W niezbędniku konserwatora zabytków – paraloid

Paraloid to żywica akrylowa na bazie metakrylanu etylu oraz akrylanu metylu. W sprzedaży dostępna jest w postaci 100-procentowego granulatu oraz 50-procentowego roztworu w toluenie. Charakteryzuje się dobrą przyczepnością oraz współpracą z różnymi powierzchniami, dzięki czemu znajduje powszechne zastosowanie m.in. jako środek konsolidacyjny i zabezpieczający drewno. Paraloid szczególnie poleca się w przypadku drewna osłabionego i spróchniałego.

Właściwości

Paraloid w większości stosowany jest w postaci roztworu lub mieszaniny, dlatego warto wiedzieć w jakich związkach chemicznych się rozpuszcza, a w jakich niekoniecznie… Prawda jest taka, że paraloid rozpuszcza się w wielu cieczach organicznych. Na liście takich cieczy znajdziemy m.in.: węglowodory aromatyczne, chlorowcopochodne węglowodorów alifatycznych i aromatycznych, a także estry, ketony i etery. Powstające z rozpuszczenia paraloidu w tych cieczach roztwory charakteryzują się niedużą lepkością.

Paraloid nie rozpuszcza się w węglowodorach alifatycznych, co oznacza, że na próżno będziemy się starać rozpuścić go w benzynie lakowej czy terpentynie, choć ta druga w sposób praktycznie naturalny kojarzy się nam z malarstwem. W wysokoprocentowym alkoholu (96%) omawiana żywca akrylowa rozpuszcza się powoli, a uzyskany w ten sposób roztwór nie jest klarowny.

Mieszaniny

Jak już wspomnieliśmy paraloid znajduje zastosowanie przede wszystkim w postaci roztworu lub mieszaniny. Paraloid miesza się z żywicami winylowymi, estrami celulozy, wybranymi żywicami silikonowymi oraz typowymi zmiękczaczami.

Zastosowanie w konserwacji zabytków

Ze względu na swoje właściwości – przed wszystkim odporność na działanie światła – paraloid jest uważany za jedną z najlepszych żywic termoplastycznych, jakimi dysponuje aktualnie środowisko specjalizujące się w ochronie zabytków. Z tego też powodu znajduje wiele zastosowań. Stosuje się go do otrzymywania werniksów ochronnych i farb polimerowych. Werniks to szlachetny lakier, który stosuje się do celów artystycznych. Najprostsza postać werniksu to roztwór naturalnej lub syntetycznej twardej żywicy w olejku lotnym, alkoholu lub innym rozpuszczalniki. W zależności od przeznaczenia werniksy mogą mieć różny skład. Te posiadające w swoim składzie paraloid odpowiadają za zabezpieczenie powłoki malarskiej przed zanieczyszczeniami oraz szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych, jak chociażby światła. Paraloid wykorzystuje się również do utrwalania malowideł ściennych i strukturalnego wzmacniania materiałów porowatych.