Loading

Posts Tagged:kwas szczawiowy

Czy szczaw jest głównym źródłem kwasu szczawiowego?

Czy szczaw jest głównym źródłem kwasu szczawiowego?

Kwas szczawiowy to kwas pochodzenia organicznego, który możemy znaleźć w wielu spożywanych na co dzień produktach. Mimo swojego organicznego pochodzenia, kwas szczawiowy przyjmowany w zbyt dużych dawkach jest powszechnie uważany za szkodliwy. Jego nadmierne spożycie może prowadzić do zatrucia, a w skrajnych przypadkach także do śmierci. Poniżej publikujemy całą prawdę na temat kwasu szczawiowego, który – wbrew temu co sugeruje jego nazwa – w największych ilościach występuje nie w szczawiu, a w szpinaki i botwinie.

Uwaga!!!
W prawdzie kwas szczawiowy spożywany w zbyt dużych ilościach jest niebezpieczny, jednak nie ma powodów do paniki. Przeciętnie spożywamy ok. 150 gramów kwasu szczawiowego dziennie, podczas gdy za zabójczą przyjmuje się dawkę sto razy większą (1500g).

Skoro nie szczaw, to co jest źródłem kwasu szczawiowego?

Jak już wspomnieliśmy, największe ilości kwasu szczawiowego zawiera szpinak (600mg na 100g) i botwina (700mg na 100g). Kwas szczawiowy jest również obecny w burakach ćwikłowych i orzechach. Ma go w swoim składzie także rabarbar. I choć w 100g rabarbaru znajduje się go tylko 500mg to właśnie nadmierne spożycie rabarbaru uważa się za najbardziej szkodliwe, jeśli chodzi o zatrucie kwasem szczawiowym. Największa ilość kwasu gromadzi się w liściach, znacznie mniej jest go w łodygach, które są częstym dodatkiem do letnich ciast drożdżowych i kompotów.

Gdzie jeszcze można znaleźć kwas szczawiowy?

szczaw

szpinak

soja

mocna kawa

czarna liściasta herbata (długo parzona)

kakao

czekolada

Właściwości kwasu szczawiowego

Kwas szczawiowy wykazuje właściwości, które określa się mianem powinowactwa do metali. Oznacza to, iż spożywany w dużych ilościach może prowadzić do niedoborów metali w organizmie. Co ciekawe, jedno z głównych źródeł kwasu szczawiowego było przez lata postrzegane jako bogate źródło żelaza, choć w rzeczywistości ze względu na obecność omawianego kwasu organizm człowieka jest w stanie przyswoić zaledwie 5% zawartych w tej roślinie zasobów tego pierwiastka. O czym mowa? Oczywiście o szpinaku, do jedzenia którego – właśnie w imię przyswajania żelaza – przez długie lata zmuszano niejedno dziecko.

Kwas szczawiowy w przemyśle

Mimo, iż nadmierne spożycie kwasu szczawiowego może być niebezpieczne, substancja ta i tak jest powszechnie wykorzystywana w przemyśle spożywczym. Kwas szczawiowy przejawia właściwości redukujące, jednocześnie tworząc związki chemiczne zwane chelatami. To dzięki temu zapobiega brązowieniu warzyw i owoców, co sprzyja ich długoterminowemu przechowywaniu. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż przeciętna dzienna dawka kwasu szczawiowego spożywana przez osobę, która nie unika produktów go zawierających jest sto razy niższa od dawki śmiertelnej.

Kwas szczawiowy znajduje zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu. Wykorzystuje się go w procesie barwienia i farbowania tkanin, a także podczas obróbki skóry – do garbowania i wybielania. Kwas szczawiowy jest również przydatny do oczyszczania powierzchni metali, drewna i innych surowców. Skutecznie usuwa rdzę i nadaje się do polerowania. Oczywiście kwas szczawiowy wykorzystywany w przemyśle nie jest substancją pochodzenia organicznego. Na potrzeby przemysłowe pozyskuje się go metodami chemicznymi.

Czy warto mieć kwas szczawiowy w domu? W prawdzie nie jest to dodatek spożywczy, który powinien znaleźć się w każdej kuchni. Nie zmienia to jednak faktu, iż również w gospodarstwie domowym kwas szczawiowy może znaleźć zastosowanie. Szczególnie dobrze sprawdza się jako odplamiacz, który świetnie radzi sobie z plamami z rdzy i atramentu.

   

Wybielanie drewna – poradnik

PRZYGOTOWANIE DREWNA DO WYKOŃCZENIA PRZEZROCZYSTEGO (Wybielanie drewna)

Bielenie drewna i zmywanie żywic – jeżeli wyroby drewniane wykończane są na jasny kolor, należy usunąć plamy powstałe z przebicia klejem lub inne zanieczyszczenia oraz doprowadzić drewno do równomiernego zabarwienia, co można uzyskać dzięki bieleniu drewna.

Przed bieleniem należy usunąć żywicę (sosna), gdyż żywica występująca na powierzchni, powoduje skażenie wykończenia, jak zmatowienie politury, odpryskiwanie powłoki oraz żółknięcie farb i emalii.

Żywice można wyługować 5% roztworem sody kaustycznej (wodorotlenek sodu NaOH), terpentyną i benzyną. Po wyługowaniu należy zmydloną żywicę kilkakrotnie zmyć ciepłą wodą, lekko zakwaszoną kwasem octowym 80% (esencja octowa). Plamy od smaru i oliwy zmywa się benzyną.

Do bielenia drewna używa się 15% roztworu wody utlenionej (nadtlenek wodoru, perhydrol) z dodatkiem amoniaku (woda amoniakalna) w takiej ilości, aby roztwór uzyskał silny zapach.

Do bielenia można również stosować 6-10% roztwór kwasu szczawiowego lub mieszaninę: kwas siarkowy-20g, kwas szczawiowy 15g, nadtlenek sodu 25g, woda 1 litr. Roztwory nanosi się na powierzchnię szczotkami z trawy i zmywa się roztworem sody lub mydła, aby usunąć pozostałości substancji wybielających. Czynności te należy wykonywać w gumowych rękawiczkach.

   ,,,,,,,,,,,,

Czyszczenie mosiądzu. Sposoby domowe

Czyszczenie mosiądzu.

Nabywając przedmioty wykonane z mosiądzu, często spotykamy się z różnym stopniem ich zabrudzenia lub korozji. Trzeba jednak pamiętać, że nie zawsze są one przez nas niepożądane, a czasem są wskazane. Powstająca na mosiężnych przedmiotach patyna stanowi naturalną ochronę powierzchni metalu, chroniąc go przed dalszą korozją. Nie usuwajmy jej bezmyślnie, gdyż dodaje przedmiotom „duszy” i stanowi integralną część zabytkowego przedmiotu. Od tej zasady są oczywiście odstępstwa i wtedy powinniśmy sięgnąć po wypróbowane metody.  Pamiętajmy jednak, że przedmiot oczyszczony jest bardziej narażony na ponowne utlenianie się i należy go odpowiednio zabezpieczyć.

Domowe metody czyszczenia mosiądzu.

1. Papka poznańska.
Ziemniak lub kilka ziemniaków (w zależności od wielkości czyszczonego przedmiotu) obieramy i ścieramy na tarce lub miksujemy. Do ziemniaków można dodać do odrobinę soku z cytryny lub kwasku cytrynowego i dokładnie wymieszać. Postać ma przypominać masę na placki ziemniaczane. Następnie odsączamy mieszaninę z nadmiaru wody, przepuszczając ją przez sito. Całkowicie pokrywamy przedmiot przygotowanym smarowidłem i pozostawiamy do wyschnięcia. Następnie usuwamy zaschniętą skorupkę i myjemy przedmiot ciepłą wodą lub czystym spirytusem.

2. Papka bolońska.
Kredę bolońską rozrabiamy ze spirytusem lub rozcieńczonym 5% octem. Wszystko mieszamy, aby masa była w miarę gęsta. Czyścimy przedmiot za pomocą szmatki, aż do uzyskania wymaganego efektu. Następnie przedmiot spłukujemy ciepłą wodą.

mosiądz
fot. stock.xchng, pushbeyond

3. Papka babuni.
Popiół drzewny z ogniska (może być również zebrany z grilla, ale bez tłuszczu) rozrabiamy i mieszamy z kwasem z kiszonej kapusty. Wszystko dokładnie mieszamy, aby masa była w miarę gęsta. Powstałą masą czyścimy przedmiot przy uzyciu szmatki do uzyskania wymaganego efektu. Następnie płuczemy go ciepłą wodą.

4. Kąpiel szczawiowa.

Składniki na 1 litr:
200 g Kwasu szczawiowego
1 litr ciepłej wody
rękawiczki gumowe

Kwas szczawiowy (w postaci kryształków) rozpuszczamy w wodzie. Następnie umieszczamy przedmiot w uzyskanym roztworze lub przemywamy go do uzyskania oczekiwanego efektu. Na koniec dokładnie płuczemy przedmiot w ciepłej wodzie.
Można dodać do roztworu inhibitor w ilości 1%, może być to np. płyn do naczyń Ludwik Ważne, aby płyn zawierał tzw. anionowe i niejonowe związki powierzchniowo czynne.

5. Kąpiel gorąca.

Składniki na 1 litr:

50-70 g sody oczyszczonej (wodorowęglan sodu)
1 litr gorącej wody
10-20 cm folii aluminiowej
rękawiczki lateksowe

Sodę oczyszczoną rozpuszczamy w gorącej wodzie. Naczynie dokładnie wykładamy folią aluminiową i wkładamy do niego przedmiot, a następnie zalewamy przygotowanym roztworem. Musimy zadbać, by pomieszczenie miało zapewnioną dobrą wentylację np. wyciąg kuchenny, lub otwarte okno. Czas kąpieli trwa około kilku minut, do uzyskania oczekiwanego efektu. Następnie dokładnie płuczemy przedmiot w ciepłej wodzie.

artykuł pochodzi ze strony: kochamantyki.pl

   ,,,,