Loading

Posts Tagged:amoniak

Wodorowęglan amonu

Wodorowęglan amonu (wodorosól amonowa kwasu węglowego) to nieorganiczny związek chemiczny należący do grupy wodorowęglanów. Związek tworzy bezbarwne kryształy o zapachu amoniaku, które ulegają rozkładowi do czystego amoniaku, wody i dwutlenku węgla. Wodorowęglan amonu dobrze rozpuszcza się w wodzie, jednocześnie hydrolizując jako sól słabego kwasu i słabej zasady.

W gospodarstwach domowych jest o wiele lepiej znany jako kwaśny węglan amonu, który przywykliśmy nazywać amoniakiem do pieczenia lub amoniakiem spożywczym. Amoniak spożywczy jest znany gospodyniom domowym na całym świecie ze względu na swoje właściwości i zastosowanie.

Tradycyjny zamiennik proszku do pieczenia

Wodorosól amonowa kwasu węglowego, a więc amoniak spożywczy charakteryzuje się dosyć nieprzyjemnym zapachem. Nie ma się jednak czego obawiać. Zapach szybko wietrzeje i nawet najbardziej wyczulony nos nie jest go w stanie „zwąchać” w gotowych wyrobach cukierniczych.

Amoniak doskonale sprawdza się podczas pieczenia ciast. Dzięki niemu wypieki osiągają inną, często lepszą konsystencję niż ciasta pieczone przy użyciu sody oczyszczonej lub standardowego proszku do pieczenia. Wypieki na amoniaku są zawsze pulchne, doskonale wyrastają i charakteryzują się strukturą, którą można określić mianem bąbelkowej. Jednocześnie ciasteczka są chrupkie, a nie gumiaste jak to się czasami zdarza po dodaniu proszku do pieczenia. Zaletą amoniaku spożywczego jest fakt, iż w warunkach podniesionej temperatury substancja całkowicie się ulatnia, przez co nie wpływa ani na smak, ani na zapach gotowego wypieku.

Inne zastosowania

Związek powszechnie wykorzystywany jako rodzaj proszku do pieczenia ma również inne zastosowania. Wykorzystuje się go do produkcji środków gaśniczych, leków, barwników, a także jako prosty nawóz. Wodorowęglan amonu stosuje się w wyrobie ceramiki, przy produkcji tworzyw sztucznych i gumy, a także przy garbowaniu skór. Jego właściwości wykorzystuje się podczas wyrobu katalizatorów, a więc substancji chemicznych dodawanych do układu w celu wywołania zmiany ścieżki reakcji chemicznej na ścieżkę o niższej energii aktywacji. Wodorosól amonowa kwasu węglowego służy również do otrzymywania innych związków amonowych.

Wodorowęglan amonu jest bezpieczny?

Największe kontrowersje budzi dodawanie wodorosoli amonowej kwasu węglowego do wypieków. Okazuje się jednak, iż amoniak spożywczy jest całkowicie bezpieczny. Po pierwsze ilość jaką dodajemy do wypieków jest naprawdę niewielka, po drugie pod wpływem wysokiej temperatury ów związek chemiczny o nieco niepokojącej nazwie ulega całkowitemu rozpadowi. Można zatem stwierdzić, że jego stosowanie jako zamiennika dla proszku do pieczenia i sody oczyszczonej jest całkowicie bezpieczne dla naszego zdrowia. Skąd więc zła sława amoniaku do pieczenia?

Wszystkiemu winna jest owa niepokojąca nazwa, która sprawia, że amoniak spożywczy jest często mylnie utożsamiany z amoniakiem stosowanym do produkcji nawozów sztucznych. Oba te związki mają jednak odmienne działanie.



przejdź do sklepu – SKLEP.BIOMUS.EU

Wodorowęglan amonu występuję w opakowaniach:
100g – 250g – 500g – 1kg – 5kg – 25kg




   ,,,

Wybielanie drewna – poradnik

PRZYGOTOWANIE DREWNA DO WYKOŃCZENIA PRZEZROCZYSTEGO (Wybielanie drewna)

Bielenie drewna i zmywanie żywic – jeżeli wyroby drewniane wykończane są na jasny kolor, należy usunąć plamy powstałe z przebicia klejem lub inne zanieczyszczenia oraz doprowadzić drewno do równomiernego zabarwienia, co można uzyskać dzięki bieleniu drewna.

Przed bieleniem należy usunąć żywicę (sosna), gdyż żywica występująca na powierzchni, powoduje skażenie wykończenia, jak zmatowienie politury, odpryskiwanie powłoki oraz żółknięcie farb i emalii.

Żywice można wyługować 5% roztworem sody kaustycznej (wodorotlenek sodu NaOH), terpentyną i benzyną. Po wyługowaniu należy zmydloną żywicę kilkakrotnie zmyć ciepłą wodą, lekko zakwaszoną kwasem octowym 80% (esencja octowa). Plamy od smaru i oliwy zmywa się benzyną.

Do bielenia drewna używa się 15% roztworu wody utlenionej (nadtlenek wodoru, perhydrol) z dodatkiem amoniaku (woda amoniakalna) w takiej ilości, aby roztwór uzyskał silny zapach.

Do bielenia można również stosować 6-10% roztwór kwasu szczawiowego lub mieszaninę: kwas siarkowy-20g, kwas szczawiowy 15g, nadtlenek sodu 25g, woda 1 litr. Roztwory nanosi się na powierzchnię szczotkami z trawy i zmywa się roztworem sody lub mydła, aby usunąć pozostałości substancji wybielających. Czynności te należy wykonywać w gumowych rękawiczkach.

   ,,,,,,,,,,,,

Czyszczenie srebra domowym sposobem

Problem z pojawiającymi się nalotami na powierzchni przedmiotów metalowych i nie tylko znany jest od dawna i jednakowo długo istnieją przeróżne metody ich usuwania. Aby przybliżyć ich przydatność względem dostępu do środków chemicznych, potrzebnych narzędzi, miejsca w którym moglibyśmy przeprowadzić tego rodzaju procesy, podzielę je na dwie kategorie.

Pierwsza z nich to typowo domowe sposoby, często będące wynikiem własnych prób lub też różnych ustnych przekazów typu ?moja babcia robiła to tak?. Druga zaś będzie zbiorem sprawdzonych metod wykorzystywanych współcześnie w pracowniach renowatorskich oraz przez doświadczonych kolekcjonerów, zbieraczy. Obojętnie jaką metodę będziemy stosowali, zawsze pamiętajmy o środkach ochrony indywidualnej czyli odpowiedniej odzieży, ochronie twarzy, a w tym oczu i dróg oddechowych oraz oczywiście naszych rąk. Postaram się przy każdej poradzie zwrócić uwagę na potrzebne dodatkowe wyposażenie. Dzięki nim zaoszczędzimy sobie wielu przykrych niespodzianek jakimi są urazy ciała oraz szkody materialne powstałe w wyniku niewłaściwego podejścia do tego zagadnienia.

łyżeczka z nalotem

Obecnie w handlu znajdziemy wiele gotowych preparatów o różnym składzie oraz przeznaczeniu. O tym czy zdecydujemy się na nie czy też nie, decyduje jedynie nasza wygoda oraz zasobność portfela. Ja celowo pomijam te środki, pozostawiając pole do prezentacji i reklamy firmom je produkującym.

Zacznijmy więc od metod najprostszych, pozwalających na pozbycie się niezbyt grubych i mocno starych zanieczyszczeń. Najbardziej obecnie popularnym sposobem jest kąpiel w roztworze soli z wykorzystaniem reakcji redukcji i utleniania.

Opis metody:

Potrzebujemy:

1. Przedmiot do oczyszczenia np.  srebrna łyżeczka.

2. Naczynie szklane lub z tworzywa sztucznego gwarantujące całkowite zanurzenie czyszczonego przedmiotu.

3. Folia aluminiowa, może być kuchenna (kawałek 15-20 cm).

4. Rękawiczki lateksowe.

Roztwór 1

– Woda ciepła min. 40 stopni Celsjusza (0,5-1L).

– Sól kuchenna (3-6 łyżeczek).

lub

Roztwór 2

– Woda ciepła min. 40 stopni Celsjusza (0,5-1L).

– Wodorotlenek sodu NaOH  15-30g

– Węglan sodu Na2CO3         15-30g

łyżeczka w roztworze

Wykonanie:

Do naczynia wlewamy ciepłą wodę, a następnie rozpuszczamy całkowicie składniki tak, aby powstał roztwór nienasycony. Na dnie naczynia umieszczamy przygotowany wcześniej kawałek folii aluminiowej, przy czym możemy ją nieco pognieść gdyby była większa niż dno naczynia. Przedmiot przeznaczony do czyszczenia należy przedtem dokładnie umyć (odtłuścić) w gorącej wodzie z dodatkiem detergentu, a następnie umieścić w roztworze na folii tak, aby był całkowicie zanurzony. Czas trwania procesu zależy od stopnia zabrudzenia oraz temperatury roztworu i może trwać nawet do kilku godzin. W razie potrzeby roztwór można podgrzewać. W tym czasie na folii powinien się pojawiać ciemny nalot, a przedmiot powinien nabierać świeżego blasku. Wyjęty z kąpieli przedmiot dokładnie płuczemy i polerujemy bawełnianą szmatką. W razie konieczności zabieg powtarzamy wymieniając roztwór i folię aż do uzyskania wymaganego efektu.

Wyczyszczona łyżeczka

Dlaczego tak się stało?

W naszym roztworze nastąpiła zwykła reakcja redukcji i utleniania, gdzie srebro w postaci tlenków i siarczków (zanieczyszczenia) przeszło do postaci metalicznej, a aluminium (aktywniejsze chemicznie) do postaci tlenków i siarczków.

W naszej metodzie uniknęliśmy mozolnego i nierzadko szkodliwego mechanicznego polerowania polegając na prostej reakcji elektrochemicznej, co zagwarantowało nam dobrą skuteczność i bezstratność, czego nie gwarantują inne metody. Dodatkową jej zaletą jest możliwość stosowania do czyszczenia  wyrobów posrebrzanych tzw. platerów.

Inne metale wymagają innych roztworów o których będzie mowa w dalszej części poradnika.

Z metod chemicznych możemy zastosować kąpiel w 5% wodnym roztworze amoniaku NH3. Tak czyszczony przedmiot po opłukaniu polerujemy bawełną.

Artykuł pochodzi ze strony: kochamantyki.pl

   ,,,,

Woda amoniakalna

Woda amoniakalna.

Zwyczajowa nazwa roztworu amoniaku w wodzie. Roztwór amoniaku w wodzie 25%.  Ma charakterystyczny ostry, duszący, amoniakalny zapach.

  1. Wzór: NH4OH
  2. Gęstość: 880,00 kg/m³
  3. Temperatura wrzenia: 24,7 °C
  4. Masa molowa: 35,04 g/mol
  5. Temperatura topnienia: -91,5 °C

    Zastosowanie

    Woda amoniakalna (amoniak ciekły) stosowana jest jako odczynnik w wielu gałęziach przemysłu m.in. chemicznym, szklarskim, farmaceutycznym i kosmetycznym, gumowym, garbarskim (produkcja żelatyny), do produkcji barwników itp.

    Wzbogacanie w azot pasz dla zwierząt ubogich w białko, np. wysłodków buraczanych.

    Do czyszczenia medali, monet i innych metali z nalotów.

    Stosowana również do neutralizacji pozostałości kwasów.

    Do usuwania nalotów ze śniedzi, grynszpanu, tlenku srebra, rdzy z różnego rodzaju metali.

    Do odkażania stawów rybnych hodowlanych (zamiast wapna)

    Służy również do czyszczenia i odtłuszczania blach ocynkowanych przed malowaniem.

    Woda amoniakalna znajduje zastosowanie jako nawóz sztuczny a także jako regulator pH. Odgrywa ważną rolę przy redukcji emisji tlenków azotu do atmosfery, wytwarzanych przy spalaniu w przedsiębiorstwach przemysłowych.
    Właściwości: silnie drażniący, amoniakalny zapach, wchodzi w niebezpieczne reakcje z tlenem, chlorem, jodem

   ,,,,,,,,,