Loading

Posts Tagged:chloramina

Chloramina T – sól sodowa N-monochlorotoluenosulfamidu

Chloramina T jest organicznym związkiem chemicznym należącym do grupy chloramin. Przyjmuje postać białego lub jasnożółtego krystalicznego proszku, który rozpuszcza się w wodzie i etanolu. Rozpuszczając się w wodzie chloramina T hydrolizuje, w wyniku czego wytwarza podchloryn o właściwościach dezynfekujących. Związek ulega rozkładowi termicznemu w temperaturze między 167 °C a 170 °C.

Chloramin T – uniwersalny środek dezynfekcyjny

Chloramin T to uniwersalny środek do dezynfekcji T wykorzystujący jako substancję czynną chloraminę. (Sól sodowa N-monochlorotoluenosulfamidu stanowi aż 81% zawartości specyfiku, podczas gdy pozostałe ok. 20% to aktywny chlor.) Preparat występuje w postaci proszku o szerokim zakresie zastosowania. Można nim dezynfekować powierzchnie oraz przedmioty w warunkach służby zdrowia i higieny komunalnej, jak również w gabinetach weterynaryjnych i szeroko rozumianej higienie weterynaryjnej. Chloramin T może być wykorzystywany do dezynfekcji wody pitnej, jak również powierzchni i przedmiotów mających bezpośredni kontakt z żywnością. Wśród licznych zalet specyfiku wskazuje się niezwykłą niezawodność, która idzie w parze z możliwością długoterminowego magazynowania bez obniżenia właściwości dezynfekcyjnych preparatu.

Zastosowanie chloraminy T do dezynfekcji

Dezynfekcja, inaczej odkażanie to zabieg mający na celu niszczenie drobnoustrojów oraz ich przetrwalników. Podczas dezynfekcji „zabija się” formy wegetatywne mikroorganizmów, co nie zawsze wiąże się z usuwaniem ich form przetrwalnikowych. Wszystko zależy od skuteczności oraz zakresu zastosowanego podczas dezynfekcji środka. Chloramina T w postaci środka Chloramin T jest wykorzystywana wszędzie tam, gdzie niezbędny jest środek o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych, wirusobójczych, prątkobójczych i sporobójczych.

Chloramin T charakteryzuje się silnym działaniem, dlatego do dezynfekcji stosuje się roztwór tego środka z wodą. W zależności od aplikacji przygotowuje się odpowiednio roztwory 1%, 2% i 3%.

Roztwór 1%

Jednoprocentowy roztwór Chloraminu T znajduje zastosowanie w służbie zdrowia i higienie komunalnej. Stosuje się go w celu oczyszczenia powierzchni z bakterii, grzybów oraz wirusów. Roztwór o identycznym stężeniu stosuje się do dezynfekcji także w środowiskach narażonych na występowanie prątków (TBC).

Roztwór 2%

Dwuprocentowy roztwór Chloraminu T to preparat przeznaczony do dezynfekcji powierzchni w praktyce weterynaryjnej i przemyśle spożywczym. Usuwa bakterie, grzyby, wirusy oraz prątki TBC.

Roztwór 3%

Trzyprocentowy roztwór Chloraminu T jest środkiem przeznaczonym do stosowania w środowiskach ryzykownych.

Środki bezpieczeństwa podczas stosowania

Chloramin T jest preparatem o bardzo silnym działaniu. Preparaty o dużym stężeniu działają podrażniająco na śluzówkę i skórę, dlatego zaleca się używanie rękawic ochronnych podczas pracy. Należy również pamiętać o tym, żeby nie mieszać preparatu z innymi środkami czystości oraz kwasami. W wyniku zmieszania Chloraminu T z innymi środkami czystości może dojść do reakcji chemicznej, w wyniku której zacznie się ulatniać obecny w preparacie chlor.


przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Chloramin T występuję w opakowaniach:
1kg – 6kg


   ,,,,

Odkażanie i dezynfekcja po powodzi

ODKAŻANIE I DEZYNFEKCJA PO POWODZI (i nie tylko)

Odkażanie wody pitnej

Do celów pitnych najlepiej używać wody butelkowanej lub dowożonej beczkowozami. Wodę można też odkazić przez gotowanie lub zastosowanie specjalnych preparatów, na przykład roztworu chloraminy lub, dostępnego w aptekach, PRESEPT-u.

Odkażanie wody do celów spożywczych i higienicznych wykonuje się roztworem chloraminy (1 łyżka stołowa na litr wody). 1 łyżkę tak sporządzonego roztworu wlać do wiadra (10 l) dezynfekowanej wody, wymieszać i pozostawić na 30 minut (użycie większego stężenia chloraminy może spowodować poparzenia błon śluzowych).

Należy jednak pamiętać, że odkażanie nie usuwa z wody zanieczyszczeń chemicznych. Niektóre z nich (azotany) mogą wywoływać niebezpieczną dla życia niemowląt sinicę, dlatego niemowlęta i kobiety ciężarne powinny pić tylko wodę przebadaną!

Odkażanie studni

Czysta woda potrzebna jest nie tylko do celów spożywczych i higienicznych, ale również do sprzątania po powodzi, dlatego najszybciej, jak to możliwe należy przystąpić do czyszczenia studni (jeśli gospodarstwo nie jest podłączone do wodociągu). Preparaty do dezynfekcji dostarcza właściwa powiatowa stacja sanitarno – epidemiologiczna (zwykle poprzez wójtów i sołtysów).

Przed przystąpieniem do dezynfekcji studni kopanej należy wypompować z niej wodę, wybrać szlam i kilkudziesięcio centymetrową warstwę piasku, następnie wypełnić dno studni nową warstwą piasku lub żwiru (ok. 10 cm), oczyścić i zdezynfekować cembrowinę (2 płaskie łyżeczki wapna chlorowanego na wiadro wody) oraz zabetonować ubytki i szpary. Należy zastosować odpowiednie dawki środka odkażającego.

średnica studni (cm)

wapno chlorowane (proszek)
na każdy metr głębokości wody

chloramina (proszek)
na każdy metr głębokości wody

80

150 g – 1 szklanka

165 g

90

200 g – 1 szklanka i ćwierć

220 g

100

250 g – półtorej szklanki

270 g

120

350 g – 2 szklanki i ćwierć

380 g

Środek dezynfekcyjny rozpuścić w wiadrze z wodą, wlać do studni i zamieszać. Po 24 godzinach wybierać wodę, aż do zaniku zapachu chloru. Po wykonaniu odkażania studnia powinna zostać przebadana przez stację sanitarno-epidemiologiczną.

Studnie wiercone najczęściej oczyszcza się przez długotrwałe pompowanie.

Dezynfekcja domu i sprzętów

Wody powodziowe są skażone bakteriologicznie, więc wszystko co się z nimi zetknęło, również jest skażone. Dlatego pierwszym krokiem przy likwidowaniu skutków powodzi powinno być jak najszybsze usunięcie osadów i mułu oraz odkażenie powierzchni budynków i wszystkich przedmiotów, które zostały zalane. Jeżeli w pomieszczeniach znajduje się jeszcze woda, należy ją również zdezynfekować.

Przed odkażaniem należy wynieść z budynku wszystkie przedmioty i sprzęty. Przedmioty, których nie da się uratować, na przykład meble tapicerowane, materace, koce oraz wszystkie elementy wykończenia, takie jak wykładziny, boazerie, podłogi drewniane należy bezwzględnie wyrzucić. Niektóre rzeczy, nie zawierające elementów z tworzyw sztucznych, można spalić, a produkty żywnościowe najlepiej głęboko zakopać.

Na ogół, warto ratować tylko bardzo cenne przedmioty, takie jak antyki, obrazy, tkaniny ozdobne – najlepiej oddać je to specjalnego punktu usługowego. Ważne dokumenty i książki można wysuszyć, pod warunkiem, że zrobi się to natychmiast. Jeżeli nie jest to możliwe, można tymczasowo przechować je w zamrażarce.

Zastosowanie środków dezynfekcyjnych

  • ściany, podłogi, meble – 3% chloramina, 5% wapno chlorowane
  • pościel, ubrania – 3% chloramina
  • WC – 5% chloramina, 5% wapno chlorowane, 5% podchloryn sodowy
  • ulice – 5% chloramina, 5% wapno chlorowane

Sporządzenie roztworów:

  • 5% chloramina – 50 dkg chloraminy/10 l wody
  • 3% chloramina – 30 dkg chloraminy/10 l wody
  • 5% podchloryn sodowy – 0,5 l stężonego podchlorynu /10 l wody
  • 5% wapno chlorowane – 0,5 kg wapna chlorowanego/10 l wody (łyżka stołowa zawiera 20 g, a szklanka 150 g wapna)

Optymalna temperatura wody do sporządzenia roztworu to 20-25o C.

Chlor jest środkiem trującym. Przy dezynfekowaniu preparatami z jego zawartością należy zachować środki ostrożności – pracować w rękawicach i masce, chronić oczy, dobrze wentylować pomieszczenia. Po 24 godzinach dezynfekowane miejsca zmyć ciepłą, nie skażoną wodą, a jeśli nie ma takiej możliwości, wodę należy wcześniej przegotować.

Dezynfekowanie przedmiotów gospodarstwa domowego

Naczynia i sztućce umyć i co najmniej 15 minut gotować pod przykryciem w wodzie z dodatkiem sody (1-2 łyżki/l). Większe naczynia kilkakrotnie wyparzyć wrzącą wodą. Naczynia kuchenne można też wyprażyć w piekarniku przez 2 godziny w temperaturze 160ºC.

Bieliznę pościelową i ubrania najlepiej wygotować, lub wyprać, co najmniej dwukrotnie, w temperaturze 60ºC. Niektóre tkaniny można wymoczyć w roztworze chloru. Po praniu wszystko wyprasować.

Podstawowe metody dezynfekcji wody wodociągowej

Podstawowy podział metod dezynfekcji wody wyróżnia:

-metody chemiczne,

-metody fizyczne.

Metody chemiczne wykorzystują określone związki, do których zaliczamy:

– związki chloru, w tym:

Podchloryn sodu

Dwutlenek chloru

Chlor gazowy

Chloraminy

Wapno chlorowane

– ozon

– nadmanganian potasu

Metody fizyczne obejmują natomiast:

– gotowanie (z wiadomych przyczyn nie stosowane na wodociągach)

– ultradźwięki (stosowane raczej w przemyśle farmaceutycznym)

– promieniowanie ultrafioletowe

Coraz częściej jednak zaczyna się stosować metody dezynfekcji oparte np. o związki srebra czy miedzi, których dawkowanie do wody przebiega w ściśle określony sposób.

Metody chemiczne

Utleniacze wymienione powyżej w pierwszej kolejności utleniają substancje mineralne
i organiczne. Dopiero po ich utlenieniu pozostała ilość ma bezpośrednie znaczenie dezynfekcyjne. Szeregując wymienione substancje chemiczne wg ich siły bakteriobójczej otrzymamy następującą kolejność

ozon> dwutlenek chloru> kwas podchlorawy (chlor wolny i podchloryn sodu)>chloraminy

Oprócz siły bakteriobójczej bardzo ważnym elementem jest czas działania.

Najdłuższy czas efektywnej dezynfekcji uzyskuje się przy zastosowaniu chloramin, w dalszej kolejności dwutlenku chloru, chloru wolnego i zdecydowanie najkrótszy przy zastosowaniu ozonu.

Ze względu na zdecydowanie najkrótszy czas działania ozonu po jego zastosowaniu należy dodatkowo wykorzystywać odpowiednie substancje chlorowe, stabilizujące bakteriologię sieci wodociągowej.

Chlor

Chlor jest najstarszym ze stosowanych dezynfekujących związków chemicznych. Jego dezynfekcyjne działanie znano znacznie wcześniej, niż wykorzystywano go na skalę techniczną w wodociągach.

W temperaturze pokojowej jest zielonożółtym gazem o charakterystycznym zapachu. Jest to gaz cięższy od powietrza, krztuszącym, wywołującym podrażnienie górnych dróg oddechowych- kaszel oraz wymioty niekiedy z krwistą wydzieliną. Może prowadzić do obrzęku płuc.

Gaz ten stosunkowo dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Chlor może być bezpośrednio stosowany do dezynfekcji- poprzez wykorzystywanie
go w postaci gazu (choć metoda ta już bardzo intensywnie odchodzi do lamusa). Zdecydowanie częściej wykorzystywana jest substancja zawierająca chlor-podchloryn sodu. Tym bardziej, że praktycznie obie substancje działają identycznie po dodaniu wody, różnica tkwi jedynie w wydajności instalacji.

Podchloryn sodu

W temperaturze pokojowej jest ciałem stałym o bladożółtej barwie. Jest to substancja wyjątkowo niestabilna, dlatego coraz częściej buduje się instalacje wytwarzania podchlorynu na miejscu. Ze względu na jego minimalną trwałość zawartość chloru wolnego w roztworze podchlorynu maleje wraz z czasem. Jego rozkład przyspieszają również:

– temperatura,

– światło słoneczne,

– śladowe ilości metali ciężkich (np. miedź, nikiel, żelazo).

Bezpośrednie wystawienie podchlorynu na działanie światła słonecznego może spowodować, że w ciągu kilku godzin roztwór może stracić nawet 10-20g chloru wolnego na litr.

Jest to substancja żrąca, szkodliwa w przypadku połknięcia.

Przy magazynowaniu podchlorynu sodu należy przestrzegać następujących zasad:

-zapewnić wentylację,

-magazynować w temperaturze poniżej 25°C

-zabezpieczyć przed działaniem promieni słonecznych,

-przechowywać w zbiornikach (opakowaniach) wykonanych z polietylenu, poliestru, szkła lub stali gumowanej,

-absolutnie nie można przechowywać podchlorynu w zbiornikach ze stali węglowej
i jej stopów, stali nierdzewnej czy miedzi albo aluminium.

Dezynfekcja chlorem gazowym i podchlorynem sodu – zasada działania

Bez względu czy chlor do wody jest dodany w formie gazowej, czy też w postaci podchlorynu sodu rozkłada się z wytworzeniem tzw. kwasu podchlorawego, który jest właściwą substancją dezynfekcyjną. Tak więc po dodaniu obu substancji chlorowych produktem reakcji z wodą jest kwas podchlorawy i kwas solny (w przypadku chloru gazowego, który obniża odczyn wody) oraz wodorotlenek sodu (który podwyższa pH wody
w przypadku dawkowania podchlorynu sodu).

W dalszej kolejności kwas podchlorawy ulega rozkładowi w zależności od pH wody
(im wyższe pH tym więcej należy użyć środka dezynfekcyjnego).

Chlor dodany do wody (czy to w postaci podchlorynu sodu, czy też w postaci chloru gazowego)jest zużywany kolejno na następujące cele:

-utlenianie zredukowanych związków takich jak żelazo, mangan czy siarkowodór

-utlenianie substancji organicznych

-utlenianie bromków (co dotyczy przede wszystkim wód rejonu Pomorza)

-pozostała część chloru działa dezynfekująco.

Drugim po pH czynnikiem mającym istotne znaczenie z punktu widzenia siły dezynfekcyjnej chloru jest zawartość jonu amonowego. Jeśli w wodzie znajdują się jony amonowe wówczas będą reagowały z chlorem a efektem tej reakcji będą chloraminy. Mają one również właściwości bakteriobójcze, choć ich siła jest zdecydowanie niższa niż w przypadku samego chloru.

Dezynfekcyjne działanie chloru jest uwarunkowane przede wszystkim usunięciem z wody wszelkich związków mineralnych i organicznych nadających wodzie mętność. Chlor działa efektywnie przede wszystkim w odniesieniu do bakterii swobodnie pływających. Nie jest
w stanie wystarczająco skutecznie poradzić sobie z bakteriami „ukrytymi” na cząstkach mineralnych właśnie nadających wodzie mętność.

Produkty uboczne chlorowania

Przez produkty uboczne chlorowania rozumie się związki powstające pod wpływem chloru głównie ze związków organicznych, znajdujących się w wodzie. Dopiero od niedawna zaczęto przyglądać się bliżej ubocznym produktom chlorowania, które są substancjami potencjalnie rakotwórczymi.

Część tych substancji została wrzucona do jednego worka nazwie THM. W sytuacji, gdy stężenie THM mierzone na wyjściu z SUW przekracza normy konieczne jest podjęcie działań zmierzających do jego obniżenia, do których zalicza się przede wszystkim usunięcie prekursorów THM- czyli materii organicznej. Względnie w uzasadnionych przypadkach rezygnuje się ze stosowania związków wolnego chloru (chloru gazowego, czy też podchlorynu sodu) i zastąpienie tychże innymi dezynfekantami (takimi jak dwutlenek chloru, który ma zdecydowanie niższy potencjał tworzenia THM niż wolne związki chloru).

Dwutlenek chloru

Jest to gaz bardzo dobrze rozpuszczający się w wodzie.

Siłę bakteriobójczą szacuje się na 2,5 raza wyższą niż w przypadku kwasu podchlorawego. Dwutlenek chloru ma silne właściwości wybuchowe i dlatego powszechne wykorzystanie go do dezynfekcji wody pitnej wiąże się z przygotowaniem na miejscu w specjalnych instalacjach. Do zalet dwutlenku chloru w dezynfekcji w stosunku do podchlorynu sodu czy chloru gazowego zaliczyć można, oprócz zdecydowanie silniejszego działania bakteriobójczego i wirusobójczego m.in.

– bardzo szybkie działanie bakteriobójcze. Większość bakterii niszczy w kilka sekund,

– wysoką skuteczność w usuwaniu biofilmów pokrywających ściany rurociągów, urządzeń
do uzdatniania wody (w tym również zbiorników wody czystej)

– jego skuteczność nie zależy od odczynu wody w szerokim zakresie (pH 2-10),

– dwutlenek chloru nie reaguje z jonem amonowym, nie tworzy przez to chloramin i dzięki

temu nie jest zużywany na ten cel, dlatego zawartość jonu amonowego nie wpływa negatywnie na efektywność dezynfekcji wody,

– w wodzie występuje również jako gaz, nie ulega hydrolizie,

– nie reaguje z substancjami organicznymi, przez to nie tworzy(jak w przypadku chloru czy podchlorynu sodowego) THM, które mają udowodnione działanie rakotwórcze,

– jest bezzapachowy, nie nadaje wodzie zapachu charakterystycznego dla chloru,

– jest bardzo trwały.

Należy bardzo uważać przy stosowaniu dwutlenku chloru po raz pierwszy do dezynfekcji sieci wodociągowej. Niszczenie biofilmów wiąże się bowiem z naruszeniem struktury osadów pokrywających ścianki przewodów, w efekcie czego w 1 etapie jego zastosowania może dochodzić do znacznego pogorszenia jakości wody w sieci wodociągowej, związanego
z usuwaniem osadów.

Ozon

Ozon w normalnych warunkach jest gazem o ostrym zapachu i silnie trującym. Składa się
z 3 atomów tlenu i łatwo rozkłada się do tlenu cząsteczkowego. Ozon po raz pierwszy zastosowano do dezynfekcji wody do picia w 1893r. w Holandii. Jest on zaliczany do najskuteczniejszych znanych substancji dezynfekcyjnych. Przyjmuje się że niszczy on bakterie E. coli nawet 600 do 3000 razy szybciej niż chlor. Ozon stosuje się powszechnie jako substancję poprawiającą smak, barwę oraz zapach wody. Wiele trudno rozpuszczalnych substancji jest rozkładanych właśnie przy użyciu ozonu. Podstawowa jego wada to bardzo niska trwałość , przez co i tak po zastosowaniu ozonu konieczne jest chlorowanie, gdyż ozon, ze względu na silne własności utleniające utlenia związki organiczne do bardzo łatwo przyswajalnych substancji biodegradowalnych.

Stosując jednoczesne chlorowanie i ozonowanie trzeba unikać sytuacji, w których oba te dezynfekanty będą się znajdowały w wodzie ze względu na ryzyko tworzenia chloranów
i chlorynów pod wpływem ozonu z chloru.

Promieniowanie UV

Naświetlanie ultrafioletem jest nowoczesną metodą dezynfekcji wody pitnej i ścieków. Metoda ta z coraz większym powodzeniem jest stosowana w Polsce od blisko 30 lat. Ultrafiolet, który skutecznie niszczy wszelkie drobnoustroje w wodzie i innych mediach nie wywołuje skutków ubocznych. Promienie UV prowadzą do zmian genomu mikroorganizmów, co prowadzi do utraty przez nie zdolności rozmnażania się.

Czym jest ultrafiolet?

Jest to promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali 100-400 nm. Jest to zakres niewidzialny światła składający się z trzech przedziałów UV- A, UV- B i UV- C. Przedział
UV- C jest odpowiedzialny za bakteriobójcze oddziaływanie ultrafioletu.

Naświetlanie UV jest metodą bardzo skuteczne i szybką pozwalającą na nieskomplikowane zastosowanie jej w skali przemysłowej. Wadą ultrafioletu jest jedynie to, że działa tylko bezpośrednio w miejscu użycia. Dlatego woda wstępnie zdezynfekowana ultrafioletem musi być następnie stabilizowana chemicznie w sieci wodociągowej.

   ,,,,,,,,,,,,,