdza się jako nawóz. Wykorzystuje się go również do bielenia drzewek owocowych, co chroni je przed szkodnikami. W okresie zimowym chlorek wapnia bywa wykorzystywany obok soli drogowej jako środek do usuwania lodu z chodników. To zastosowanie zawdzięcza swoim właściwościom higroskopijnym. Pochłaniając wilgoć z otoczenia chlorek wapnia wytwarza jednocześnie ciepło, dlatego roztapia śnieg i lód, nawet wówczas gdy w około panuje ujemna temperatura. 

Chlorek wapnia to związek chemiczny wykorzystywany również w gabinetach kosmetycznych, gdzie często przeprowadza się zabiegi z jego wykorzystaniem. Dlaczego? Ponieważ działa przeciwzapalnie, przyspiesza regenerację tkanki nerwowej i uszczelnia naczynia krwionośne.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek wapnia występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,

Chlorek potasu – wszystko, co należy wiedzieć o jednym z najważniejszych elektrolitów?

Potas jest jednym z najważniejszych elektrolitów w ciele człowieka, który odpowiada za prawidłowe działanie układu nerwowego oraz mięśniowego. Potas utrzymuje prawidłowe ciśnienie krwi, jednocześnie pełniąc ważną funkcję w spalaniu węglowodanów. Niedobór potasu w organizmie, podobnie jak niedobór magnezu jest bardzo szybko dostrzegalny – objawia się przemęczeniem, bólami mięśni i stawów, przewlekłymi bólami głowy, a także bezsennością. Substancją, która pozwala uzupełnić niedobory potasu jest właśnie chlorek potasu. Poprzez jego suplementację jesteśmy w stanie przywrócić równowagę w organizmie.

Potas czy chlorek potasu?

Przyjmowany w postaci suplementów diety oraz wyrobów medycznych chlorek potasu działa dokładnie tak, jak potas. Pomaga w prowadzeniu impulsów nerwowych, zapobiega nagłym i mimowolnym skurczom mięśni, utrzymuje równowagę pH, aktywuje ważne dla zdrowia enzymy.

Podstawowym zadaniem chlorku potasu jest zapewnienie ochrony serca.  Regulując pracę mięśnia sercowego chlorek potasu chroni serce przed zawałem. Ze względu na swoje właściwości – zdolność przewodzenia impulsów nerwowych – chlorek potasu jest bardzo często wykorzystywany w leczeniu szpitalnym. Stanowi czynnik podawany pacjentom w kroplówkach.

Suplementacja

Jak już wcześniej wspomnieliśmy po wprowadzeniu do organizmu chlorek potasu zachowuje się w ten sam sposób, co potas. Dlatego też jest częstym składnikiem suplementów diety. Suplementację chlorku potasu zaleca się przede wszystkim osobom prowadzącym bardzo aktywny tryb życia – sportowcom i kulturystom. Zalecenie to wynika przede wszystkim z narażenia mięśni osób bardzo aktywnych fizycznie na bardzo duży wysiłek, przy jednoczesnej możliwości odwodnienia organizmu.

Nie tylko osoby aktywne fizycznie powinny skonsultować potrzebę suplementacji chlorku potasu ze swoim lekarzem. Na rynku farmaceutycznym dostępnych jest wiele suplementów diety zawierających chlorek potasu. Głównie są to tabletki i kapsułki. Ich przyjmowanie poleca się pacjentom borykającym się z niewydolnością nerek, pacjentom z zaburzeniem rytmu serca, a także osobom chorym na cukrzycę, u których występuje zagrożenie hipokaliemią.

Warto przy tym pamiętać, że suplementacja chlorku potasu nigdy nie powinna być prowadzona na własną rękę. Potrzebę suplementacji oraz niezbędną dla organizmu dawkę leku należy ustalić z lekarzem.

Inne zastosowania

Obok szeroko rozumianej branży farmaceutycznej i farmakologicznej chlorek potasu znajduje zastosowanie także w produkcji żywności – dodatek do żywności określany symbolem E508 – oraz w wielu procesach chemicznych.  

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek potasu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,,

Węglan potasu – Twój sojusznik?!

Węglan potasu to nieorganiczny związek chemiczny będący solą potasową kwasu węglowego. Węglan potasu jest znany od czasów antycznych jako potaż (zanieczyszczona postać węglanu potasu, rozpuszczalna w wodzie część popiołu pochodzącego ze spalania węgla drzewnego), który uzyskiwano z popiołu drzewnego. Określenie potaż do dnia dzisiejszego jest używane w krajach anglojęzycznych do określenia dowolnego materiału zawierającego potas. Współcześnie węglan potasu otrzymuje się przemysłowo poprzez wprowadzanie dwutlenku węgla do wodnego roztworu wodorotlenku potasu. Reakcję przedstawia wzór poniżej:

2KOH + CO2 → K2CO3 + H2O

Węglan potasu znajduje zastosowanie w przemyśle szklarskim i ceramicznym. Z jego właściwości korzysta się podczas produkcji środków piorących oraz w fotografii. Węglan potasu jest również związkiem powszechnie wykorzystywanym do otrzymywania innych związków potasu.

Czyim sojusznikiem jest węglan potasu?

Parch jabłoni to w naszej strefie klimatycznej jedno z największych zagrożeń uprawy, z jakimi musza się zmagać sadownicy uprawiający jabłka do celów komercyjnych. Parch skutecznie obniża wartość komercyjną owoców, a co za tym idzie zyski, przy czym jest praktycznie nieunikniony w sadzie. To dlatego sadownicy wciąż poszukują skutecznych środków prewencyjnych, które pozwolą im zapobiec zakażeniu owoców. Jednym z takich środków jest właśnie węglan potasu.

Węglan potasu jest jednym z podstawowych oręży sadowników w Europie Zachodniej, którzy ochoczo stosują preparat do walki z parchem jabłoni. Do przygotowania oprysku dla sadu o powierzchni jednego hektara niezbędne jest od 6 do 10 kilogramów węglanu potasu, który rozpuszcza się w 1000 litrach wody. Tak przygotowany preparat wystarcza do skutecznej aplikacji standardowo obsadzonego sadu. Należy o tym pamiętać, ponieważ przeprowadzanie oprysku preparatem o większym stężeniu może doprowadzić do poparzenia liści lub wystąpienia rdzy na owocach.

Ogromną zaletą oprysku na bazie węglanu potasu jest możliwość jego stosowania niezależnie od temperatury. Należy przy tym pamiętać, że węglan potasu – podobnie z resztą jak większość soli węglanowych – wykazuje silne właściwości higroskopijne, w związku z czym jest łatwo zmywalny i może zostać szybko „spłukany” z owoców przez ulewny deszcz. Dlatego też zaleca się powtórzenie oprysku w przypadku wystąpienia intensywnych opadów deszczu.

Co przemawia za opryskami na bazie węglanu potasu?

Węglan potasu ma wiele zalet. Po pierwsze jest środkiem całkowicie bezpiecznym dla konsumenta, w związku z czym jest szczególnie chętnie wybierany w okresie poprzedzającym zbiory jabłek. Dodatkowym argumentem przemawiającym za wyborem oprysków na bazie węglanu potasu jest fakt, iż większość znanych szczepów grzybów wywołujących parch jabłoni nie uodparnia się na tę substancję. Do tego wszystkiego dochodzi relatywnie niska cena. Preparat może być stosowany wraz z preparatami miedziowymi lub siarkowymi, w połączeniu z którymi staje się bardziej środkiem prewencyjnym niż interwencyjnym.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Węglan potasu występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

Zastosowanie siarczanu sodu w lecznictwie

Siarczan sodu to nieorganiczny związek chemiczny będący solą kwasu siarkowego i sodu. Występuje w postaci bezwodnej i uwodnionej, a więc heptahydratu (postać bezwodna) i dekahydratu (postać uwodniona). Forma bezwodna występuje w środowisku naturalnym jako rzadki minerał o nazwie tenardyt. Forma dziesięciowodna przyjmuje natomiast postać mirabilitu. Mirabilit należy do grupy minerałów niezwykle rzadkich. Występuje przede wszystkim w Turkmenistanie, Kazachstanie, USA, Egipcie, Meksyku i Argentynie. W niewielkich ilościach występuje również w Polsce – w okolicach Bochni oraz w rejonie Sandomierza (w Górach Pieprzowych).

W normalnych warunkach siarczan sodu przyjmuje postać białych kryształków lub proszku o strukturze rombowej lub heksagonalnej i twardości w skali Mohsa (dziesięciostopniowa skala twardości minerałów, która służy do określania odporności na zarysowania minerałów twardszych przez minerały bardziej miękkie) równej 2,8. Rozpuszcza się w wodzie (28,1g/100g) i innych rozpuszczalnikach, z wyjątkiem alkoholu etylowego. Wykazuje właściwości higroskopijne (zdolność do wchłaniania wilgoci lub wiązania się z wodą).

Siarczan sodu na zaparcia

Skuteczna walka z zaparciami wymaga zastosowania odpowiednich środków. Jednym z nich jest właśnie siarczan sodu. Siarczan sodu jest określany jako sól glauberska (sól gorzka). Preparat występuje w postaci proszku i służy przede wszystkim do walki z zaparciami, dlatego często określa się go mianem środka przeczyszczającego, a mówiąc dokładnie osmotycznie aktywnego środka przeczyszczającego. Działanie siarczanu sodu wiąże się z zatrzymywaniem wody w jelicie, dzięki czemu staję się ono rozciągnięte i zmiękczone. Dodatkowo siarczan sodu jest słabo absorbowany w przewodzie pokarmowym, przez co tworzy roztwór hipertoniczny uniemożliwiający odwodnienie masy kałowej w jelitach. To z kolei przekłada się na jej upłynnienie i łatwiejsze wydalenie z organizmu. Sól glauberską można kupić bez recepty.

Sposób użycia

Jak już wcześniej wspomnieliśmy sól glauberska występuje w postaci sproszkowanej. Można ją rozpuścić w wodzie lub herbacie. Rozpuszczenie siarczanu sodu w płynie ułatwia przyjęcie lekarstwa, jednocześnie nie obniżając jego skuteczności. Preparat można podawać nawet dzieciom.

W przypadku występowania częstych problemów z zaparciami warto ratować się nie tyle roztworami soli glauberskiej, ile zmianą diety i spożywaniem większej ilości wody. Sprawdzonym remedium na zaparcia jest również aktywność fizyczna.

Pozostałe zastosowania

Siarczan sodu wykorzystuje się w procesie Krafta do otrzymywania ścieru drzewnego (masy włóknistej otrzymywanej poprzez rozwłóknienie drewna) wykorzystywanego do produkcji papieru. Ten sam związek chemiczny stosowany jest również przy produkcji szkła, barwników i detergentów. Bezwodny siarczan sodu stosuje się jako środek pochłaniający wilgoć i wodę (to zastosowanie siarczan sodu zawdzięcza właściwością higroskopijnym). Służy również od otrzymywania innych soli.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Siarczan sodu występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 25kg



   

TiO2 – poznajemy tlenek tytanu, nazywany również bielą tytanową

Tlenek tytanu to nieorganiczny związek chemiczny na IV stopniu utlenienia. Związek występuje w postaci białego bezwonnego proszku. W naturze występuje natomiast w jednej z trzech odmian polimorficznych, jako:

  • rutyl – minerał z gromady tlenków, należy do grupy minerałów bardzo pospolitych, jest szeroko rozpowszechnionym składnikiem wielu skał,
  • anataz – popularny składnik skał magmowych i metamorficznych, minerał o tetragonalnym układzie krystalograficznym,
  • brukit – bardzo rzadki minerał z gromady tlenków, tworzy kryształy cienkotabliczkowe i słupkowe, charakteryzuje się rombowym układem krystalograficznym.

Tlenek tytanu może być otrzymywany metodą siarczanową lub chlorkową. W metodzie siarczanowej surowcem pierwotnie był ilmenit. Obecnie zwykle wykorzystuje się żużel bogaty w tytan. W metodzie chlorkowej poza ilmenitem i żużlem wykorzystuje się także inne minerały bogate w tytan, leukoksen i rutyl. W tym miejscu warto wyjaśnić jeszcze jedną różnicę pomiędzy metodą siarczanową (nazywaną starą metodą), a metodą chlorkową (nazywaną nową). Stara metoda pozwala otrzymywać TiO2 zarówno w formie rutylu, jak i anatazu, podczas gdy nowa metoda pozwala uzyskać tylko jedną formę krystalograficzną, a mianowicie rutyl. W Europie tlenek tytanu otrzymuje się przede wszystkim metodą siarczanową, podczas gdy nowoczesne zakłady produkcji TiO2 stosujące metodę chlorkową powstają głównie na terenie Stanów Zjednoczonych.

Biel tytanowa

Tlenek tytanu ma największe znaczenie wśród wykorzystywanych przemysłowo związków tytanu. Szczególnie ważną rolę odgrywa on w branży lakierniczej, gdzie tlenek tytanu jest powszechnie wykorzystywany jako pigment nazywany bielą tytanową.

Biel tytanowa jest powszechnie wykorzystywana w różnych gałęziach przemysłu. W przemyśle metalurgicznym tlenek tytanu wykorzystuje się do produkcji elektrod, zaś w przemyśle lakierniczym jako biały pigment. Biel tytanowa znajduje również zastosowanie w procesie produkcji papieru, wyrobów gumowych, kosmetyków, a także żywności. W przemyśle spożywczym znana jest jako dodatek do żywności o symbolu E171 i pełni funkcję barwnika.

Wysoka jakość oraz bardzo wysoki współczynnik dobicia światła sprawia, że biel tytanowa jest doskonałym składnikiem farb. Można ją znaleźć m.in. w farbach przeznaczonych do pokryć dachowych oraz innych elementów konstrukcyjnych, które ze względu na pełnione funkcje nie powinny się nagrzewać. Istotną zaletą bieli tytanowej jest absorbcja promieniowania ultrafioletowego, co przekłada się na podwyższoną trwałość wyrobów zawierających ten pigment. Biel tytanowa jest również nietoksyczna i przyjazna środowisku, dlatego może być bez obaw stosowana w całym szeregu aplikacji zewnętrznych i wewnętrznych.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Tlenek tytanu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 3kg – 25kg



   ,,

Glicyna

Glicyna (kwas aminooctowy) to organiczny związek chemiczny będący jednocześnie najprostszym aminokwasem występującym w ciele człowieka. Glicyna jest naturalnie wytwarzana w organizmie człowieka, dlatego też zalicza się ją do aminokwasów endogennych.

Kwas aminooctowy występuje w wielu produktach spożywczych. Jest również aminokwasem szeroko stosowanym w branży kosmetycznej i lecznictwie. Glicynę możemy znaleźć zarówno w składzie popularnych leków, jak i suplementów diety. Największą jej ilość znajdziemy w kolagenie, który jest zaliczany do podstawowych budulców skóry i stawów.

Glicyna jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Pełni ona nie tylko rolę składnika budulcowego, ale również neuroprzekaźnika wpływając na pracę mięśni i mózgu. Warto pamiętać również o tym, że kwas aminooctowy nie pozostaje również obojętny dla naszego układu trawiennego.

Gdzie szukać kwasu aminooctowego?

Glicyna naturalnie występuje w wielu produktach spożywczych. Możemy ją znaleźć m.in. w czerwonym mięsie i drobiu, owocach morza i rybach, a także w jajach oraz nabiale. Glicyna znajduje się również w zupach, wywarach i bulionach gotowanych na mięsie lub kościach. Możemy ją znaleźć m.in. w popularnym rosole. Kwas aminooctowy jest również składnikiem wielu nasion. Znajduje się w sezamie, pestkach dyni, orzechach arachidowych oraz migdałach.

Jak już wcześniej wspomnieliśmy – ze względu na dobroczynne właściwości – glicyna jest również powszechnie wykorzystywana przez przemysł kosmetologiczny i farmakologiczny. W konsekwencji powyższego ten niezwykle cenny dla ludzkiego organizmu związek możemy znaleźć w szerokim wachlarzu produktów dostępnych w aptekach i drogeriach. Popularną formą komercyjną glicyny jest glicyna w tabletkach, która bywa stosowana jako suplement diety. Dawkowanie glicyny jest w tym przypadku całkowicie uzależnione od indywidualnych potrzeb organizmu. Przedawkowanie tego aminokwasu objawia się sennością i nudnościami, ale dochodzi do niego niezwykle rzadko.

W produktach drogeryjnych glicyny należy szukać przede wszystkim w kremach przeciwzmarszczkowych i różnego rodzaju odżywkach. Jest to składnik odpowiadający za wygładzanie skóry oraz jej blask.

Właściwości lecznicze glicyny

O właściwościach leczniczych glicyny i jej pozytywnym wpływie na nasz organizm mówi się bardzo dużo. Szczególną uwagę zwraca się na wpływ tego aminokwasu na układ pokarmowy i odpornościowy. Glicyna wspomaga regenerację tkanki wyściełającej przewód pokarmowy, dzięki czemu skutecznie łagodzi objawy oraz efekty choroby wrzodowej. Preparaty i suplementy z glicyną poleca się także osobom aktywnym fizycznie. Kwas aminooctowy wspomaga mięśnie i stawy, przyspieszając ich regenerację. Co jeszcze warto wiedzieć o prozdrowotnych właściwościach glicyny?

Kwas aminooctowy poprawia jakość snu, jednocześnie wspierając naturalną koncentrację. Sądzi się również, że suplementowanie glicyny łagodzi skutki nerwicy czy depresji.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas aminooctowy występuje w opakowaniach:
50g – 100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,

Poznajemy czysty dimetylosulfotlenek

DSMO to organiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym (CH3)2SO. Związek należy do grupy sulfotlenków, a więc grupy organicznych związków chemicznych o wzorze ogólnym R’R”S=O. Wiele sulfotlenków wykazuje właściwości toksyczne i rakotwórcze. DSMO stanowi pod tym względem pewny wyjątek. W warunkach normalnych dimetylosulfotlenek czysty występuje w postaci bezbarwnej cieczy lub kryształów o właściwościach higroskopijnych.

Właściwości fizyczne

DSMO jest mieszalny z wodą, w związku z czym może służyć jako organiczny rozpuszczalnik związków nieorganicznych. Dimetylosulfotlenek czysty należy do klasy rozpuszczalników aprotycznych silnie solwatujących (cząsteczki DSMO będącego rozpuszczalnikiem otaczają cząsteczki rozpuszczalnego związku chemicznego).

Dimetylosulfotlenek czysty jest mieszalny również z innymi rozpuszczalnikami. Z etanolem miesza się bez ograniczeń, równie dobrze miesza się z większością rozpuszczalników organicznych. Wyjątek stanowią tutaj alkany i eter.

Zastosowanie

Dimetylosulfotlenek czysty jest stosowany jako rozpuszczalnik, środek czyszczący, odczynniki analityczny, reagent (substancja biorąca udział w reakcji chemicznej) i krioprotektant (substancja lub mieszanina substancji chroniąca zamrażany obiekt). W chemii organicznej DMSO jest stosowany w parze z czynnikami aktywującymi, takimi jak DCC czy chlorek oksalilu jako łagodny czynnik utleniający. Dimetylosulfotlenek w tandemie z czynnikiem aktywującym występuje m.in. w reakcjach utleniania Pfitznera-Moffatta i Swerna.

Aplikacje medyczne

W medycynie DSMO jest stosowany miejscowo w celu ułatwienia przenikania innych leków do krwioobiegu. Jest to również lek weterynaryjny. DSMO ma działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, dlatego stosuje się go jako środek łagodzący ból i obrzęk w sanach zapalnych pęcherza.

DSMO jest również wykorzystywany do zabezpieczania wszelkiego rodzaju próbek biologicznych przed czynnikami zewnętrznymi. Środek wykazuje bowiem właściwości przeciwwirusowe, antybakteryjne i przeciwgrzybicze.

Medycyna alternatywna

W medycynie alternatywnej dimetylosulfotlenek jest stosowany jako wszechstronny lek do leczenia m.in.: dny moczanowej, zaburzeń psychicznych, rozedmy płuc i nowotworów. Środek nie był nigdy pod tym kątem badany klinicznie, w związku z powyższym ewentualne właściwości lecznicze DMSO nie zostały potwierdzone.

Toksyczność

DSMO powoduje rozpad czerwonych ciałek krwi, ale w przeciwieństwie do innych sulfotlenków nie jest rakotwórczy. Zgodnie z kryteriami IARC (Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem) omawiany związek chemiczny nie wykazuje działania rakotwórczego, natomiast według kryteriów RTECS (Rejestr Toksycznych Efektów Substancji Chemicznych) działanie to nie jest jednoznaczne.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

DMSO występuje w opakowaniach:
250ml – 500ml – 1L – 5L – 20L

   ,,

Fosforan dwuamonowy nie jedno ma imię…

Fosforan dwuamonowy występuje pod wieloma nazwami. Do tych najbardziej popularnych należą:

  • wodorofosforan amonu,
  • wodorofosforan diamonu,
  • wodorofosforan(V) amonu (nazwa zgodnie z Systemem Stocka),
  • wodoroortofosforan amonu,
  • wodoroortofosforan dwuamonowy,
  • wodorofosforan dwuamonowy,
  • fosforan amonu dwuzasadowy,
  • drugorzędowy fosforan amonu,
  • DAP.

Niezależnie od nazwy, mówiąc o fosforanie dwuamonowym mamy na myśli nieorganiczny związek chemiczny będący wodorosolą kwasu fosforowego i zasady aminowej. Fosforan dwuamonowy bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, za to jest nierozpuszczalny w alkoholach, acetonie i ciekłym amoniaku. Substancja przyjmuje postać białych jednoskośnych kryształów o zapachu podobnym do amoniaku i słonym smaku. Jest substancją niepalną, co decyduje o szerokim spektrum jego zastosowań.

Otrzymywanie

Fosforan dwuamonowy jest związkiem nieorganicznym. Oznacza to, że należy do grupy związków chemicznych, których nie zalicza się do związków organicznych. Związki nieorganiczne to takie, które nie zawierają atomów węgla lub zawierają nieliczne najprostsze związki węgla. Zalicza się do nich m.in. tlenek węgla, dwutlenek węgla, dwusiarczek węgla, diselenek węgla, węgliki, cyjnaowodór oraz kwas węglowy, kwas cyjanowy, kwas izocyjanowy, kwas piorunowy oraz ich sole.

Fosforan dwuamonowy jest otrzymywany w reakcji amoniaku z kwasem fosforowym, którą można zapisać następującym wzorem sumarycznym:

2NH3 + H3PO4 → (NH4)2HPO4

Zastosowanie

Wodorofosforan amonu jak nazywany jest fosforan dwuamonowy wykorzystuje się jako składnik nawozów mineralnych, a także dodatek do pożywek dla drożdży oraz środek gaśniczy. Ze względu na swoje właściwości fosforan dwuamonowy jest częstym składnikiem sklejek, papierów, tekstyliów oraz materiałów budowlanych, w przypadku których opóźnia palenie, zwiększając tym samym bezpieczeństwo oraz spektrum ewentualnych zastosowań poszczególnych wyrobów gotowych.

Fosforan dwuamonowy jest stosowany do oczyszczania cukru oraz jako topik. Sięga się po niego podczas lutowania cyny, miedzy, cynku i mosiądzu. Substancja ta jest również powszechnie znana jako katalizator w produkcji aminoplastów. Fosforan dwuamonowy stosuje się do impregnowania zapałek oraz barwienia wełny. Wykorzystuje się go przede wszystkim w procesach barwienia wełny chromem oraz barwnikami koloidalnymi rozpuszczalnymi w zasadach i nierozpuszczalnymi w kwasach. Ze względu na swoją niepalność fosforan dwuamonowy jest także częstym składnikiem dodawanym do wody przeznaczonej do gaszenia lasów oraz pożarów roślinności trawiastej.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Fosforan dwuamonowy występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 25kg

   

Chlorek cyny – co powie nam o nim karta charakterystyki produktu?

Zanim skupimy się na charakterystyce chlorku cyny warto wspomnieć czym jest karta charakterystyki produktu lub też karta charakterystyki substancji niebezpiecznej i do czego służy. Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej to dokument zawierający opis zagrożeń, które może spowodować dana substancja lub mieszanina chemiczna. Dodatkowo w dokumencie znajdziemy podstawowe informacje na temat tejże substancji i jej właściwości. Ponadto karta charakterystyki bardzo często określa warunki magazynowania i transportu substancji niebezpiecznej, a także zalecenia na wypadek niezamierzonego bezpośredniego kontaktu z substancją. Co na temat chlorku cyny możemy więc przeczytać w karcie produktu?

Chlorek cyny to nieorganiczny związek chemiczny będący solą kwasu solnego i cyny. Substancja przyjmuje postać ciała stałego o strukturze krystalicznej i białym kolorze. Chlorek cyny jest substancją bezwonną. Nie jest materiałem reaktywnym w normalnych warunkach środowiskowych. Zachowuje stabilność chemiczną nie tylko w normalnych warunkach otoczenia, ale również w przewidywanej temperaturze i pod przewidywanym ciśnieniem w trakcie magazynowania oraz postępowania z substancją.

Informacje toksykologiczne

Informacje toksykologiczne zajmują ważne miejsce w karcie charakterystyki substancji niebezpiecznej. W przypadku chlorku cyny dowiemy się, że największą toksyczność substancja wykazuje w sytuacji, w której dostanie się do organizmu drogą pokarmową. Chlorek cyny powoduje również poważne oparzenia, a w kontakcie z oczami prowadzi do ich uszkodzenia, co przekłada się na uszkodzenie wzroku. Substancja wykazuje również działanie uczulające na skórę. Nie działa natomiast mutagennie na komórki rozrodcze. Nie jest rakotwórcza i nie działa toksycznie na rozrodczość.

W sekcji poświęconej informacjom toksykologicznym możemy znaleźć również opis objawów związanych z właściwościami fizycznymi, chemicznymi i toksykologicznymi charakteryzowanej substancji chemicznej. W przypadku połknięcia chlorku cyny istnieje niebezpieczeństwo perforacji przewodu pokarmowego i żołądka, gdyż środek wykazuje silne działanie żrące. Połknięty chlorek cyny prawie na pewno doprowadzi do dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Należy również uważać na kontakt substancji z oczami, o czym już wcześniej zdążyliśmy wspomnieć. W przypadku dostania się do oczu chlorek cyny powoduje oparzenia, te przekładają się na uszkodzenia oczu i ryzyko utraty wzroku. Jeśli chlorek cyny dostanie się do naszych dróg oddechowych da o sobie znać podrażnieniem, które będzie się objawiało kaszlem i dusznościami. W przypadku bezpośredniego niezamierzonego kontaktu substancji ze skórą możemy się spodziewać oparzenia, które na domiar złego będzie się długo goić – substancja opóźnia gojenie się ran.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek cyny występuje w opakowaniach:
50g – 100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Chlorek żelaza a strącanie roztworów koloidalnych

Chlorek żelaza (III) nazywany również chlorkiem żelazowym to nieorganiczny związek chemiczny będący solą kwasu solnego i żelaza na stopniu utlenienia III. Chlorek żelaza (III) jest ciałem stałym przyjmującym barwy od pomarańczowej od ciemnobrązowej. Bardzo łatwo rozpuszcza się w wodzie, a jednocześnie charakteryzuje się stosunkowo niską temperaturą topnienia. W warunkach normalnych bezwodny tlenek żelaza (III) jest silnie higroskopijnym (przejawiającym zdolność do wchłaniania wilgoci z otoczenia) krystalicznym ciałem stałym, którego barwa zależy od rodzaju światła i jego kata padania.

Chlorek żelaza (III) otrzymuje się w trzech reakcjach chemicznych:

  • przez nasycenie chlorem wodnego roztworu chlorku żelaza (II), czego reakcję można zapisać w następujący sposób: 2FeCl2 + Cl2 → 2FeCl3,
  • przez syntezę pierwiastków, do której dochodzi w trakcie spalania żelaza w chlorze, czego reakcję można zapisać w następujący sposób: 2Fe + 3Cl2 → 2FeCl3,
  • przez utlenianie chlorku żelaza (II) dwutlenkiem siarki w kwasie solnym, co można zapisać następująco: 4FeCl2 + SO2 + 4HCl → 4FeCl3 + S + 2H2O.

Ogólne zastosowanie chlorku żelaza (III)

Chlorek żelaza (III) znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach przemysłu i nie tylko. Wykorzystuje się go m.in.:

  • w hutnictwie do przerobu rud miedziowych i srebrowych,
  • jako zaprawę w farbiarstwie,
  • jako reagent osuszający w niektórych reakcjach chemicznych,
  • do wykrywania fenoli w analizie chemicznej leków,
  • w procesie otrzymywania chlorku winylu stanowiącego monomer do produkcji PCW,
  • jako koagulant do uzdatniania wody pitnej i oczyszczania ścieków.

Chlorek żelaza (III) a oczyszczanie ścieków

Na początek wytłumaczmy sobie, czym właściwie jest koagulant. Koagulant to substancja biorąca udział w procesie koagulacji, który polega na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej koloidu w większe agregaty tworzące fazę ciągłą o nieregularnej strukturze. W bardzo dużym uproszczeniu można powiedzieć, że koagulant łyżka, która zbija rozproszone na powierzchni zupy oka tłuszczu w większe złożone z kilku lub kilkunastu mniejszych.

Roztwory koloidalne to jedne z często występujących rodzajów zanieczyszczeń wody i ścieków. Ich usunięcie potrafi być naprawdę trudne, ze względu na niewielkie rozmiary cząstek, z których się składają oraz ogromne siły powierzchniowe powodujące odpychanie elektrostatyczne (oddalanie się poszczególnych cząstek od siebie). W zasadzie jedyną skuteczną metodą oczyszczania ścieków z koloidów jest proces koagulacji (łączenia małych cząsteczek w duże). W procesie tym wykorzystuje się specjalistyczne związki chemiczne, jednym z nich jest właśnie chlorek żelaza (III).

Chlorek żelaza (III) doskonale sprawdza się podczas oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych. Jego zastosowanie pozwala na usunięcie ze ścieków osadów oraz metali ciężkich, co jest równoznaczne z uzdatnieniem wody technologicznej. Tym samym chlorek żelaza (III) jest jednym z najskuteczniejszych, a zarazem najtańszych na rynku produktów do koagulacji.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek żelaza występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Wapno chlorowane: Co? Do czego? Gdzie szukać?

Wapno chlorowane to nieorganiczny związek chemiczny znany pod nazwą podchloryn wapnia. Podchloryn wapnia – jak już wspomnieliśmy – jest nieorganicznym związkiem chemicznym będącym solą wapniową kwasu podchlorawego. Otrzymuje się go poprzez nasycanie wodnego roztworu wodorotlenku wapnia (nazywanego wodą wapienną) gazowym chlorem.

Wapno chlorowane w znacznym stopniu różni się od wapna magnezowego, ale równocześnie należy do grupy wapien palonych. Związek ten ma bardzo ważne właściwości, które nie są powszechnie znane.

Charakterystyczny zapach i inne właściwości…

Wapno chlorowane bardzo łatwo rozpoznać. Charakteryzuje się specyficznym zapachem chloru, którego nie sposób pomylić z wonią innego związku chemicznego. Jakie jeszcze właściwości ma wapno o zapachu chloru? Podchloryn wapnia jest białą, silnie higroskopijną substancją o właściwościach utleniających. To właśnie im zawdzięcza zastosowanie, jako środek dezynfekujący i wybielający.

Silne właściwości utleniające wapna chlorowanego sprawiają, że jest ono powszechnie wykorzystywane do odkażania. Stosuje się je przede wszystkim w służbie zdrowia – do odkażania karetek, urządzeni sanitarnych oraz usuwania różnego rodzaju osadów. Ale służba zdrowia to nie jedyna przestrzeń, w której wapno chlorowane zyskało na popularności. Jako silny utleniacz jest ono wykorzystywane również do odkażania niewielkich ilości ścieków, a okazjonalnie także do bielenia. To ostatnie zastosowanie podchloryn wapnia znajduje w przemyśle papierniczym i tekstylnym. Na jego bazie sporządza się również różnego rodzaju roztwory dezynfekujące.

Roztwory dezynfekujące na bazie wapna chlorowanego

Roztwory dezynfekujące na bazie wapna chlorowanego zwalczają:

  • bakterie,
  • glony,
  • grzyby.

Dzięki temu wapno chlorowane jest wykorzystywane do ochrony wody i cieczy w systemach przetwarzania wody i jej chłodzenia. Substancja skutecznie przeciwdziała osadzaniu się mikroorganizmów, glonów oraz innych niepożądanych substancji na poszczególnych elementach systemów. Nie należy zapominać również o tym, że podchloryn wapnia, a będąc bardziej precyzyjnym substancje posiadające go w swoim składzie są przeznaczone do dezynfekcji zarówno wody technologicznej, jak i wody pitnej. Wykorzystuje się je w przypadku różnego rodzaju sprzętu i narzędzia, a także pojemników i naczyń użytkowanych w przemyśle paszowym i spożywczym.

Gdzie kupić?

Wapno chlorowane możemy kupić w każdym dobrym sklepie z odczynnikami chemicznymi, zarówno internetowym, jak i stacjonarnym. Należy przy tym pamiętać, że substancja jest bardzo niebezpieczna i powinna ona być wykorzystywana wyłącznie do zastosowań, do których jest przeznaczona.

Podchloryn wapnia zaleca się przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu, najlepiej opakowaniu producenta. Substancja nie powinna być w zasięgu dzieci oraz zwierząt.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Wapno chlorowane występuje w opakowaniach:
1kg – 5kg – 25kg

   ,

Dwudziestopięcioprocentowa woda amoniakalna w gospodarstwie domowym

Fosforan dwuamonowy występuje pod wieloma nazwami. Do tych najbardziej popularnych należą:

Woda amoniakalna to zwyczajowa nazwa roztworu amoniaku w wodzie. Wytwarza się ją poprzez rozpuszczenie czystego amoniaku w wodzie zdemineralizowanej. Dwudziestopięcioprocentowa woda amoniakalna charakteryzuje się ostrym, amoniakalnym zapachem. To także doskonały środek czyszczący, którego nie może zabraknąć w żadnym domu. Zanim jednak skupimy się na czyszczących właściwościach wody amoniakalnej, jeszcze kilka słów o jej technicznej odmianie.

Techniczna woda amoniakalna

Techniczna woda amoniakalna znajduje zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu:

  • przemyśle gumowych,
  • przemyśle szklarskim,
  • przemyśle garbarskim,
  • przy produkcji barwników,
  • przy produkcji półproduktów organicznych.

Woda amoniakalna wykorzystywana jest również jako nawóz sztucznych oraz jako regulator pH. Obecnie woda amoniakalna odgrywa istotną rolę w redukcji emisji tlenków azotu do atmosfery – coraz więcej przedsiębiorstw przemysłowych stosuje ją bowiem jako reduktor w procesach selektywnej redukcji katalitycznej (technologia stosowana m.in. w silnikach wysokoprężnych, której główną zasadą jest ograniczenie emisji cząstek stałych i tlenków azotu w gazach wylotowych) oraz selektywnej redukcji niekatalitycznej.

Woda amoniakalna w gospodarstwie domowym

Dwudziestopięcioprocentowy roztwór wody amoniakalnej jest powszechnie uważany za doskonały środek czyszczący, który można wykorzystywać zarówno podczas codziennego sprzątania, jaki i bardziej drobiazgowych świątecznych porządków. Jak korzystać z wody amoniakalnej podczas sprzątania?

✓Niezawodny środek do czyszczenia kryształów

W wielu polskich domach wciąż obecne są kryształy. Niestety osiadający na nich z biegiem czasu kurz odbiera im dawny blask. Możemy go łatwo przywrócić korzystając właśnie z wody amoniakalnej. Żeby cieszyć się czystymi i lśniącymi kryształami musimy je tylko przetrzeć szmatką nasączoną w wodzie amoniakalnej. Przy tym zabiegu nie można zapominać o spłukaniu kryształów wodą oraz ich dokładnym wytarciu miękką szmatką.

✓Płyn do czyszczenia biżuterii

Woda amoniakalna doskonale sprawdza się również jako zamiennik kosztownych płynów do czyszczenia biżuterii. W celu uzyskania jak najlepszego efektu wizualnego biżuterię należy na ok. 10 minut zamoczyć w roztworze amoniaku i wody, a następnie przetrzeć szmatką i pozostawić do wyschnięcia. Warto przy tym pamiętać, że woda amoniakalna nie nadaje się do czyszczenia pereł.

✓Dedykowany odplamiacz do ubrań

Woda amoniakalna okazuje się niezastąpiona, kiedy twoje dziecko poplami ubrania kredkami. Aby usunąć takie plamy wystarczy zalać je roztworem wodnym amoniaku i zostawić na chwilę, a następnie spłukać wodą. Po plamie nie pozostanie ani śladu.

✓Preparat zwalczający pleśń

Pleśń na fugach w łazience lub innych wilgotnych miejscach w naszym domu? Żeby się jej skutecznie pozbyć wystarczy zastosować wodę amoniakalną. Wlana do wiadra z wodą pomoże nam rozprawić się z grzybami, a jej właściwości grzybobójcze sprawią, że będziemy mogli zapomnieć o pleśni – przynajmniej na jakiś czas.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Woda amoniakalna występuje w opakowaniach:
500ml – 1L – 5L – 20L

   

Czteroboran sodu, czyli popularny boraks

Teroboran sodu, boraks, boran sodu, tetraboran disodu – to wszystko nazwy odnoszące się do związku boru będącego solą kwasu borowego. Sproszkowany boraks jest biały. To nieorganiczny związek chemiczny przyjmujący postać miękkich, praktycznie bezbarwnych kryształków charakteryzujących się dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Obok octu i sody oczyszczonej jest jednym z najczęściej stosowanych ekologicznych środków czyszczących, który podobno jest w stanie poradzić sobie z każdym brudem. I z pewnością jest w tym sporo racji, bo niepozornie wyglądający boraks odznacza się niebywałymi właściwościami czyszczącymi i odkażającymi.

Skąd się bierze boraks?

W domu wielu miłośników ekologicznych środków czyszczących borkas najczęściej można znaleźć w papierowym opakowaniu, w jakim sól kwasu borowego jest dostępna w sprzedaży. Żeby boraks mógł trafić do papierowego opakowania, a następnie do naszej szafki na detergenty musi zostać „wyprodukowany”. Boraks otrzymuje się z naturalnych złóż mineralnych, w których kwas borowy występuje pod postacią soli. Początkowo boraks był importowany z Azji, głównie z Tybetu. W XIX wieku odkryto jego obfite złoża na terenie Włoch i Turcji.

Zastosowania

My skupimy się przede wszystkim na czyszcząco-odkażających zastosowaniach boraksu. Warto jednak wiedzieć o tym, że ów nieorganiczny związek chemiczny zajmuje ważną rolę w produkcji szkła, ceramiki, wełny szklanej oraz szkliw. Boraks jest także składnikiem nawozów i służy jako topnik w lutowaniu i spawaniu. Wykorzystuje się go również do konserwacji kości i skór wypychanych zwierząt. O czyszcząco-odkażających właściwościach boraksu z pewnością słyszeli również producenci chemii gospodarczej. Boraks jest składnikiem niezbędnym do wytwarzania nadboranu sodu. Nadboran sodu jest z kolei środkiem chemicznym wykorzystywanym na szeroką skalę w produkcji domowych detergentów. Niewielkie ilości boraksu możemy także znaleźć w talku kosmetycznym.

Domowy środek czyszcząco-odkażający

Miłośnicy ekologicznych środków czyszczących korzystają przede wszystkim z myjących i odtłuszczających właściwości octu. Kiedy jednak zabrudzenia są na tyle uporczywe, że ocet nie daje im rady, wkracza boraks. Boraks to domowy środek czyszczący na silne zabrudzenia. Rozcieńczony z wodą poradzi sobie z uporczywymi i nieestetycznymi zaciekami na drzwiach kabiny prysznicowej, a także z zaschniętym i zapieczonym brudem w piekarniku. Boraks to także odpowiedź na dawno niemyte okna i przypalone garnki. Możemy użyć go do mycia podłóg, armatury łazienkowej, a nawet naczyń. Warto przy tym pamiętać, że już niewielka ilość boraksu wystarczy, żeby skutecznie poradzić sobie nie tylko z zabrudzeniami, ale również niebezpiecznymi dla naszego zdrowia bakteriami i grzybami.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Boraks występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   ,,,,,

Chlorek magnezu farmaceutyczny

Chlorek magnezu jest nieorganicznym związkiem chemicznym charakteryzującym się dobrą rozpuszczalnością w wodzie oraz właściwościami silnie higroskopijnymi. (Właściwościami higroskopijnymi określa się zdolność niektórych substancji do wchłaniania wilgoci lub wiązania się z wodą). W warunkach temperatury pokojowej chlorek magnezu przyjmuje postać białych lub szarych granulek lub płatków. Ze względu na wspomniane powyżej silne właściwości higroskopijne substancję zaleca się przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w suchym miejscu. W przeciwnym razie granulki mogą się zacząć rozpuszczać i chlorek magnezu ulegnie zbryleniu.

Jak otrzymuje się chlorek magnezu?

Jako substancja nieorganiczna chlorek magnezu jest otrzymywany na drodze reakcji chemicznych. Na skalę przemysłową otrzymuje się go z karnalitu (minerał składający się z uwodnionego podwójnego chlorku potasu i magnezu). Wśród innych metod otrzymywania chlorku magnezu wyróżnia się jeszcze trzy:

  • ogrzewanie MgCl2 · 6H2O w atmosferze gazowego chlorowodoru,
  • działanie kwasem solnym na węglan, wodorotlenek lub tlenek magnezu albo metaliczny magnez,
  • odparowanie wody morskiej.

Wybór metody otrzymywania chlorku magnezu podyktowany jest przede wszystkim względami ekonomicznymi.

Do czego wykorzystuje się chlorek magnezu?

Chlorek magnezu jest jedną z łatwo przyswajalnych form tego pierwiastka. To dlatego chlorek magnezu znajduje zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym. Jest to częsty składnik leków stosowanych w leczeniu depresji. Bywa również stosowany jako substytut magnezu, przy czym jego właściwości higroskopijne znacząco utrudniają doustne stosowanie preparatu. Ten sam związek nieorganiczny może być również stosowany w kosmetologii. Żeby skorzystać z dobroczynnych właściwości chlorku magnezu nie musimy wcale iść do SPA. Wystarczy, że „dorzucimy” substancję do kąpieli.

Dobroczynne właściwości kąpieli z chlorkiem magnezu

Dodając jedną lub dwie szklanki chlorku magnezu do wanny z wodą uzyskujemy relaksującą i odżywiającą dla ciała kąpiel, w której bez obaw możemy się moczyć nawet przez pół godziny. Po takiej kąpieli należy opłukać ciało wodą. W czasie kąpieli nie korzystamy z mydła ani żelu pod prysznic. Chodzi o to, żeby chlorek magnezu wnikał głęboko w strukturę skóry i nasycał nasze ciało życiodajnym magnezem. Warto pamiętać o tym, że magnez odznacza się bardzo dobrymi właściwościami dermatologicznymi. Świetnie sprawdza się w leczeniu problemów skórnych, przy czym kąpiel z chlorkiem magnezu jest niewskazana, kiedy na ciele znajdują się rany lub zadrapania.

Z dobroczynnych właściwości domowego SPA z chlorkiem magnezu możemy korzystać od 3 do 4 razy w miesiącu.

Moczenie stóp w wodzie z magnezem

Ten sam chlorek magnezu możemy wykorzystać do moczenia stóp. W tym celu do 3-4 litrów wody dodajemy od jednej do dwóch łyżek chlorku magnezu. W tak przygotowanej kąpieli stopy moczymy ok. 30 minut. Zaleca się powtarzanie zabiegu nie częściej niż co 14 dni, przy czym w dniu zabiegu warto skorzystać z dwóch kąpieli, najlepiej porannej i wieczornej.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek magnezu występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 800g – 1kg – 3kg – 25kg

   ,

Nadwęglan sodu – ekologiczny wybielacz i środek czyszczący?

Nadwęglan sodu to substancja chemiczna charakteryzująca się silnymi właściwościami utleniającymi, które zachodzą podczas reakcji substancji z wodą. W reakcji nadwęglanu sodu z wodą powstaje woda utleniona, czyli woda, tlen i węglan sodu. Dzięki temu nadwęglan uzyskuje doskonałe efekty przy wybielaniu, czyszczeniu, a także jako środek do dezynfekcji. Dlaczego nadwęglan sodu określany jest mianem ekologicznego wybielacza? Czy rzeczywiście jest substancją bezpieczną dla ludzi i środowiska naturalnego? W jakich sytuacjach warto skorzystać z wybielająco-czyszczących właściwości nadwęglanu sodu?

Informacje toksykologiczne

Nadwęglan sodu nie jest substancją niebezpieczną dla ludzki, jednak jego stosowanie wymaga przestrzegania podstawowych zasad dotyczących higieny pracy. Nadwęglan sodu może wpływać drażniąco na układ pokarmowy, oddechowy i narząd wzorku (oczy). Warto przy tej okazji zwrócić uwagę na fakt, że nadwęglan sodu jest substancją niegroźną dla środowiska naturalnego. Ulega rozkładowi chemicznemu i całkowicie rozpuszcza się w wodzie, a co za tym idzie może być uważany za ekologiczny środek czyszczący. A co z jego skutecznością?

Nadwęglan sodu w kuchni i łazience

Nie musimy być eko, żeby korzystać z czyszczących i dezynfekujących właściwości nadwęglanu sodu. Substancja o wzorze Na2CO3•1,5H2O2 jest popularnym składnikiem proszków do prania i tabletek do zmywarek, których większość z nas używa na co dzień.

Pranie

Nadwęglan sodu nie bez przyczyny jest składnikiem wielu popularnych środków do prania. Dzięki swoim właściwościom zapobiega żółknięciu i szarzeniu tkanin, jednocześnie wspierając nas w walce z uporczywymi plamami z herbaty, wina czy warzyw. W celu uzyskania jak najlepszego efektu wybielającego pranie z dodatkiem nadwęglanu sodu należy prać w temperaturze co najmniej 400C. Nie jest to więc środek przeznaczony do delikatnych tkanin, które producenci zalecają prać w temperaturach nie wyższych niż 300C. Nie jest to środek przeznaczony do prania jedwabiu i wełny. Nie sprawdzi się również w przypadku tkanin, które łatwo tracą barwę – należy pamiętać o tym, że działa wybielająco/rozjaśniajaco. W celu pozbycia się uporczywych plam zalecane jest wstępne namaczanie odzieży w roztworze z nadwęglanu sodu i wody. Żeby przygotować taki roztwór w 3 litrach ciepłej wody należy rozpuścić około 2 łyżki substancji.

Kuchnia

Nadwęglan sodu może być wykorzystywany jako ekologiczny zamiennik tradycyjnego płynu do mycia. Roztwór z 3 łyżek nadwęglanu sodu i 1 litra ciepłej wody możemy zastosować do zwykłego czyszczenia powierzchni. Tak samo dobrze nadwęglan sodu poradzi sobie z zadaniami specjalnymi – np. osadem na dzbanku do kawy czy czyszczeniem ekspresu do kawy. Żeby usunąć nieestetyczny i uporczywy osad z dzbanka wystarczy wsypać 3 łyżki nadwęglanu sodu do dzbanka pełnego gorącej wody i pozostawić na 15 minut. Podobnie postępujemy z ekspresem do kawy – roztwór wlewamy do zbiornika na wodę i uruchamiamy urządzenie, następnie płuczemy je tym razem wykorzystując tylko czystą wodę.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Nadwęglan sodu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg

   

Właściwości, zastosowanie i szkodliwość węglanu sodu E500

Węglan sodu – dodatek do żywności o symbolu E500. Nieorganiczny związek chemiczny będący solą sodową kwasu węglowego i sodu. Opisywany wzorem Na2CO3, który w potocznym znaczeniu odnosi się także do wodorowęglanu sodu. Zwyczajowo węglan sodu określa się mianem sody kalcynowanej lub zwyczajnie sody. Jako dodatek do żywności pełni rolę regulatora kwasowości oraz substancji spulchniającej. Swoim specyficznym właściwościom zawdzięcza zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu.

Warto pamiętać o tym, że obok węglanu sodu wyróżnia się jeszcze dwa inne związki chemiczne, które również funkcjonują jako dodatki do żywności określane symbolem E500. Są to:

  • wodorowęglan sodu (NaHCO3) zwyczajowo nazywany sodą oczyszczoną lub sodą do pieczenia,
  • półtorawęglan sodu (Na3H(CO3)2) zwyczajowo nazywany sodą śnieżną.

W temperaturze pokojowej węglan sodu przyjmuje postać białej substancji o właściwościach higroskopijnych (absorbowania wilgoci i wody z otoczenia). Substancja ta topi się w temperaturze 852 °C i dobrze rozpuszcza się w wodzie. W przyrodzie węglan sodu występuje w stanie naturalnym w tzw. jeziorach sodowych oraz w popiele roślin morskich. Jest również składnikiem wielu minerałów.

Obecnie do celów przemysłowych węglan sodu otrzymuje się przy zastosowaniu metody Solvaya, w której jako surowce główne wykorzystywane są węglan wapnia i sól kamienna.

Zastosowanie

Na początku wspomnieliśmy o tym, że węglan sodu jest popularnym dodatkiem do żywności. Zanim rozwiniemy nieco ten temat skupimy się na innych zastosowaniach omawianego związku chemicznego. A jest ich niemało…

Węglan sodu jest stosowany do wyroby szkła oraz papieru. Wykorzystuje się go również w procesie produkcji mydła oraz środków piorących, co zawdzięcza swoim właściwościom zmiękczania wody. Węglan sodu jest wykorzystywany w garbarstwie, przemyśle papierniczym, a także jako odczynnik chemiczny w syntezach chemicznych i laboratoryjnych. Pięcioprocentowy roztwór węglanu sodu stosuje się do odżywiania powierzchni drewna metodą zamydlania.

E500

Dodatki do żywności z grupy E500, w tym także węglan sodu, są stosowane jako regulatory kwasowości, substancje spulchniające i substancje stabilizujące. Można je spotkać w szerokiej gamie różnorodnych produktów spożywczych – od wyrobów cukierniczych, przez sery z mleka kwaśnego, aż po żywność na bazie zbóż oraz dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia dla niemowląt. Dodatki E500 są obecne w krakersach, budyniach, lodach, dżemach, a nawet wyrobach czekoladowych i kakaowych.

Węglan sodu oraz pozostałe dodatki do żywności z grupy E500 są w rozkładane w organizmie do dwutlenku węgla i wydychane. Nie ma zatem mowy o ich szkodliwości. Szkodliwość węglanów sodu może być związana jedynie z bezpośrednim kontaktem z czystym związkiem chemicznym o wysokim stężeniu. Węglan sodu działa drażniąco na błony śluzowe i skórę.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Węglan sodu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 3kg – 25kg

   ,,

Kwas acetylosalicylowy

Kwasem acetylosalicylowym (ASA) określa się pochodną kwasu salicylowego o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym, przeciwgorączkowym i przeciwagregacyjnym. Nic więc dziwnego w tym, że kwas acetylosalicylowy jest składnikiem większości leków na przeziębienia, a także środków przeciwbólowych. Ale to nie wszystko. Kwas acetylosalicylowy może zapobiec atakowi serca i uchronić nas przed udarem mózgu. Jak to możliwe?

Działanie przeciwdegradacyjne

Płytki krwi potrafią skupiać się w miejscu, w którym doszło do uszkodzenia naczynia krwionośnego, np. w wyniku skaleczenia. To wywołuje miejscowy skurcz naczynia, w wyniku czego krwawienie się zmniejsza. Płytki krwi tworzą skrzep, który zatyka ranę, dzięki czemu ta przestaje krwawić, a z czasem się goi. Podobne skrzepy płytki krwi mogą tworzyć wewnątrz tętnic i żył. Wówczas skrzepy bynajmniej nie działają na naszą korzyść – jeśli w wyniku np. pęknięcia dojrzałej blaszki miażdżycowej dojdzie do zablokowania tętnicy wieńcowej, już w kilka godzin później skrzep spowoduje martwicę komórek mięśnia sercowego potocznie nazywaną zawałem. Właśnie takiej sytuacji pozwala uniknąć kwas acetylosalicylowy.

Kwas acetylosalicylowy hamuje aktywność enzymu nazywanego cyklooksygenazą, który odpowiada za wytwarzanie tromboksanu odpowiadającego z kolei za zlepianie się płytek krwi. Jednocześnie kwas acetylosalicylowy reguluje intensywność wytwarzania prostacykliny, która jest substancją przeciwstawną do tomboksanów i zapobiega przyklejaniu się płytek do ścian naczyń. A to jeszcze nie wszystko…

Kwas acetylosalicylowy ma działanie przeciwmiażdżycowe. Zlepione płytki utrudniają przepływ krwi. To prowadzi do niedotlenienia wszystkich narządów, w szczególności serca. Regularne przyjmowanie preparatów zawierających kwas acetylosalicylowy spowalnia ten proces. To dlatego kwas acetylosalicylowy jest obecnie powszechnie stosowany w profilaktyce chorób układu krążenia.

Kiedy warto sięgnąć po kwas acetylosalicylowy?

Preparaty z kwasem acetylosalicylowym stosuje się w leczeniu objawowym dolegliwości bólowych o małym i średnim natężeniu. Można z nich korzystać w przypadku bólów głowy, bólów zęba, a także bólów mięśniowych. Jak już wcześniej wspomnieliśmy kwas acetylosalicylowy jest częstym składnikiem leków i preparatów na przeziębienia i grypę. Również w tych stanach sprawdza się przede wszystkim jako lek walczący z dolegliwościami bólowymi, a także gorączką. Regularne przyjmowanie preparatów z ASA zaleca się osobom z zaawansowaną miażdżycą i chorobą wieńcową. Zawałowcom kwas acetylosalicylowy podaje się profilaktycznie, gdyż zmniejsza ryzyko kolejnego zawału, w szczególności podczas pierwszych 30 dni po zawale. ASA pomaga także pacjentom cierpiącym na zarostową miażdżycę tętnic obwodowych.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas acetylosalicylowy występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   ,

Wapno palone, czyli słów kilka o tlenku wapnia

Tlenek wapnia (CaO) to nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy tlenków zasadowych. Zawiera wapń na II stopniu utlenienia. W temperaturze pokojowej tlenek wapnia jest białym ciałem drobnokrystalicznym. Jest to związek charakteryzujący się właściwościami higroskopijnymi. Łączy się gwałtownie z wodą tworząc wodorotlenek wapnia, w reakcji tej wydzielane jest ciepło. Tlenek wapnia dobrze rozpuszcza się także w kwasach.

Tlenek wapnia na skalę przemysłową jest otrzymywany poprzez prażenie (tzw. kalcynowanie) kamienia wapiennego 900–1000 °C w piecach. Piece wykorzystywane do kalcynowania nazywa się wapiennikami. Wapienniki to piece szybowe ładowane od góry. Dawniej wapienniki stawiano przede wszystkim w miejscach bogatych w skałę wapienną i opalano drewnem z pobliskich lasów.

Zastosowanie

Tlenek wapnia znajduje zastosowanie w przemyśle budowlanym, gdzie jest wykorzystywany jako zaprawa murarska. Stosuje się go również do produkcji silikatów, materiałów budowlanych wytwarzanych z piasku kwarcowego, wapna palonego i wody. Silikaty są produkowane w postaci cegieł silikatowych, bloczków i pustaków. Służą do wznoszenia zabudowań w budownictwie mieszkalnym i gospodarczym. Wapno palone znajduje również zastosowanie w metalurgii, przemyśle szklarski i przemyśle ceramicznym. Jest używane jako środek owadobójczy oraz nawóz sztuczny w rolnictwie. Służy do otrzymywania karbidu (tzw. acetylenku wapnia). W laboratoriach chemicznych tlenek wapnia wykorzystuje się do otrzymywania amoniaku oraz jako środek odwadniający. Tlenek wapnia jest również jedną z wielu substancji chemicznych dodawanych do żywności. Zalicza się go do grona tzw. substancji pomocniczych. Oznaczony symbolem E529 pełni funkcję regulatora kwasowości, dzięki któremu poszczególne artykuły spożywcze pachną i smakują w odpowiedni sposób.

Palone wapno w artykułach spożywczych?

Tlenek wapnia to dodatek do żywności o symbolu E529. Pełni rolę regulatora kwasowości. Jego rola sprowadza się do nadawania artykułom spożywczym odpowiedniego smaku i zapachu. Można go znaleźć w artykułach kakaowych, różnych wyrobach cukierniczych i piekarniczych, mleku w proszku oraz groszku konserwowym. Wapno palone bywa wykorzystywane również jako pożywka dla drożdży oraz składnik syntetycznych osłonek do kiełbas. I choć wapno palone na co dzień nie kojarzy się nam z naszymi ulubionymi drożdżówkami czy deserami kakaowymi, jest to ono substancją powszechnie wykorzystywaną w przemyśle spożywczym i to w dawkach niezbędnych do uzyskania zakładanego efektu. Co to oznacza? Przepisy nie regulują maksymalnej czy minimalnej dawki dodatku E529 w żywności. Tlenek wapnia jest uznawany za substancję nieszkodliwą dla zdrowia i życia ludzi, dlatego też producenci żywności mogą go używać zgodnie z zasadą quantum satis, zgodnie z którą substancję dodaje się w dawce najmniejszej potrzebnej do uzyskania założonego efektu, przy czym górna granica nie jest tu w żaden sposób zdefiniowana.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Tlenek wapnia występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   ,,

Glukozamina

Glukozamina to organiczny związek chemiczny należący do grupy aminocukrów. Jest to pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 została zastąpiona grupą aminową. Glukozamina naturalnie występuje w organizmie człowieka. W preparatach i suplementach diety najczęściej ma postać chlorowodorku lub siarczanu glukozaminy. Jest to związek chemiczny, którego przyjmowanie ma chyba tyle samo zwolenników, co przeciwników. Jakie są właściwości glukozaminy? Kto powinien przyjmować preparaty zawierające ten związek chemiczny, a kto ich unikać?

Glukozamina stanowi składnik licznych preparatów farmakologicznych zalecanych w celu łagodzenia bólu stawów i wspomagania zachowania ich sprawności. Czy preparaty te rzeczywiście działają? Zwolennicy glukozaminy uważają, że jest ona nieoceniona w łagodzeniu dolegliwości bólowych, a w konsekwencji zmniejszaniu niesprawności spowodowanych zwyrodnieniami stawów. Jej przeciwnicy są zdania, iż skuteczność glukozaminy można porównać do placebo. Niezależne od preferencji jednych i drugich badania kliniczne wykazały, że glukozamina ma korzystny wpływ na kondycję stawów. Substancja stanowi budulec związków występujących w chrząstce stawowej. Kiedy zaczyna jej brakować, zaczynają nam doskwierać dolegliwości bólowe. Organizm produkuje mniej glukozaminy niż potrzebuje w okresach wytężonego wysiłku fizycznego, okresach większego obciążenia stawów (np. u osób z nadwagą) oraz u osób w podeszłym wieku.

Glukozaminę możemy dostarczać do organizmu w diecie. Jej naturalnym źródłem pokarmowym są raki, krewetki, kraby i małże. Ze względu na położenie geograficzne naszego kraju tego typu owoce morza nie są w Polsce szczególnie popularne, w związku z czym w niektórych przypadkach zaleca się dodatkową suplementację. Kto powinien z niej skorzystać? Preparaty z glukozaminą poleca się przede wszystkim sportowcom (zawodowcom i aktywnym fizycznie amatorom), osobom z nadwagą oraz seniorom – wszystkim, u których ze względu na wiek, stan zdrowia oraz styl życia mogą występować niedobory glukozaminy w organizmie.

Glukozamina i jej zalety

Glukozamina jest na ogół dobrze tolerowana przez ludzki organizm, dlatego nie powinniśmy się obawiać jej suplementacji. O ile oczywiście nie występują żadne przeciwwskazania. Do głównych zalet glukozaminy zalicza się wzmacnianie, a nawet regenerację zmienionych chorobowo stawów. Jest to możliwe, ponieważ glukozamina bierze udział w syntezie proteoglikanów, substancji budulcowych chrząstki stawowej. Jej dodatkową zaletą jest możliwość łączenia preparatów z innymi lekami. W przypadku pacjentów reumatologicznych glukozamina może być podawana równolegle z lekami przeciwbólowymi i steroidami.

A czy glukozamina jest bezpieczna? Jak już wspomnieliśmy jest to związek chemiczny na ogół dobrze tolerowany przez ludzki organizm. Mimo to, może powodować przemijające problemy ze strony układu pokarmowego. U osób wrażliwych mogą się pojawić reakcje uczuleniowe, co wynika z faktu, iż preparaty glukozaminy produkowane są z pancerzy organizmów morskich. O konsultacji z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji muszą również pamiętać diabetycy. Glukozamina może się przyczyniać do zmian stężenia insuliny we krwi.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Glukozamina występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg

   

Esencja octowa – od czystego kwasu octowego do roztworu

Esencją octową nazywamy bezbarwny i przezroczysty roztwór kwasu octowego o stężeniu od 78 do 80%. Esencję octową otrzymuje się w wyniku rozcieńczenia syntetycznego kwasu octowego wodą zdemineralizowaną. Esencja octowa to ciecz mieszająca się z wodą w każdym stosunku.

Czysty kwas octowy jest bezbarwną cieczą o właściwościach żrących. Jest mieszalny z wodą, przy czym przy zmieszaniu z wodą ulega kontrakcji objętości. Kontrakcja to zjawisko fizyczne, które polega na zmianie objętości roztworu lub mieszaniny w wyniku reakcji chemicznej lub oddziaływań międzycząsteczkowych pomiędzy składnikami mieszaniny. Czysty kwas octowy uzyskuje się w wyniku utleniania etanolu lub aldehydu octowego. Kwas octowy można uzyskać także podczas reakcji estrów kwasu octowego, bezwodnika octowego lub chlorku acetylu. Czysty kwas octowy jest wykorzystywany do „produkcji” esencji octowej, która znajduje zastosowanie m.in. w przemyśle spożywczym.

Transport i przechowywanie esencji octowej

Standardowo esencję octową transportuje się w cysternach, najczęściej kolejowych lub autocysternach. Istnieje oczywiście możliwość transportu esencji w opakowaniach innego rodzaju, przy czym na ogół wymaga to konsultacji z producentem, który zatwierdzi bezpieczeństwo wybranego opakowania. Esencja octowa należy do grupy towarów i ładunków niebezpiecznych w związku z czym należy ją przewozić zgodnie z obowiązującymi przepisami RID / ADR.

Esencję octową zaleca się przechowywać w zbiornikach wykonanych ze stali kwasoodpornej. Można ją również przechowywać w innych pojemnikach, o ile te są w stanie ją dostatecznie zabezpieczyć. Standardowo esencja octowa jako produkt końcowy trafia do sprzedaży w butelkach plastikowych.

Zastosowanie

Esencja octowa może być wykorzystywana w przemyśle spożywczym do sporządzania kwasu octowego stanowiącego dodatek do żywności o symbolu E260. Warto przy tym pamiętać, że sama esencja octowa nie jest kwasem E260. Otrzymywany z niej was octowy może być stosowany do sporządzania kąpieli marynujących o stężeniu od 4 do 7%, przy czym marynaty mogą być wykorzystywane wyłącznie do wytwarzania półproduktu w procesie produkcji marynat rybnych zimnych. Kwas octowy E260 otrzymywany z esencji octowej nie może być stosowany jako dodatek do zalew smakowych w produktach gotowych do spożycia. Kwas E260 to popularny dodatek do żywności stosowany jako substancja zakwaszająca. Możemy go znaleźć w majonezach smakowych, musztardach smakowych, przetworach rybnych, przetworach owocowych i przetworach warzywnych. Co ciekawe dodatku E260 nie znajdziemy w przetworach grzybowych.

Producenci zajmujący się produkcją kwasu E260 z esencji octowej są zobowiązani do przestrzegania wszelkich przepisów obowiązujących w przemyśle spożywczym. Sam kwas octowy jako dodatek do żywności musi być produkowany zgodnie z Dobrą Praktyką Produkcyjną, a dla przetworów wyprodukowanych z jego dodatkiem nie można stosować określenia „w occie”.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Esencja octowa występuje w opakowaniach:
250ml – 500ml – 1L – 5L – 25kg

   ,,

Kwas mlekowy – praktyczne zastosowanie pewnych bakterii

Kwas mlekowy to organiczny związek chemiczny należący do grupy hydrokwasów. Związek ów jest obecny w skwaśniałym mleku, i to jemu zawdzięcza swoją nazwę. Kwas mlekowy powstaje również w mięśniach w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego powodując zjawisko, które powszechnie nazywamy zakwasami. Zakwasy to nic innego, jak właśnie obecny w mięśniach kwas mlekowy, do powstania którego doszło w wyniku beztlenowej glikozy, zwanej fermentacją mleczną.

Kwas mlekowy występuję w dwóch formach optycznych, ale tylko forma L kwasu mlekowego jest aktywna biologicznie. Do produkcji kwasu mlekowego dochodzi w ludzkim organizmie. Jego naturalnym źródłem są przemiany metaboliczne, ale kwas mlekowy znajdujący szerokie zastosowanie w kosmetologii i medycynie nie pochodzi z ludzkiego organizmu. Obecnie aż 95% kwasu mlekowego produkowane jest na drodze fermentacyjnej z wykorzystaniem surowców roślinnych. Kwas mlekowy jest więc składnikiem całkowicie naturalnym, a dzięki temu również bezpiecznym. Stosowany w kosmetykach działa przeciwbakteryjnie i oczyszczająco. Można go bez obaw stosować na twarz i ciało.

Kwas mlekowy w ginekologii

Kwas mlekowy występuje naturalnie w żeńskich drogach rodnych. Jego źródłem są bakterie Lactobacillus zasiedlające przewód pokarmowy i pochwę. Bakterie Lactobacillus dbają o prawidłowe pH pochwy jednocześnie zapewniając naturalną ochronę przed grzybami i bakteriami. Brak dobrych bakterii w drogach rodnych (bakterii Lactobacillus) sprzyja występowaniu infekcji intymnych. Popularnym sposobem radzenia sobie z infekcjami intymnymi jest właśnie kwas mlekowy, który wprowadza się do pochwy za pośrednictwem specjalnych globulek dopochwowych, a ostatnio także tamponów.

Kwas mlekowy w kosmetologii

Jak już zdążyliśmy wspomnieć kwas mlekowy jest naturalnym składnikiem wielu kosmetyków i preparatów do pielęgnacji twarzy i ciała. Jakie ma działanie?

Działanie kwasu mlekowego

Kwas mlekowy jest substancją o wszechstronnym zastosowaniu, która:

  • łagodzi zmiany trądzikowe i wypryski,
  • spowalnia procesy starzenia się skóry,
  • nawilża skórę,
  • chroni skórę przed nadmiernym promieniowaniem UV,
  • łagodzi podrażnienia po zabiegach kosmetycznych,
  • redukuje przebarwienia,
  • głęboko oczyszcza skórę.

Domowe kosmetyki na bazie kwasu mlekowego

Kwas mlekowy to stosunkowo niedrogi i łatwo dostępny składnik, który możemy wykorzystać w domowych kosmetykach – przede wszystkim tonikach i peelingach.

Tonik z kwasem mlekowym

Tonik na bazie kwasu mlekowego możemy przygotować mieszając 80% kwas mlekowy z wodą. W tym celu wystarczy odmierzyć 100ml wody i dolać do niej 2 ml kwasu mlekowego. Tak powstaje tonik 2%, który jest doskonałym wyborem ma początek naszej przygody z domowymi kosmetykami z kwasem mlekowym.

Peeling z kwasem mlekowym

Domowy peeling z kwasem mlekowym powstaje na bazie rozcieńczonego kwasu 80% procentowego. Preparat możemy przygotować z zachowaniem tych samych proporcji, co w przypadku toniku. Różnić się on będzie sposobem aplikacji. Chcąc uzyskać efekt peelingu rozcieńczony kwas mlekowy należy nanieść na oczyszczoną skórę i pozostawić na około 2 do 5 minut. Po tym czasie peeling należy dokładnie zmyć dużą ilością zimniej wody.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Węglan wapnia występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

Węglan wapnia

Węglan wapnia to nieorganiczny związek chemiczny będący solą kwasu węglowego i wapnia. Węglan wapnia jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie. Stanowi składnik wielu minerałów, a także niektórych skał. Możemy go znaleźć odpowiednio w kalcycie i aragonicie (minerałach) oraz dolomicie, kredzie i koralu (skałach).

Zastosowanie

Węglan wapnia znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach przemysłu.

W budownictwie jest używany jako materiał budowalny. W postaci wapienia stosuje się go jako kamień budowlany, zaś w postaci sproszkowanych skał wapiennych jako surowiec do produkcji wapna palonego. Węglan wapnia znajduje zastosowanie do budowy dróg oraz produkcji cementu i betonu. Istnieje jeszcze trzecia postać węglanu wapnia, która znajduje zastosowanie w szerokorozumianym budownictwie – jest to bardzo drobno zmielony proszek, który wykorzystuje się jako biały barwnik. Na jego bazie powstaje tzw. biel wiedeńska.

W przemyśle spożywczym węglan wapnia jest wykorzystywany jako chemiczny dodatek do żywności o symbolu E170. To utwardzać, a zarazem barwnik spożywczy, który stosuje się w bardzo szerokiej gamie produktów – od pieczywa, przez wyroby cukiernicze i lody, aż po konserwowane owoce i warzywa.

Węglan wapnia znajduje zastosowanie w hutnictwie przy wytopie żelaza i produkcji stali, a także w przemyśle lekkim. Jest składnikiem papieru, szkła i porcelany. Węglan wapnia używa się do oczyszczania ścieków i zmiękczania wody, a także produkcji kosmetyków. To często spotykany składnik pudrów do twarzy oraz past do zębów. Możemy go znaleźć w wybielaczach, tabletkach z witaminami oraz w papierosach.

Węglan wapnia jako suplement diety

Jak wcześniej wspomnieliśmy węglan wapnia jest często spotykany w kompleksach witaminowych oraz innych wyrobach medycznych. Można go znaleźć w wielu suplementach diety, a kiedy należy po nie sięgnąć?

O prawidłowej suplementacji węglanu wapnia należy pomyśleć w sytuacji, kiedy:

  • pojawiają się problemy z kośćmi, w tym także zagrożenie osteoporozą,
  • dojdzie do złamań kości w wyniku urazów,
  • doskwierają nam częste skurcze i drżenia mięśni nóg,
  • skarżymy się na problemy związane z nadkwaśnością żołądka,
  • borykamy się z problemami trawiennymi, takimi jak zaparcia czy biegunki,
  • doszło do zatrucia solami ciężkimi,
  • skarżymy się na stany zapalne,
  • walczymy z alergią.

Suplementy z węglanem wapnia są również polecane osobom z zaburzeniami wchłaniania oraz osobom stosującym restrykcyjne lub monotonne diety. O suplementację tego pierwiastka należy również zadbać w przypadku dzieci i młodzieży w okresie intensywnego wzrostu.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Węglan wapnia występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

Profesjonalnie o cytrynianie potasu

Cytrynian potasu to organiczna forma tego kluczowego dla ludzkiego organizmu mikroelementu. Cechuje się bardzo wysokim wchłanianiem, jakie zawdzięcza znacznie lepszej niż w przypadku form nieorganicznych tolerancji na kwas żołądkowy. To ta właściwości cytrynianu potasu sprawia, że związek ten jest szczególnie wartościowy w suplementacji.

Potas – mikroelement niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu

Potas jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że jest jednym z elektrolitów. Razem z sodem i chlorem odpowiada za równowagę elektrolityczną organizmu. Stanowi element mechanizmu określanego pompą sodowo-potasową, który odpowiada za prawidłowy transport wody w obrębie komórek, a więc prawidłowe nawodnienie organizmu. Potas reguluje pH. Jest również konieczny dla zachowania prawidłowej pracy serca oraz mięśni szkieletowych. Pełni bardzo ważną rolę jako neuroprzekaźnik w transporcie impulsów elektrycznych, a dodatkowo wspomaga dotlenienie mózgu. Jego największe ilości znajdziemy w tkance mięśniowej, wątrobie i erytrocytach.

Suplementacja potasu a cytrynian potasu

Jak już wcześniej wspomnieliśmy cytrynian potasu to szczególnie wartościowa pod względem suplementacji forma tego mikroelementu. Nie powinien więc dziwić fakt, iż gros suplementów diety zawiera nie czysty potas, a właśnie cytrynian potasu. Na rynku wyrobów medycznych możemy znaleźć cytrynian potasu zarówno w postaci monopreparatu, jak i komponent formuł wieloskładnikowych. Cytrynian potasu występuje przede wszystkim w:

  • suplementach stanowiących kompleks witaminowo-minerałowy,
  • suplementach zwiększających wydolność mięśniową, również odżywkach przedtreningowych,
  • formułach wspierających wydolność i restytucję powysiłkową,
  • formułach z magnezem, jako suplement przeciwdziałający występowaniu bolesnych skurczy mięśni.

Cytrynian potasu w medycynie

Cytrynian potasu znajduje szerokie zastosowanie w medycynie, gdzie może być podawany samodzielnie lub w formule z innymi mikroelementami. Preparaty zawierające cytrynian potasu, cytrynian sodu i kwas cytrynowy podaje się pacjentom w przypadkach kamicy dróg moczowych ze złogami złożonymi z kwasu moczowego i moczanów. Także w przypadku dny moczanowej. Preparaty zawierające sam cytrynian potasu podaje się natomiast w przypadku wapniowej kamicy nerkowej u pacjentów z małym wydalaniem cytrynianów z moczem.

Preparatów zawierających cytrynian potasu nie podaje się w przypadku choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w przypadku mieszanych postaci kamicy nerkowej. Przeciwskazaniem do podawania preparatów zawierających cytrynian potasu, cytrynian sodu i kwas cytrynowy są również: niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze oraz zdiagnozowane choroby, w przypadku których wskazane jest ograniczeni podaży sodu.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Cytrynian potasu występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   ,

Tabletki solne. Sól tabletkowana

Podstawowym zastosowaniem soli w tabletkach jest zmiękczanie wody na potrzeby przydomowych stacji uzdatniania wody oraz instalacji centralnego ogrzewania. Tabletki solne znajdują zastosowanie m.in. w:

  • szeroko rozumianej branży HaReCa,
  • placówkach służby zdrowia,
  • basenach (otwartych i krytych),
  • pralniach,
  • myjniach samochodowych,
  • elektrociepłowniach.

Sól tabletkowana znajduje również zastosowanie w gospodarstwach domowych, gdzie zmiękcza wodę pozwalając na jeszcze bardziej skuteczne działanie m.in. pralek i zmywarek. Nie od dzisiaj wiadomo bowiem, że twarda woda nie sprzyja efektywnemu działaniu środków myjących i czyszczących.

Co znajduje się w tabletkach solnych?

W zależności od formuły producenta tabletki solne mogą różnić się nieco składem. Ich podstawowym składnikiem jest chlorek sodu (NaCl). Tabletki solne składają się aż w 99,50 do 99,99% właśnie z chlorku sodu. Pozostałe składniki to najczęściej substancje nierozpuszczalne w wodzie oraz inne pierwiastki. Wyróżnia się wśród nich:

  • żelazo (średnia zawartość tego pierwiastka w tabletkach solnych obejmuje zaledwie 0,003%),
  • wapń (średnia zawartość tego pierwiastka w tabletkach solnych obejmuje zaledwie 0,002%),
  • magnez (średnia zawartość tego pierwiastka w tabletkach solnych obejmuje zaledwie 0,001%),
  • siarczany (0,12%).

Dlaczego należy używać soli w tabletkach do zmiękczania wody?

Twarda woda może powodować wiele trudności w codziennym życiu. Niedomyte naczynia w zmywarce czy niedoprane pranie to najmniejsze z nich. O wiele bardziej problematyczny jest kamień osadowy, który zmniejsza efektywność urządzeń grzewczych i piorących, jednocześnie przyczyniając się do zwiększenia ich awaryjności.

Największym problemem twardej wody jest odkładanie się kamienia. W skrajnych przypadkach proces ten możemy zaobserwować nawet w filiżance z herbatą. Jeśli herbata została zalana twardą wodą po ostygnięciu na ściankach naczynia wytrąci się charakterystyczny osad, o smaku naparu nawet nie wspominając. Kamień osadowy to jeden z głównych wrogów urządzeń grzejnych – do grzejników, przez pralki i zmywarki, po najzwyklejsze czajniki. Kiedy woda jest twarda osadza się on na wszystkich urządzeniach, w których następuje podgrzewanie wody. Dzieje się tak ponieważ podnoszenie temperatury powoduje wiązanie się jonów (np. wapnia i magnezu), a następnie ich odkładanie się na powierzchniach. W dłuższej perspektywie czasu osadzanie się kamienia powoduje obniżenie wydajności urządzeń, a w skrajnych przypadkach ich awarie. Warto również pamiętać o tym, że złogi kamienia to idealne środowisko do rozwoju różnych bakterii takich jak Legionella.

Regularne stosowanie soli w tabletkach pozwala zmiękczyć wodę, a co za tym idzie całkowicie wyeliminować lub widocznie zredukować zjawisko wytrącania się osadu, zwanego często kamieniem kotłowym. To wpływa ma długotrwałe i efektywne działanie urządzeń i pozwala zapobiegać szkodliwym dla zdrowia infekcjom bakteryjnym.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Tabletki solne. Sól tabletkowana występuje w opakowaniach:
5kg – 25kg



   ,,

W świecie lodoroztapiaczy: Chlorek magnezu i jego właściwości

Chlorek magnezu jest związkiem nieorganicznym o wzorze sumarycznym MgCl2. To substancja silnie higroskopijna o dobrej rozpuszczalności w wodzie. Występuje w dwóch odmianach, jako chlorek magnezu techniczny lub drogowy oraz chlorek magnezu farmaceutyczny. W poniższym artykule przedstawimy właściwości drogowej odmiany chlorku magnezu, który szczególną popularnością cieszy się w okresie zimowym. Dlaczego?

Chlorek magnezu techniczny

Chlorek magnezu przeznaczony do zastosowań technicznych jest dostępny w sprzedaży w postaci granulek. Podobnie jak czysty chlorek magnezu charakteryzuje się właściwościami silnie higroskopijnymi, którym zawdzięcza zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu, drogownictwie, a także gospodarstwach domowych. Chlorek magnezu jest popularnym środkiem roztapiającym lód i śnieg o znacznie lepszym działaniu niż tradycyjna sól drogowa. Dlaczego? Podczas gdy tradycyjna sól drogowa działa dobrze w temperaturach do minus sześciu stopni, chlorek magnezu doskonale radzi sobie w znacznie większym mrozie – można go stosować nawet w temperaturach do -50 0C, przy czym największą skuteczność osiąga w temperaturach nie niższych niż -32 0C. Po wysypaniu na zaśnieżoną i oblodzoną powierzchnię chlorek magnezu roztapia lód i śnieg pozostawiając po sobie czystą, a co najważniejsze nieśliską powierzchnię, która jest całkowicie bezpieczna zarówno dla ruchu pieszego jak i samochodowego.

Zastosowanie

Chlorek magnezu drogowy jest jednym z trzech substancji chemicznych dopuszczonych przez Ministerstwo Środowiska do używania na drogach publicznych oraz ulicach i placach. Oznacza to, iż z jego pomocą można usuwać oblodzenia i gołoledź praktycznie na terenie całego kraju, zarówno w dużych miastach charakteryzujących się wysokim natężeniem ruchu, jak i w niewielkich miejscowościach. Zwyczajowo stosuje się go w drogownictwie przy zimowym utrzymaniu dróg. Granulki doskonale nadają się do aplikacji przez większość stosowanego w drogownictwie sprzętu ciężkiego – nie zapychają dozowników w posypywarkach i rozsypywarkach, a na dodatek równomiernie się rozprowadzają. Wśród licznych środków chlorku magnezu należy wymienić jego skuteczność, którą producenci preparatów do walki z lodem i gołoledzią szacują na nawet 10 razy większą niż w przypadku tradycyjnej soli drogowej.

Inne zastosowania

Ze względu na swoje właściwości chlorek magnezu o czystości technicznej jest często dodawany do soli drogowej, podczas gdy chce się zwiększyć skuteczność tej pierwszej w aplikacjach w temperaturze poniżej -60C. Warto również wspomnieć o tym, że chlorek magnezu skutecznie wiąże pyły i kurz z powietrza. Ta właściwość sprawia, ze jest często stosowany w stadninach koni i klubach jeździeckich – wszędzie tam, gdzie uprawia się jazdę po padoku. Środek jest bezpieczny dla końskich kopyt, a dodatkową zaletą jego stosowania jest zmiękczanie gleby.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chlorek magnezu występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 800g – 1kg – 3kg – 25kg



   

Kwas L-askorbinowy, czyli lewoskrętna witamina C?

Powszechnie uważa się, że jedynie lewoskrętna witamina C ma właściwości lecznicze, podczas gdy witamina C prawoskrętna nie działa lub jest wręcz szkodliwa. Czy to prawda? Z czego wynika przekonanie, że lewoskrętna witamina C jest najzdrowsza, najlepiej przyswajalna i najbardziej skuteczna w leczeniu różnych chorób? Głównie z błędnego przekonania, „L” w nazwie kwasu L-askorbinowego pochodzi od „lewoskrętności” witaminy C, co jest nieprawdą. Kwas L-askorbinowy to prawoskrętna witamina C. Czy to znaczy, że nie warto go zażywać?

Witamina C lewoskrętna to pseudonim sceniczny…

…, żeby nie powiedzieć „tani chwyt marketingowy”, który bazuje na tym, że za witaminę C uznaje się jedynie konfigurację L kwasu askorbinowego, a więc kwas L-askorbinowy. Każda inna forma kwasu askorbinowego nie jest witaminą C i nie powinna być za taką uznawana. Co to oznacza? Tylko tyle, że każda witamina C na rynku – niezależnie od promowanej lewoskrętności – to po prostu kwas L-askorbinowy, a więc prawoskrętna witamina C. Na domiar złego, w większości suplementów dostępnych na rynku możemy znaleźć wyłącznie syntetyczną witaminę C, która jest przecież mniej zdrowa od tej naturalnej…

To kolejny mit, który wyrósł wokół kwasu L-askorbinowego. Powszechnie uważa się, że naturalna witamina C jest zdrowsza i bardziej efektywna w działaniu, podczas gdy ta otrzymywana syntetycznie nie może pochwalić się aż tak wieloma właściwościami. Źródłem tego nieporozumienia jest błędne rozumienie pojęcia „syntetyczna”. W mowie potocznej przymiotnikiem „syntetyczny” określamy coś, co nie występuje w przyrodzie, tymczasem na gruncie reakcji chemicznych „syntetyczny” oznacza „będący efektem syntezy chemicznej”. Z chemicznego punktu widzenia witamina C występująca naturalnie w warzywach i owocach również jest syntetyczna, gdyż powstała na drodze reakcji chemicznej z cukrów. Jaki z tego wniosek?

Niezależnie od tego, skąd pochodzi witamina C jej budowa i właściwości są takie same. To, co sprawia, że „naturalna” witamina C jest lepsza od „syntetycznej” to wyłącznie większa przyswajalność, która została potwierdzona naukowo.

Właściwości witaminy C

Prawo czy lewoskrętna, naturalna czy syntetyczna… Dlaczego witamina C jest tak ważna dla naszego organizmu i dlaczego nie powinno jej zabraknąć w codziennej diecie? Witamina C powszechnie kojarzy się ze wspieraniem odporności w okresie jesienno-zimowym, ale to nie jedyna zaleta kwasu L-askorbinowego. Wśród licznych zalet witaminy C na uwagę zasługują:

  • Właściwości antyoksydacyjne – kwas L-askorbinowy nie tylko wspiera system odpornościowy człowieka, ale pomaga również w zapobieganiu chorobom nowotworowym oraz schorzeniom układu krążenia.
  • Właściwości przeciwpróchnicze – witamina C ma duże znaczenie dla stanu jamy ustnej. Niszczy bakterie odpowiedzialne za rozwój próchnicy i gwarantuje zdrowie dziąseł.
  • Właściwości lecznicze – kwas L-askorbinowy nie tylko wspomaga spalanie tkanki tłuszczowej, ale również przyspiesza regenerację organizmu i proces gojenia się ran.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas L-askorbinowy występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,,

Mleczan wapnia

Mleczan wapnia to związek chemiczny pochodzenia organicznego, sól wapniowa kwasu mlekowego. Ma postać białych kryształków lub granulek pozbawionych zapachu i smaku. Występuje jako hydrat (związek chemiczny otrzymywany na skutek reakcji addycji wody) jednowodny, trójwodny lub pięciowodny. Związek rozpuszcza się w wodzie i prawie wcale nie rozpuszcza się w etanolu.

Zastosowania

Mleczan wapnia jest znany jako dodatek do żywności o symbolu E327, ale spektrum jego zastosowań jest znacznie szersze. Wykorzystuje się go w kosmetyce, ogrodnictwie oraz w medycynie.

W kosmetyczce

Ze względu na swoje właściwości mleczan wapnia jest częstym składnikiem preparatów przeznaczonych do usuwania martwego naskórka. Dodatkowo poprawia on napięcie skóry i kontroluje odczyn pH kosmetyków.

W ogródku

W przydomowym ogródku, a także w ogrodnictwie i sadownictwie mleczan wapnia pełni rolę środka ochrony roślin. Stosuje się go przede wszystkim w celu zapobiegania zakażeniom grzybowym uprawianych roślin.

W apteczce

Mleczan wapnia znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. Stosuje się go między innymi do leczenia łagodnych niedoborów wapnia w organizmie. Preparat może być podawany zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Mleczan wapnia nie jest z pewnością najlepszą postacią suplementu wapnia, gdyż w samym związku pierwiastka jest około 10%. Jednak jego wchłanianie jest dość dobre, a przyswajalność mleczanu wapnia jest dużo lepsza niż popularnego w suplementach diety węglanu wapnia. Mleczan wapnia jest również stosowany w weterynarii.

W żywności

W przemyśle spożywczym mleczan wapnia jest popularnym dodatkiem do żywności. Pełni funkcję zagęszczacza i regulatora kwasowości. O jego obecności w produkcie świadczy symbol E327 na etykiecie. Obok zagęszczania i regulacji kwasowości mleczan wapnia jest również wykorzystywany jako zagęszczacz oraz wzmacniacz smaku. W pewnym sensie efektem ubocznym stosowania mleczanu wapnia w produktach spożywczych jest przedłużanie ich trwałości. Wynika to z faktu, że mleczan wapnia ogranicza mikroorganizmom dostępność do wody w produkcie. Warto przy tym wspomnieć o tym, że E327 jest całkowicie bezpieczny, także dla dzieci i kobiet w ciąży.

Do jakich produktów spożywczych dodaje się mleczan wapnia?

Mleczan wapnia dodaje się głownie do dżemów, marmolad i galaretek, a także do serów, mleka skondensowanego i mleka w proszku. E327 znajdziemy również w bezcukrowych gumach do życia oraz przetworach owocowych i warzywnych. Dzięki swoim właściwościom mleczan wapnia jest również wykorzystywany w kuchni molekularnej do sferyfikacji odwróconej (proces umożliwiający otrzymywanie różnosmakowych żelowych kuleczek o rozpływającej się zawartości).


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Mleczan wapnia występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 3kg – 25kg



   

Od owocu jarzębiny do laboratorium – wszystko, co warto wiedzieć o kwasie sorbowym

W Wikipedii możemy przeczytać, że kwas sorbowy to organiczny związek chemiczny należący do grupy nienasyconych kwasów karboksylowych. Po raz pierwszy związek został uzyskany poprzez ekstrakcję z owoców jarzębiny, którym zawdzięcza swoją nazwę. Rosnące zastosowania kwasu sorbowego, a wraz z nimi rosnący popyt na ten związek chemiczny doprowadziły do sytuacji, w której kwas srobowy zaczęto uzyskiwać syntetycznie. Jakie są właściwości kwasu sorbowego? Gdzie się go stosuje? Czy jest zdrowy? Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Właściwości

Kwas sorbowy wykazuje właściwości pleśniobójcze, drożdżobójcze i grzybobójcze. To im zawdzięcza karierę pod pseudonimem E200 – dodatku do żywności o właściwościach konserwujących, który podobną rolę pełni również w składzie wyrobów kosmetycznych. Choć można go znaleźć na liście najbardziej szkodliwych dodatków do żywności (źródło: B.Statham, E 13 Tabele dodatków i składników chemicznych), to przyjmuje się, że jest on bezpieczny dla zdrowia, a wyłącznie u osób nadwrażliwych może wywołać reakcję alergiczną. Właściwości kwasu sorbowego odkryto w latach 40. XX wieku i od tego czasu można go znaleźć w rozmaitych produktach spożywczych.

E200 w żywności

Kwas sorbowy jest najpowszechniej używany w serach i winach, ale to nie jedyne produkty, na etykietach których możemy znaleźć E200. Do wyrobów spożywczych prawie zawsze zawierających ten konserwant zalicza się m.in.:

  • fermentowane napoje mleczne, takie jak jogurty, kefiry i maślanki,
  • sery poduszkowe i sery pleśniowe,
  • sosy sałatkowe,
  • koncentraty zup,
  • mrożone ciasta i mrożone pizze,
  • sałatki owocowe, owoce kandyzowane, przeciery owocowe, dżemy,
  • słodycze,
  • margaryny,
  • napoje bezalkoholowe.

Kontrowersje wokół szkodliwości kwasu sorbowego

Jak już wcześniej wspomnieliśmy kwas sorbowy znalazł się na liście najbardziej szkodliwych dodatków do żywności. Dla wielu osób znających proces metabolizmu kwasu sorbowego w ludzkim organizmie zaliczenie E200 w poczet najbardziej szkodliwych dodatków spożywczych jest nie do końca zrozumiałe. Dlaczego? Jak każdy kwas tłuszczowy w organizmie człowieka kwas sorbowy ulega beta-oksydacji. W procesach metabolicznych jest przekształcany do dwutlenku węgla i wody, a więc nieszkodliwych i łatwych do wydalenia substancji. Nie potwierdzono rakotwórczych właściwości kwasu sorbowego, nie jest on również toksyczny. Badania wykazały, że jako konserwant stosowany w żywności nie ma wpływu ani na płodność, ani na rozwój płodu. Jego szkodliwości można zatem upatrywać się wyłącznie w działaniu alergicznym. Wykazano bowiem, że kwas sorbowy może – nie musi – wywoływać reakcje podobne do reakcji alergicznych. Z tego powodu powinny go unikać osoby szczególnie wrażliwe , a także borykające się z innymi alergiami kobiety w ciąży.

Bezpieczna dzienna dawka kwasu sorbowego to 25mg na każdy kilogram masy ciała.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas sorbowy występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 25kg



   

Węgiel, który nigdy nie widział kopalni… Charakterystyka i zastosowanie węgla aktywnego

Węgiel aktywny znany jest wszystkim pod postacią czarnych tabletek. Wytwarza się je z miazgi drzewnej w temperaturze blisko 9000C, którą w dalszej fazie produkcji aktywuje się działaniem pary wodnej lub mocnych kwasów. W ten sposób uzyskiwana jest powierzchnia adsorpcyjna.

Węgiel aktywny w zastosowaniach medycznych

Prozdrowotne właściwości węgla aktywnego znane są od starożytności. Już Hipokrates polecał stosowanie sproszkowanego węgla drzewnego na rany. Dzięki temu goiły się znacznie szybciej i nie wydzielały nieprzyjemnego zapachu. Podobna praktyka jest do dziś stosowana przez Aborygenów oraz niektóre plemiona afrykańskie, które wykorzystują sproszkowany węgiel drzewny do „wyciągania” trucizny z ran powstałych w wyniku ukąszenia pająków, skorpionów oraz jadowitych węży. Właściwości gojąco-kojące węgla aktywnego znane są również plemionom Indian. Ci ostatni stosują okłady z węgla aktywnego do leczenia reakcji alergicznych, w szczególności reakcji powstających w wyniku zatrucia bluszczem.

W cywilizowanej Europie czarne tabletki znajdują zastosowanie przede wszystkim jako specyfik do leczenia niestrawności oraz zatruć pokarmowych objawiających się biegunką. Dlaczego? Węgiel aktywny posiada zdolność do wiązania się z innymi substancjami. Oznacza to, że wprowadzony do organizmu absorbuje m.in. bakterie oraz toksyny wywołujące rozwolnienie, które są następnie wydalane z organizmu. Warto przy tym zwrócić uwagę, że absorpcyjne właściwości węgla aktywnego działają także w przypadku niebezpiecznych substancji chemicznych i leków. Dlatego też węgiel aktywny stosuje się jako preparat pomocniczy przy leczeniu zatruć.

Uwaga!!!
Węgla aktywnego nie należy stosować przy wszystkich typach zatruć. Jako lek pomocniczy jest wskazany przy zatruciach paracetamolem, solami metali ciężkich, salicynami, fenolami, pochodnymi benzadiazepiny i nikotyną.

Węgiel aktywny w kosmetyce

Przemysł farmaceutyczny to nie jedyne miejsce, w którym zastosowanie znalazł węgiel aktywny. Jest on również powszechnie wykorzystywany w kosmetyce. Na skalę przemysłową produkuje się preparaty niwelujące problemy skórne, takie jak trądzik, zaskórniki czy przetłuszczanie się włosów. W zdecydowanej większości tych preparatów znajdziemy właśnie węgiel aktywny. Ponadto węgiel aktywny jest polecany osobom borykającym się z problemami z łupieżem.

Inne aplikacje

Zdolność do absorbowania różnych substancji sprawiła, że węgiel aktywny wykorzystywany jest także w różnego rodzaju filtrach. Możemy go znaleźć w maskach ochronnych, filtrach do wody oraz filtrach powietrza. To właśnie jemu zawdzięczamy czystość i bezpieczeństwo wody, którą pijemy z butelek filtrujących.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Węgiel aktywny występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg



   ,

W świecie alkoholi: Alkohol izoamylowy

Alkohole to związki organiczne charakteryzujące się zawartością jednej lub więcej grup hydroksylowych (jednowartościowych grup funkcyjnych zbudowanych z atomu tlenu i wodoru nazywanych powszechnie grupami wodorotlenowymi o wzorze –OH) połączonych z atomem węgla w hybrydyzacji sp3.

Najprostsze, a zarazem najczęściej spotykane w życiu codziennym alkohole zawierają jedną grupę hydroksylową w cząsteczce i stanowią pochodną alkanów o wzorze ogólnym CnH2n+1OH. Są to alkohole monohydroksylowe, do których należą m.in. alkohol metylowy, etylowy i propylowy. Drugą grupę alkoholi stanowią alkohole wielowodorotlenowe nazywane alkoholami polihydroksylowymi lub zwyczajnie poliolami. Alkohole te posiadają więcej niż jedną grupę hydroksylową (-OH), ale co do właściwości są podobne do alkoholi monohydroksylowych.

Od pentanolu do alkoholu izoamylowego

Określenie alkohol amylowy odnosi się do grupy organicznych związków chemicznych będących nasyconymi monohydroksylowymi alkoholami alifatycznymi, które zawierają 5 atomów węgla. W tej grupie znajduje się również alkohol izoamylowy, który jest jednym ze znanych ośmiu izomerów pentanolu. Izomery to związki chemiczne o identycznych sumarycznych wzorach cząstkowych, które różnią się miedzy sobą sposobami lub kolejnością wiązań atomowych lub też ich innym rozmieszczeniem w przestrzeni. Alkohol izoamylowy to pierwszorzędowy izomer alkoholu amylowego o nazwie systematycznej 3-metylobutan-1-ol, powszechnie nazywany również izopentanolem.

Izomer pierwszorzędowy3-metylobutan-1-ol

3-metylobutan-1-ol występuje w postaci cieczy o wzorze chemicznym C5H12O i masie cząsteczkowej równej 88,15. Alkohol wrze w temperaturze 1310C, a topnieje w temperaturze – 117,. syntez oraz rozpuszczalnik. Izopentanol to rozpuszczalnik organiczny o szerokiej gamie zastosowań. Jedną z głównych cech charakterystycznych rozpuszczalników organicznych jest ostry zapach, alkohol izoamylowy nie jest pod tym względem wyjątkiem. Rozpuszczalniki organiczne dzielimy ze względu na ich skład. Pozwala to wyróżnić preparaty jednorodne oraz ciecze wielkoskładnikowe. Izopentanol należy do tych pierwszych. Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż jest cieczą łatwopalną o szkodliwym działaniu na drogi oddechowe i skórę. Powtarzające się częste narażenie na kontakt ze skórką może powodować jej nadmierne wysuszanie i pękanie.

Alkohol izoamylowy to substancja wymagająca przechowywania w odpowiednich warunkach. Bardzo ważne jest zapewnienie w pomieszczeniu, w którym przechowuje się izopentanol oraz go użytkuje skutecznej wymiany powietrza. W ten sposób można uniknąć narażania dróg oddechowych, a jednocześnie zmniejszyć ryzyko pożaru – opary alkoholu izoamylowego są tak samo łatwopalne jak sam alkohol. W pomieszczeniach, w których wykorzystuje się alkohol izoamylowy lub się go przechowuje zaleca się postępowanie zgodnie z dobrą praktyką przemysłową oraz ogólnymi zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy z substancjami chemicznymi.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Alkohol izoamylowy występuje w opakowaniach:



   

Magnezja palona – o charakterystyce i zastosowaniu tlenku magnezu

Tlenek magnezu to nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy tlenków zasadowych. W temperaturze pokojowej tlenek magnezu przyjmuje postać białej krystalicznej substancji, która przez ludzie oko jest postrzegana jako biały, drobnoziarnisty proszek. Tlenek magnezu występuje w przyrodzie w postaci minerału o nazwie peryklaz. Na potrzeby przemysłowe tlenek magnezu otrzymuje się poprzez spalanie magnezu, czemu zawdzięcza swoją nazwę zwyczajową magnezja palona. Tlenek magnezu można otrzymać również w wyniku prażenia megnezytu lub dolomitu. Produktem ubocznym tej drugiej reakcji – prażenia dolomitu – jest tlenek wapnia.

Zastosowanie

Magnezja palona jest stosowana do wyrobu cementów, odlewów, naczyń ognioodpornych oraz tygli. W medycynie stosuje się ją do leczenia nadkwasoty i zatruć pokarmowych. W przemyśle fotograficznym służy do zobojętniania emulsji fotograficznej.

Tworzywo elektrycznej techniki grzewczej

Tlenek magnezu ma wiele przydatnych właściwości. Cechuje się dobrymi właściwościami elektrycznej izolacji przy wysokich temperaturach. Jednocześnie bardzo dobrze przewodzi i odprowadza temperaturę. Nie powinien więc dziwić fakt, iż tlenek magnezu jest doskonałym tworzywem do produkcji grzałek patronowych, grzałek cewkowych, osłoniętych termopar, przewodów grzejnych i przewodów niepalnych. Słowem, tlenek magnezu znajduje szerokie zastosowanie w branży techniki grzewczej,

Wyroby techniki grzewczej produkowane z tlenku magnezu mogą przybierać różne formy i różne kształty. Charakterystyczny sposób kształtowania rur łamanych to wyciskanie. Poprzez wyciskanie można osiągnąć ceramikę łamaną charakteryzującą się zróżnicowanymi parametrami technicznymi, a co za tym idzie różnymi zastosowaniami. Po dokładnym wysuszeniu produkty z tlenku magnezu mogą być dodatkowo obrabiane przed wypaleniem, co znacząco rozszerza spektrum potencjalnych aplikacji.

W szczególnych przypadkach produkty z tlenku magnezu mogą powstawać na bazie sprasowanego na sucho MgO przetwarzanego w wtryskarce.

Zastosowanie wyrobów z MgO

Ze względu na swoje właściwości – dobra przewodność i dobra izolacja elektryczna – wyroby z tlenku magnezu znajdują zastosowanie w technikach elektrogrzewczych oraz w technice pomiaru temperatury. Tlenek magnezu izoluje nośniki ciepła od siebie, jak i od metalowej obudowy, a jednocześnie gwarantuje bardzo dobre odprowadzanie ciepła na zewnątrz, dlatego doskonale sprawdza się w różnych urządzeniach grzewczych.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Tlenek magnezu występuje w opakowaniach:
250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,

Siarka granulowana

Siarka jest pierwiastkiem chemicznym występującym w kilku odmianach alotropowych. Wśród najważniejszych odmian alotropowych siarki wyróżnia się siarkę rombową, siarkę jednokośną i siarkę amorficzną. Jako pierwiastek siarka występuje w Polsce, na Sycylii, w Luizjanie i Teksasie, na Ukrainie, w Japonii, w Turkmenistanie i Uzbekistanie. Na potrzeby przemysłowe siarkę otrzymuje się poprzez odsiarczanie spalin i paliw kopalnych, eksploatację złóż siarki rodzimej oraz przez wyprażanie rud siarczkowych.

Jedną z postaci handlowych siarki jest siarka granulowana. Siarka granulowana jest powszechnie dostępna w sklepach ogrodniczych. To dlatego, że znajduje szerokie zastosowanie w ogrodnictwie i sadownictwie.

Siarka w ogrodnictwie i sadownictwie

Siarka jest pierwiastkiem spełniającym istotną rolę w prawidłowym rozwoju wszelkiego typu roślin. W przypadku roślin uprawnych jest ważna nie tylko jako składnik mający swój udział w prawidłowym odżywianiu, ale również jako środek ochronny. Siarka granulowana stosowana przed kwitnieniem roślin hamuje rozwój szkodników i chroni rośliny przed chorobami.

Odżywianie roślin

Siarka wraz z azotem, magnezem, fosforem, potasem i wapniem należy do składników pokarmowych roślin. Jeśli roślina ma niedobory siarki nie może poprawnie funkcjonować. Deficyty siarki najczęściej przypominają objawy braku azotu, między innymi dlatego, że to właśnie siarka pomaga roślinom absorbować azot z gleby. Kiedy nie jest dostarczana roślinom w odpowiednich ilościach, te nie są wstanie pobrać z gleby wystarczających ilości azotu, który dogrywa bardzo ważną rolę w ich wzroście i prawidłowym funkcjonowaniu.

Zakwaszanie gleby siarką

Siarka granulowana jest bardzo często wykorzystywana w ogrodnictwie i sadownictwie do zakwaszania ziemi. W zależności od kwasowości gleby oraz potrzeb planowanej uprawy siarkę granulowaną można stosować w małych lub dużych ilościach. Do swojego działania siarka wymaga czasu. Jeśli stosuje się ją w niewielkich ilościach, gleba przygotowana jest pod uprawę już w 6 miesięcy po wysiewie granulatu, w przypadku dużych dawek z uprawą na danym terenie należy wstrzymać się minimum rok. Atutem siarki granulowanej jest możliwość stosowania niewielkich dawek granulatu również po posadzeniu roślin.

Gazowanie szklarni i tuneli

Gazowanie siarką szklarni i tuneli foliowych ma na celu ich dezynfekcję. Zabieg przeprowadza się bezpośrednio po zakończeniu wegetacji roślin, ale przed likwidacją uprawy. Sama siarka granulowana to za mało, żeby przeprowadzić efektywną dezynfekcję, dlatego preparat należy uprzednio zmieszać z innymi preparatami, takimi jak nadmanganian potasu lub saletra potasowa. Tak przygotowany środek dezynfekujący wykłada się na metalowych tacach rozmieszczonych w różnych miejscach szklarni. Innym sposobem dezynfekcji przy użyciu siarki jest jej spalanie. Zaletą odkażania szklarni i tuneli tym sposobem jest łatwość przeprowadzenia zabiegu i jego skuteczność.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Siarka granulowana występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 25kg



   ,

Kwas fosforowy

Kwas fosforowy, znany również pod pseudonimem artystycznym E338 jest nieorganicznym związkiem chemicznym, kwasem tlenowym zawierającym trzy grupy hydroksylowe. Nazwa systematyczna związku to kwas fosforowy (V). Oznacza to, że fosfor występuje to na V stopniu utlenienia i tworzy pięć wiązań chemicznych, co odróżnia go od kwasu fosforowego (III), który nazywany jest także kwasem fosfonowym lub kwasem fosforawym i stanowi zupełnie inny związek chemiczny niż ten omawiany w poniższym artykule.

Kwas fosforowy (V)

Czysty kwas fosforowy przyjmuje postać krystalicznego, bezbarwnego ciała stałego, które jest całkowicie pozbawione zapachu. Charakteryzuje się za to bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie. I w takiej postaci jest też często oferowany w sprzedaży. Stężony kwas fosforowy jest żrący, dlatego sprzedawany jako ciało stałe wymaga zachowania szczególnej ostrożności. Bardzo często w handlu możemy spotkać się z kwasem fosforowym sprzedawanym w postaci 85% roztworu wodnego. Niezależnie od tego, czy pracujemy z ciałem stałym czy roztworem wodnym konieczne jest zachowanie środków bezpieczeństwa w postaci rękawic, okularów i odzieży ochronnej.

Kwas fosforowy charakteryzuje się właściwościami higroskopijnymi. Oznacza to, że ma on zdolność pochłaniania wody z otoczenia. W kontakcie z metalami powoduje ich korozję. Z drugiej strony kwas fosforowy jest powszechnie znany ze swoich właściwości odrdzewiających. Ma jednak również inne zastosowania. To bardzo częsty dodatek spożywczy wykorzystywany w przemyśle spożywczym jako regulator kwasowości i sekwestrant. O jego obecności w danym produkcie spożywczym – najczęściej można go spotkać w napojach gazowanych – świadczy symbol E338 na etykiecie produktu.

Zastosowania

Kwas fosforowy znajduje szerokie spektrum zastosowań, dlatego też niezbędne jest jego otrzymywanie na skalę przemysłową. Można go otrzymywać dwiema metodami – morką i termiczną. W metodzie mokrej prowadzi się reakcję między kwasem siarkowym (VI), a skałami naturalnie zawierającymi fosfor. W metodzie termicznej wykorzystuje się reakcje zachodzące podczas spalania czystego fosforu w tlenie.

Kwas fosforowy odgrywa istotną rolę w rolnictwie, ogrodnictwie i sadownictwie. To ważny składnik nawozów sztucznych. To także związek często wykorzystywany w stomatologii i ortodoncji. Roztwór na bazie kwasu fosforowego jest wykorzystywany do czyszczenia powierzchni zębów przed umieszczeniem na nich wypełnień dentystycznych. Jako bufor pH kwas fosforowy jest częstym składnikiem wyrobów farmaceutycznych.

Kwas fosforowy i napoje typu cola

Kwas fosforowy to znany odrdzewiacz, a jednocześnie składnik wielu słodkich napojów gazowanych typu cola. W praktyce oznacza to, że napoje te możemy z sukcesami wykorzystywać do rozpuszczania rdzy na śrubach, gwoździach i innych elementach metalowych. Z drugiej strony kwas fosforowy zapobiega rozwojowi pleśni i bakterii, co czyni go doskonałym konserwantem, który trafia do dżemów, marmolad i konfitur.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kwas fosforowy występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

Wodorotlenek potasu

Wodorotlenek potasu nazywany również potażem żrącym to nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy wodorotlenków. W temperaturze pokojowej wodorotlenek potasu przyjmuje postać białego, pozbawionego zapachu ciała stałego. Jako odczynnik chemiczny jest zazwyczaj produkowany w postaci łamliwych, krystalicznych, miękkich płatków lub granulek o 15% zawartości wody.

Wodorotlenek potasu charakteryzuje się silnymi właściwościami higroskopijnymi (zdolnością do wchłaniania wilgoci lub wiązania się z wodą) oraz bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Proces rozpuszczania się wodorotlenku potasu w wodzie jest procesem silnie egzotermicznym (reakcją chemiczną o dodatnim bilansie wymiany ciepła z otoczeniem).

Otrzymywanie

Na skalę przemysłową wodorotlenek potasu jest otrzymywany poprzez elektrolizę roztworu chlorku potasu z wykorzystaniem katody rtęciowej. Wcześniej związek chemiczny otrzymywano poprzez kaustyfikację węglanu potasu (metoda przemysłowa produkcji potażu żrącego z potażu).

Zastosowanie

Wodorotlenek potasu jest stosowny jako:

  • środek suszący i bielący,
  • składnik do wyrobu miękkich mydeł potasowych,
  • elektrolit w akumulatorach niklowo-kadmowych,
  • środek wykorzystywany w resomacji (procesie rozkładu zwłok ludzkich poprzez alkaliczną hydrolizę, uważanym za bardziej ekologiczną alternatywę dla kremacji),
  • środek do teksturyzacji płytek krzemowych.

Zastosowanie spożywcze

Mając świadomość tego, jak silnie żrącym związkiem chemicznym jest wodorotlenek potasu trudno go sobie wyobrazić jako dodatek do żywności. Tymczasem związek ten można dość często znaleźć w wybranych produktach spożywczych, w których wykorzystywany jest jako regulator kwasowości. O tym, że w składzie danego produktu jest wodorotlenek potasu świadczy symbol E525 na liście składników.

Regulatory kwasowości mają co najmniej dwa zadania. Po pierwsze poprawiają właściwości kwasowe danego produktu. Po drugie hamują rozwój bakterii. Przez nadanie produktowi konkretnego współczynnika pH jesteśmy w stanie wydłużyć jego przydatność do spożycia, a także znacząco poprawić ogólną jakość wyrobu gotowego. Możemy go znaleźć m.in. w:

  • galaretkach,
  • czekoladzie,
  • marmoladzie,
  • dżemach,
  • wyrobach kakaowych,
  • przetworzonej żywności na bazie zbóż,
  • margarynie,
  • oleju,
  • żywności dla dzieci i niemowląt.

Czy wodorotlenek potasu E525 jest szkodliwy?

Choć wodorotlenek potasu nie kojarzy się z niczym dobrym, jego obecność w produktach spożywczych nie powinna budzić naszych obaw. Dodawany do żywności jest bowiem niegroźny dla naszego zdrowia. Główną funkcją E525 jest regulacja kwasowości danego wyrobu. W przypadku większości środków spożywczych uzupełniających należących do tzw. grupy przetworzonych produktów zbożowych wodorotlenek potasu może być stosowny wyłącznie jako regulator pH, a co za tym idzie jego ilość oddawane do wyrobów gotowych są relatywnie niewielkie.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Wodorotlenek potasu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 5kg – 25kg



   

E211: Benzoesan sodu w jedzeniu i nie tylko…

C6H5COONa, a więc benzoesan sodu to organiczny związek chemiczny będący solą sodową kwasu benzoesowego często stosowaną jako konserwant żywności. Benzoesan sodu jest bezwonnym, białym lub prawie białym proszkiem o lekko słodkim smaku. Może przyjmować postać proszku krystalicznego lub ziarnistego, jak również występować w postaci płatków. Charakteryzuje się doskonałymi właściwościami bakteriostatycznymi i fungistatycznymi, którym zawdzięcza karierę w przemyśle spożywczym. Stosowany w produktach spożywczych benzoesan sodu hamuje rozwój drożdży, pleśni, bakterii masłowych, octowych, a także – choć w mniejszym stopniu – bakterii mlekowych. W towarzystwie dwutlenku siarki, dwutlenku węgla, soli kuchennej, cukru spożywczego oraz kwasu sorbowego substancja zwiększa swoją aktywność. Na potrzeby przemysłowe sól sodową kwasu benzoesowego produkuje się syntetycznie. W postaci anionu benzoesanowego substancja występuje głownie w jagodach, a także w niewielkich ilościach w żurawinie, grzybach, cynamonie, goździkach oraz wybranych produktach mlecznych. Co jeszcze warto wiedzieć o E211?

Sól sodowa kwasu benzoesowego charakteryzuje się bardzo dobrymi właściwościami biologicznymi. W organizmie człowieka jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. W wątrobie – gruczole trawiennym – tworzy kwas hipurowy, który w ciągu 12 godzin jest całkowicie wydalany z organizmu wraz z moczem. Badania pokazują, że do 97% kwasu hipurowego opuszcza organizm w ciągu 4 godzin od jego wytworzenia się w wątrobie.

Od dżemu do materiałów pirotechnicznych – zastosowanie soli sodowej kwasu benzoesowego

Jak już wcześniej wspomnieliśmy benzoesan sodu jest szeroko stosowanym w przemyśle spożywczym środkiem do konserwacji żywności o symbolu E211. Stosuje się go m.in. w:

  • przetworach owocowych,
  • przetworach warzywnych,
  • konserwach rybnych, napojach gazowanych,
  • margarynie.

Można go znaleźć również na etykietach przecierów, dżemów, sków owocowych, sosów, marynat, majonezów, serów, a także wyrobów piekarniczych i cukierniczych. W sumie łatwiej wymienić produkty spożywcze, w których benzoesanu sodu na pewno nie znajdziemy, niż te w których jest lub może być stosowany.

Przemysł spożywczy to nie jedyne miejsce, w którym korzysta się z właściwości soli sodowej kwasu benzoesowego. C6H5COONa ma działanie wykrztuśne i odkażające. W medycynie stosuje się go przy stanach zapalnych i rozstrzeniu oskrzeli, a także do leczenia stanów zapalnych jamy ustnej pochodzenia bakteryjnego. Znajdziemy go również w płynach do przechowywania narzędzi chirurgicznych, ponieważ zapobiega ich korodowaniu. Jest składnikiem pomocniczym środków diagnostycznych oraz past do zębów. Ma też dosyć szerokie zastosowanie w pirotechnice amatorskiej i komercyjnej. Wykonuje się z niego mieszaninę świszczącą, a sama substancja dzięki zawartości sodu stanowi doskonały barwnik płomienia, który zyskuje żółte zabarwienie.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Benzoesan sodu występuje w opakowaniach:
500g – 1kg – 3kg – 5kg



   ,

Mocznik – o substancja, która podbiła światowe rynki kosmetyczne

Mocznik to organiczny związek chemiczny, o którym możemy przeczytać m.in. w Podręcznym słowniku chemicznym pod redakcją Romualda Hassa, Janusza Mrzigoda i Janusza Nowakowskiego. To końcowy produkt przemiany białek oraz innych związków azotowych, do której dochodzi w organizmach zwierząt ureotelicznych. Związek wydalany jest przez te zwierzęta w raz z moczem, a w niewielkich ilościach również z potem.

Do celów przemysłowych, m.in. do zastosowań kosmetycznych mocznik otrzymuje się jednak syntetycznie. Pierwszy raz związek ten został otrzymany przez niemieckiego chemika Friedricha Wöhlera w 1828 roku. Był to jednocześnie pierwszy przypadek otrzymania związku organicznego z całkowicie nieorganicznych substratów, do czego doszło w wyniku ogrzewania cyjanianu amonu. Obecnie mocznik otrzymywany jest w bezpośredniej reakcji dwutlenku węgla z amoniakiem.

Właściwości

Mocznik jest związkiem tworzącym bezbarwne i bezzapachowe kryształy. Tworzą one długie igły, które topnieją w temperaturze około ok. 133 °. Przy dalszym ogrzewaniu mocznik ulega rozkładowi, co uniemożliwia doprowadzenie substancji do temperatury wrzenia. Związek przejawia właściwości higroskopijne (wchłanianie wilgoci), a zarazem łatwo rozpuszcza się w wodzie. Ogrzewany, w wyniku kondensacji tworzy biuret (organiczny związek chemiczny).

Diamid kwasu węglowego, dla przyjaciół karbamid

Choć na drogeryjnych półkach nierzadko możemy natknąć się na preparaty podologiczne z mocznikiem, nazwa mocznik to określenie potoczne. Dla chemików oraz osób reprezentujących branżę kosmetyczną mocznik to diamid kwasu węglowego, inaczej nazywany również karbamidem. Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż nie na wszystkich etykietach kosmetyków zawierających mocznik znajdziemy tę samą nazwę substancji. W kosmetologii występuje ona bowiem pod różnymi nazwami, wśród których najczęściej stosuje się: carbamide, carbamide resin, carbamimidic acid, carbonyl diamide, carbonyldiamine, isourea, 75 urea, pseudourea, ureaphil, ureophil, urevert.

Jak już wspomnieliśmy karbamid wykorzystywany w kosmetykach i produktach przeznaczonych do pielęgnacji ciała jest pozyskiwany syntetycznie. Swoją popularność w branży kosmetycznej zawdzięcza właściwościom nawilżającym oraz umiejętności zatrzymywania wody w naskórku. Przy tym działanie preparatów zawierających mocznik i wskazania od ich stosowania mogą się różnić w zależności od poziomu stężenia substancji w kosmetyku.

Stężenie mocznika a działanie preparatu

% Właściwości
2 pobudzenie procesów regeneracji naskórka
od 3 do 10 nawilżenie i zmiękczenie naskórka
10 działanie przeciwbakteryjne (m.in. toniki do skóry trądzikowej)
od 10 do 30 zmiękczenie skóry i zwiększanie jej przepuszczalności w celu podniesienia wchłaniania kosmetyków/leków w głębokich warstwach skóry
od 30 do 40 złuszczanie skóry
od 40 do 50 i więcej silne złuszczanie skóry, preparaty z takim stężeniem mocznika dostępne są wyłącznie na receptę


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Mocznik występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 25kg



   

Mączka chleba świętojańskiego, czyli najważniejsze informacje o gumie karobowej

Guma karobowa to naturalny polisacharyd (cukier złożony), który otrzymuje się z nasion szarańczyna strąkowego – rośliny nazywanej drzewem świętojańskim, stąd też nazwa zwyczajowa wielocukru określanego mianem mączki chleba świętojańskiego. Szarańczyn strączkowy to wiecznie zielone drzewo, które rośnie przede wszystkim w krajach basenu Morza Śródziemnego, rzadziej na terenie Indii i Australii.

Guma karbowa występuje postaci białego lub żółtobiałego proszku o charakterystycznym słodkawym smaku i zapachu przywodzącym na myśl czekoladę. To popularny zamiennik kakao. Spożywa się go jako napój (szczególnie popularny wśród osób uczulonych na czekoladę) i dodaje do domowych wypieków. Karob (mączka chleba świętojańskiego) występuje nie tylko w postaci rozpuszczalnego w wodzie lub mleku proszku, ale również pod postacią melasy. Melasa to produkt uboczny powstający w procesie rafinacji cukru. Jest gęstym, brązowym syropem o słodkim smaku. Największą popularnością cieszy się melasa trzcinowa, ale na brak popularności nie może również narzekać melasa buraczana, winogronowa i ta powstająca z mączki chleba świętojańskiego, a więc karobu.

E410

Zmielone na proszek nasiona szarańczyna strąkowego zyskały bardzo dużą popularność w przemyśle spożywczym, gdzie guma karbowa jest wykorzystywana jako stabilizator, emulgator oraz substancja zgęszczająca. Ów dodatek do żywności możemy znaleźć w wyrobach cukierniczych oraz innych słodkich produktach spożywczych. Świadczący o jego obecności w składzie danego produktu symbol „E410” znajdziemy na opakowaniach polew do ciast, lukrów, lodów, mleka modyfikowanego dla niemowląt, suszonych warzyw i owoców, dżemów, galaretek i marmolad. Guma karbowa to także częsty dodatek do bardziej egzotycznych potraw, takich jak jadalne kasztany w zalewie oraz słodzony przecier z kasztanów. Co ciekawe mączkę chleba świętojańskiego dodaje się także do fermentowanych produktów śmietanowych oraz ich substytutów, które zawierają żywe kultury bakterii.

Naturalne właściwości

Polisacharyd otrzymywany przez mielenie nasion owoców drzewa świętojańskiego jest substancją w 100% naturalną. To sprawia, że guma karobowa jest powszechnie uważana za środek bezpieczny dla zdrowia. W konsekwencji powyższego jak dotąd nie sformułowano żadnych przeciwskazań dotyczących jej spożywania i dodawania do żywności, jak również nie określono dziennego limitu spożycia tej substancji.

Badania wykazały, że guma karbowa nie wywołuje żadnych groźnych skutków ubocznych, a jej nadmierne spożywanie może jedynie powodować wzdęcia.

Inne zastosowania

Karob w postaci sproszkowanej wykorzystuje się podczas produkcji suplementów diety oraz niektórych leków. Znajdziemy go w składzie wybranych środków wspomagających odchudzanie oraz syropów. W tych ostatnich może służyć jako zagęstnik oraz dodatek poprawiający smak leku.

Guma karobowa dodawana jest także do karmy dla zwierząt. Ze względu na swoje właściwości żelujące i zagęszczające to również częsty składnik klejów i detergentów.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Guma karobowa występuję w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg



   ,,,

Kalium hypermanganicum, czyli popularny fiolet na zadrapane łokcie i kolana

Kalium hypermanganicum to nieorganiczny związek chemiczny znany powszechnie pod nazwą nadmanganianu potasu. Nadmanganian potasu stanowi sól potasową kwasu nadmanganowego, substancję należącą do gruby substancji antyseptycznych. Środek występuje najczęściej w postaci roztworu o stężeniu od 0,5 do 4% i jako taki stosowany jest do celów medycznych.

Właściwości

Kalium hypermanganicum występuje w postaci gotowych do użycia roztworów lub fioletowych kryształków do rozpuszczania w wodzie. Znany i ceniony jest ze względu na swoje właściwości. To środek:

  • bakteriobójczy,
  • grzybobójczy,
  • ściągający,
  • przeciwwirusowy,
  • przeciwpierwotniakowy,
  • dezynfekujący.

Substancja przeznaczona jest do stosowania zewnętrznego, przede wszystkim jako środek odkażający na rany i oparzenia. Odpowiednio rozcieńczony nadmanganian potasu może być również stosowany do płukania jamy ustnej, a nawet kąpieli. Kąpiele w nadmanganianie potasu poleca się osobom borykającym się z problemami skórnymi. Wspomaga leczenie grzybicy, łuszczycy, łojotoku oraz nadmiernej potliwości. Jest również zalecany osobom skarżącym się na nadmierne przetłuszczanie się włosów. Dawnej środek ten był również powszechnie wykorzystywany do pielęgnacji małych dzieci. Dodawano go do kąpieli zamiast płynu, bo przyspieszał gojenie się potówek oraz innych zmian skórnych wieku niemowlęcego. Nadmanganian potasu jest substancją silnie barwiącą – roztwory o wysokim stężeniu nadmanganianu potasu pozostawiają na skórze ciemnofioletowy film, który wielu dorosłych pamięta ze swojego dzieciństwa – dlatego do kąpieli należy dodać bardzo niewielką ilość tego środka. Także w celach leczniczych w przypadku chorób i alergii skórnych zaleca się stosowanie niskoprocentowych roztworów kalium hypermanganicum. Pomagają one m.in. wyciszyć trądzik, jak również wyleczyć trudno gojące się, sączące się rany, pęcherze i wysypki.

Dlaczego dzieci już nie biegają z fioletowymi kolanami?

Rozwój rynku farmaceutyków, przede wszystkim w zakresie mniej inwazyjnych substancji antyseptycznych sprawił, że w przypadku mniej poważnych ran czy oparzeń rzadko kiedy sięgamy po roztwór nadmanganianu potasu. Niemnie jednak, jest on wciąż obecny w wielu domowych apteczkach, a stosowany w niewielkim natężeniu (roztwór w kolorze różowym) nie pozostawia śladu na skórze.

Przeciwskazania

Szerokie spektrum leczniczych właściwości roztworów nadmanganianu potasu nie są dla każdego. Przeciwskazaniem do terapeutycznego stosowania kalium hypermanganicum jest nadwrażliwość na preparat, ciąża oraz okres laktacji. Preparatu nie powinny też stosować osoby chore na cukrzycę i chorzy cierpiący na tzw. zespół stopy cukrzycowej.

przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Kalium hypermanganicum / Nadmanganian potasu
występuje w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg

   ,,,

E262 – wszystko, co warto wiedzieć na temat octanu sodu

Octan sodu to organiczny związek chemiczny należący do grupy octanów. Wśród chemików znany jest jako dobrze rozpuszczalna w wodzie sól kwasu octowego i zasady sodowej. Jest związkiem wytwarzanym najczęściej w procesie fermentacji bakteryjnej. Popularność zyskał w przemyśle spożywczym, gdzie jest używany w produkcji żywności jako konserwant i stabilizator. O jego obecności w składzie danego produktu świadczy symbol E262 na etykiecie. Octan sodu jako składnik żywności uważany jest za substancję nieszkodliwą. Do chwili obecnej szkodliwość E262 nie została udowodniona. Nie udokumentowano również żadnych niepożądanych skutków zdrowotnych wynikających ze spożywania produktów zawierających ów związek chemiczny.

Czym charakteryzuje się octan sodu? Skąd jego popularność w przemyśle spożywczym? Czy ma jeszcze inne zastosowania? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań dotyczących soli kwasu octowego i zasady sodowej znajdziecie w poniższym artykule.

Właściwości

Octan sodu przyjmuje postać krystalicznego proszku. Może być bezbarwny lub biały. Na ogół nie ma zapachu, jednak ze względu na hydrolizę, w obecności wilgoci substancja lekko pachnie octem. Octan sodu przejawia właściwości higroskopijne, co oznacza, że jest zdolny do absorbcji wody z otoczenia i jej zatrzymywania. W przemyśle kosmetycznym związki o takich właściwościach są popularnymi składnikami produktów przeznaczonych do nawilżania skóry.

Zastosowania

Octan sodu to substancja powszechnie znana z zastosowań w przemyśle spożywczym. Warto jednak pamiętać o tym, że ten sam związek chemiczny znajduje również inne zastosowania.

W przemyśle spożywczym

W produkcji żywności octan sodu jest używany przede wszystkim jako konserwant, regulator kwasowości, stabilizator i sekwestrant. Jest to jeden z niewielu konserwantów występujących naturalnie w przyrodzie. Charakteryzuje się właściwościami bakteriobójczymi, jednocześnie pomaga utrzymać stałe pH wyrobu. Absorbując wolne jony obecne w produktach spożywczych octan sodu zapobiega zmianie barwy, konsystencji, a nawet smaku jedzenia w trakcie jego przechowywania.

Do ogrzewania rąk i nie tylko…

Roztwór octanu sodu stanowi składnik aktywny ogrzewaczy termicznych, zwłaszcza tych wykorzystywanych do ogrzewania rąk lub jako kompresy. W praktyce ogrzewacze termiczne z octanem sodu przyjmują postać różnego rodzaju elastycznych pojemników wykonanych z tworzywa sztucznego i napełnionych przesyconym roztworem octanu sodu. Roztwór ten pobudzony bodźcem mechanicznym krystalizuje, w wyniku czego wydziela ciepło. Reakcja ta jest odwracalna, dzięki czemu ogrzewacze można wykorzystać kilkukrotnie. Każdorazowo po skrystalizowaniu się substancji aktywnej ogrzewacz należy wrzucić do wody i gotować aż do rozpuszczenia się jego zawartości.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Octan azotu występuje w opakowaniach:
800g – 1kg – 3kg – 25kg



   ,