Odrdzewianie przedmiotów ze stali

Odrdzewianie przedmiotów stalowych

Odrdzewianie przedmiotów stalowych – W bardzo prosty sposób w domowych warunkach możemy otrzymać skuteczny odrdzewiacz, recepta: w 1200 cm3 wody należy rozpuścić 75g wodorotlenku sodowego, 35 g bezwodnego węglanu sodowego oraz 1 g nadmanganianu potasu. Przedmioty przeznaczone do odrdzewiania należy zanurzyć na kilka minut w roztworze, a następnie spłukać wodą i zetrzeć rdzę miękką szmatką. W/w roztwór jest bardzo nietrwały więc należy go przygotować bezpośrednio przed użyciem.

Ewentualne ciemne plamy po nadmanganianie potasu można usunąć z rąk utrwalaczem, zakwaszonym kwasem octowym, a z naczyń – roztworem azotynu potasowego lub sodowego).

Znacznie skuteczniejsze są odrdzewiacze, których podstawowym składnikiem jest kwas fosforowy (kwas ortofosforowy). Spełnia on podwójną rolę: przeprowadza zawarte w rdzy związki żelaza w związki łatwo rozpuszczalne i działając na oczyszczoną powierzchnię, wytwarza na niej szczelną powłokę trudno rozpuszczalnego fosforanu żelazawego, odgrywającego rolę powłoki antykorozyjnej.

Fosforan żelazawy ma barwę szarozieloną. Pojawienie się tej barwy na powierzchni odrdzewianego przedmiotu świadczy o zakończeniu procesu odrdzewiania. Ostatnim etapem jest bardzo staranne spłukanie wodą resztek odrdzewiacza z powierzchni przedmiotu i osuszenie w strumieniu ciepłego powietrza. Najprostszym odrdzewiaczem fosforowym jest 15-procentowy roztwór wodny kwasu fosforanowego.

Lepsze wyniki otrzymuje się przy użyciu odrdzewiacza otrzymanego na bazie kwasu fosforowego (ortofosforowego) Recepta: do 1000 cm3 wody dodać 78 g kwasu fosforowego i w tym roztworze rozpuścić 56 g fosforanu żelazawego Fe3(PO4)2. Przeznaczone do odrdzewiania przedmioty należy zanurzyć w odrdzewiaczu i co pewien czas przecierać ich powierzchnię twardym pędzlem włosianym. Plamy rdzy na większej powierzchni należy obficie zwilżać odrdzewiaczem i także przecierać twardym pędzlem.

Po pojawieniu się szarozielonego zabarwienia powierzchnię należy spłukać dokładnie wodą i wysuszyć. Zakup fosforanu żelazawego może okazać się zadaniem dość trudnym, ale można go przyrządzić samodzielnie według następującego przepisu: 16 g wiórków stalowych roztworzyć w mieszaninie 15 cm3 stężonego kwasu siarkowego i 50 cm3 wody. Do tak powstałego roztworu (kolor bladozielony) należy dodawać 10-procentowy roztwór węglanu sodu tak długo, aż następna porcja roztworu nie wytrąci już osadu. Strącony osad węglanu żelazawego powinniśmy szybko odsączyć i rozpuścić w 40 cm3 kwasu fosforowego. Otrzymany roztwór zastępuje 56 g fosforanu żelazawego.

 

   ,,,,,,,