Siarka – znaczenie siarki w uprawach rolniczych.
Z danych literaturowych jednoznacznie wynika, iż gleby wielu rejonów świata, w tym także Polski, obecnie mają niedostateczną dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin zawartość siarki. Związane jest to przede wszystkim z wyraźnym ograniczeniem emisji przemysłowych oraz zmniejszeniem depozycji tego pierwiastka w glebach przy jednoczesnym stosowaniu nawozów mineralnych o małej jego zawartości. Z uwagi na wiele ważnych funkcji, jakie spełnia ten składnik pokarmowy oraz jego wpływ na ilość i jakość plonu siarka nie może być pominięta w nawożeniu roślin wyższych. Dotyczy to nie tylko roślin krzyżowych, ale także zbóż, które pomimo niewielkich potrzeb pokarmowych w stosunku do tego pierwiastka reagują zwiększeniem plonów po wprowadzeniu go do gleby. Udział siarki w dawce nawozowej jest ważny również dlatego, iż zapewnia ona właściwy metabolizm azotu. Wyraża się to nie tylko korzystnym wpływem na plon i jakość roślin, ale także ograniczeniem strat azotu w środowisku. W związku z prognozami o stale pogłębiającym się deficycie siarki w produkcji roślinnej oraz koniecznością utrzymania dużego plonowania roślin istnieje realna potrzeba nawożenia upraw tym pierwiastkiem. Dlatego ważne jest poszukiwanie nowych źródeł nawozowych siarki dla roślin uprawnych.
Siarka jest pierwiastkiem rozpowszechnionym w przyrodzie i jako składnik aminokwasów siarkowych (metioniny, cysteiny, cystyny) spełnia bardzo ważne funkcje w kształtowaniu jakości białka roślinnego.
Udział siarki organicznej wynosi 50-80, a nawet 97% siarki ogółem. Związki mineralne siarki występują w formie siarczanów, a w glebach podmokłych, w warunkach beztlenowych, również siarczków. W wyniku rozkładu materii organicznej gleb znajdująca się w niej siarka może być udostępniana roślinom.
Coraz powszechniejsze stosowanie wysokoprocentowych nawozów spowodowało, że ilość dostarczanej do gleby siarki maleje.
Siarka jest łatwo wymywana z gleby, a z plonami pobierana jest w ilości od 12 do 35, a nawet do 80 kg siarki (S) z ha rocznie w zależności od gatunku uprawianych roślin. W wielu rejonach kraju mogą ujawniać się w związku z tym problemy niedoboru siarki w glebie.
Niedobory te ujawniają się głównie na roślinach „siarkolubnych”, takich jak: rośliny krzyżowe – rzepak, rzepik, gorczyca, kapusty, kalafior, brukiew, rzepa, oraz rośliny motylkowe: bobik, groch, fasola i niektóre warzywa jak: por, cebula, czosnek, pomidor, papryka, sałata oraz zboża.
Z kolei rośliny sadownicze wykazują niskie zapotrzebowanie na siarkę.
W przypadku niedoboru siarki w glebie może to być ważne źródło, szczególnie w usuwaniu jej niedoborów.
Niedobór siarki sprawia, że azot nie bierze udziału w przemianie białkowej, czasem wówczas dochodzi do zatrucia rośliny. Gdy roślina nie ma do dyspozycji dostatecznej ilości siarki, to następuje pogorszenie pobierania azotu gleby oraz zahamowanie jego obiegu w roślinie. W wyniku tego następuje zwiększenie zawartości azotanów, które w dużych stężeniach są dla roślin trujące. Jeżeli rolnik w tym czasie pomyli objawy (w łanie rośliny uprawnej) braku siarki z objawami niedostatku azotu zastosuje dodatkowo nawożenie azotem, to efektem tego będzie strata azotu i niskie plony, np. rzepaku, pszenicy lub innych roślin.
Pierwsze objawy na roślinach rzepaku pojawiają się już na młodych liściach, gdyż siarka słabo przemieszcza się w roślinach. Powoli jest transportowana ze starszych do nowo tworzących się organów, które w tym czasie ulegają zewnętrznie rozjaśnieniu, czyli bieleniu.
Roślina, jeżeli jest zaopatrzona w siarkę z podłoża, nie korzysta z siarki pochodzącej z powietrza. Wynikać to może z faktu, że siarka w niewielkim stopniu transportowana jest” w dół rośliny” (od liści do korzeni), czyli nie jest przemieszczana przeciw prądowi transpiracyjnemu.
Proste nawozy zawierają od ok. 1% (fosforany amonowe) do 12% (superfosfat prosty) siarki w postaci siarczanów, głównie wapnia i amonu.
Bogatym źródłem siarki (24%) jest siarczan amonowy. Poza stosowaniem typowych nawozów bogatych w siarkę (siarczan amonu, potasu itp.) podejmuje się próby dodatkowego wzbogacania w siarkę innych, powszechnie stosowanych nawozów jak np. mocznik. Jedną z metod jest powlekanie granulek mocznika siarką elementarną (pierwiastkową).
Otoczka siarkowa utrudnia bowiem dostęp wody do wnętrza granulki i przenikanie roztworu mocznika do gleby. Jednak proces otoczkowania jest skomplikowany technologicznie i kosztowny, przez co nawozy otoczkowane siarką są drogie.
W kwiaciarstwie np. Nawóz do róż, iglak, nawóz dla roślin kwasolubnych jak: różanecznik, azalia, hortensja.
Zielony trawnik. W sadownictwie można stosować dolistnie nawozy zawierającą siarkę np.:Mikrovity-1,2,3,4; Siarczan magnezowy, Mikrokomplex, Plonochrony: potasowy, zasadowy i magnezowy, wieloskładnikowy kompletny nawóz sypki – Plon-Max, Agrofoska wiosenna i jesienna. A ostatnio nowość w nawozach to Plonovity: Phospho, Opty, Nitro i Kali dla wszystkich gatunków roślin.Dr Bogdan Z. Jarociński
Spec. I i II stopnia MODR Warszawa,
Oddział w RadomiuArtykuł pochodzi ze strony: www.raportrolny.pl Polecamy zapoznanie się z innymi artykułami dotyczącymi nawożenia siarką na wspomnianej stronie.
gdzie kupić siarkę,nawozy,niedobór siarki,siarka działanie,siarka granulowana,siarka mielona,siarka organiczna,siarka sklep,siarka właściwości,siarka zastosowanie,siarka zastosowanie w rolnictwie,siarka. siarka w rolnictwie,Siarkopol,Siarkopol Tarnobrzeg
